وعده‌ی کرزی در برابر جنایت برادرانش

در اولین روز عید قربان همه ساله مسلمانان حیوانی را برای رضایی خداوند قربانی می‌کنند، برادران کرزی اما ده‌ها غیر نظامی را قربانی کردند.
برادران کرزی در انسانی کشی، دست باز و دلی بی رحمی دارند، وطی چندسال گذشته صدهاتن را به نام‌های گوناگون، قربانی کرده اند، ویژدان، که در برابر کشتن انسان‌ها ازهرگونه نیرنگ کار می‌گیرند.

این بار نیز برادران کرزی با حیله‌ شان دست به چنین جنایت زدند، کشته و زخمی شدن نزدیک به صد غیر نظامی در ادای نماز عید، در شهر میمنه، قربانی‌ی بود، که ازسوی برادران کرزی برای ترساندن، و وحشت مردم انجام شد، جمع‌ی که جرم شان ادای نماز عید به درگاه خدابود.

عاملان‌ این روی دادها چه کسانی خواهند بود، کسانی‌که حتا دلی رحم برنمازگذاران را ندارند، این‌های از انسانیت چیزی می‌دانند؟ آیا انسانیت این‌ها کشتار غیر نظامیان هستند؟

آنان فرزندان کسانی‌اند، که جز ویرانی و تباهی کاری دیگری ندارند، حتاتحمل دیدن خوشی مردم، خوشی مردم غم است در خانواده، و نفس پلیدی این چنین اشخاص، که دست به کشتار غیر نظامیان می‌زنند.

اما دولتی‌که کرزی در راس آن است، چه کاری را برای جلوگیری از هم‌چنین رویدادها انجام داده است؟
پرسش که هر روز در ذهن همه است، شاید روزگاری مردم داد وفریاد وخواستی از کسی نداشتند، زیرا دولتی وجود نداشت، اما در بودن دولتی این رویدادها جنایتی است نا بخشیدنی.

اما اکنون دولت داریم، که در راس آن ریس جمهورکرزی است، که برای فریب مردم چند کیلومتر سرک وچند باب مکتب را به روخ می‌کشد، چیزی که آن را دست آورد بیش از یک دهه حکومت، و سرازیر شدن ملیاردها دالر کمک‌های جامعه جهانی می‌دانند.

حکومتی که متهم به فساد اداری است، وکمک‌ها به نفع شماری از طرف داران حلقه دولت وحکومت حیف و میل شده است، اما هربار در نشست‌های خبری آن‌هارا وارونه جلوه داده اند.

این بار وعده‌های داده شده از سوی کرزی، برای بازمانده‌گان قربانی انفجار فاریاب نیز این گونه است، که تنها به حرف می‌ماند، نه درعمل، چنانچه این نوع وعده‌ها هر بار داده شده است، اما به آن عمل نشده است.
اگر به نقد سخن‌های کرزی وتیمی کاری اش نشینیم، می‌بینیم که سخن به جای دیگر است، سخن که حتا بنیاد آن واقعی نبوده، وتنها برای فریب مردم است، مردم بیچاره‌ی که سال‌ها قربانی خشونت‌های وسیاست‌های نادرست، سیاست مداران ناکار مانند کرزی شده اند، تن‌ها جرمی را که مرتکب شده اند، اعتماد بالای سیاست مداران اند.
یادم از چند نشستی خبری رییس جمهور کرزی است، به قاطعیت مصمم شده است، که برای تامین امنیت باشندگان کشور تلاش‌ می‌کنند، تلاش که هر روز به نا امنی‌ها افزود، تابه تامین امنیت.

درنخستین روزهای‌که بنیادگرایان طالب از کشور سقوط کرده بودند، نه تعصبی قومی بود، ونه نژادی، ونهم برتریت طلبی، همه در آن روزها فکر می‌کردند، به دنیایی تازه‌ی پا نهاده اند، وخوش به نظر می‌ رسیدند، اما پس از مدتی، طالبان دوباره به قدرت رسیدند، تعصبات قومی مذهبی نژادی به اوج خود رسید.

پیامد آن‌چه را برشمردم، این است، که کرزی با تیمی کاری اش می‌خواهد، به نحوی ولایت های کشور از جمله شمال را که از امنیتی نسبی خوبی برخوردار بود، نا امن جلوه دهد، تا انتخابات ریاست جمهوری را به نحوی منحل، و خودش در اریکه قدرت بماند.