خیاط په دار وځړول شو

ویل
کیږي چي په پخوا زمانو کي په کوم ځای کي کومه قبیله اوسیده.

 د دي قبیلي د شهرت وجه
د هغوی د قانون مراعاتول، عدالت او د قانون بي دریغه تنفیذ وو.

 په قانون باندي عمل
کول پکی دومره زیات عام وو چي حتی د قبیلي مشران هم تري مستثنی نه وو.

وایی چي یوه ورځ د دي قبیلي پښ یو کس قتل کړ. نو جرګه دایره
سوه. 

تفتیشي کمیته جوړه سوه او په پښ باندي د قصاص فیصله صادره سوه او

 همداراز د
قصاص نیټه هم وټاکل سوه. 

تصادفا په کومه ورځ چي پښ قصاص کیده په همهغه ورځ خبر راغي چي

 دښمن راغلي او غواړي چي په قبیلي باندي حمله وکړي. او لګیا دي د یرغل تیاري نیسي. 

او همدا راز معلومه سوه چي کوم پښ چي نن قصاصیږي د قبیلي
یوازیني پښ دی. 

نو یو ځل بیا د قبیلي
مشران، ملایان، قاضیان، عسکر او نور ټول ډیر پریشانه سول چي اوس به څه کوو. یوي
خوا ته د قانون غوښتني وي، بلی خوا ته د قبیلي هغه شرف چي دوي په قانون مندی ډیر
مشهور وه. او بلي خواته د دښمن خطر. بلي خوا ته د پښ اړتیا چي خلکو ته يي د جګړي
لپاره توري، نیزي، چړي، زغري او نور جوړول. 
خو
بلي خوا ته لکه ټولو ته چي معلومه ده په قبیله کي د هوښیارانو کمي هم نه وو. بیا
مشران سره راټول سول چي د پښ په برخلیک یو ځل بیا وګڼیږي. ټولو سرونه ټیټ نیولي
وه. د ډیرو خبرو، نظرونو او فکرونو نه وروسته ټول دي نتیجي ته ورسیدل چي چون دغه
پښ د قبیلي یوازیني ژوندی پاته پښ دی نو دی دي نه قصاصیږی او د ده پرځای دي د
قبیلي د څلورو خیاطانو څخه یو په دار وځړول سي.
)د
ټولو هغو لوستونکو څخه په بخښني سره چي خیاطان دي. یوه خبره غواړم چي ووایم هغه دا
چي د مسلک د لحاظه زه هم خیاط یم نو هیله لرم چی دا ټوکه به ټوکه ګڼی په نفس به يي
نه نیسي. ؛ محمد رحیم