مردم از نامزدان چه می‌خواهند؟

خواست مردم از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری سال آینده کاملاً آشکار است. رئیس جمهور آینده با کوله‌بار از مشکلات امنیتی، سیاسی، فساد اداری، قاچاق موادمخدر، بی‌اعتمادی بین المللی و پیچیده‌گی‌های مرزی را پیش از پیش روی میز خود دارد که تمام این چالش‌ها و مشکلات لاینحل سوغات آقای کرزی به رئیس جمهور آینده می‌باشد.
تقریباً در تمام کشورها؛ سنت نا پسندی روی کار آمده است که گاهی شدیداً باعث نگرانی می‌شود، در آمریکا، رئیس جمهور "بوش" در طی هشت سال ریاست جمهوری‌اش ضربات سهمگینی اقتصادی و روانی بر پیکر دهکدۀ جهانی زد، جنگ خونین در افغانستان و جنگ در عراق طبق آمارهای بین المللی دوجنگ واگیر آمریکا در خاورمیانه و خاور دور باعث شد تا انرژی کافی سه صد سالۀ بشر ضایع شود. چنانچه می‌بینیم، بعد از بوش فرد نرمزاجی بنام اوباما روی قدرت میاید تا از جنگ بیشتر بکاهد و کثافت‌های بوش را پاک کند، اما به نظر نمی‌رسد که گند گسترده رئیس جمهور بوش را اوباما بتواند در تمام دوران ریاست جمهوری خود پاک کند. پس از این منظر دولت آمریکا به شکل متواتر سنت خوب-بد را پیش گرفته است، و این سنت نیز در تمام جهان و بیشتر در کشورهای که الگوی دولتداری آمریکایی دارند، سرایت کرده است، ما حتا چنین قضیه مشابه را در ایران می‌توانیم در یابیم، رئیس جمهور احمدنژاد که چندی پیش دورۀ ریاست جمهورش‌اش تمام شد، او، یک فرد تندخو و تندگو و پرخاشگر بود که روابط بین المللی ایران را خراب کرده با کله‌شخی‌ها و سیاست غیر انعطافی خود، باعث تحریم‌های بزرگ اقتصادی در ایران شد و به شدت اقتصاد این کشور را ضربه زد. اکنون تخم‌های پاشیدۀ احمد نژاد را فرد معتدل و کهنه‌کار سیاست ایران، بنام حسن روحانی باید درو کند؛ درست همانند اوبا که دارد خسارات بوش را جبران می‌کند. با یاد آوری این نکته می‌خواهم بیان نمایم که رئیس جمهور آینده افغانستان بنابر سنت، بعد از این رئیس جمهور ناکارا باید فرد با اعتدال و وظیفه شناس باشد که بتواند خرابی‌های دو دورۀ ریاست جمهوری آقای کرزی را تبدیل به آبادی کند، اشتباه نگیرید که آقای کرزی همانند بوش و احمد نژاد نیست، آن‌ها اگر تندخو و جنگجو بودند، کرزی برعکس فرد نامطمئن، با افکار قبیله‌یی، و درکل ناکارا است. از این لحاظ رئیس جمهور آینده افغانستان بنابر سنت نیک-بد باید فرد مطمئن، دموکرات و کارا باشد تا کارهای نکردۀ آقای کرزی را بکند، خرابی‌های او را آباد کند و در سیاست‌های داخلی و خارجی مطمئن و سنجیده پیش رود.

گاهی هم مردم از زعیم آینده خود خواست‌های افراطی دارند، بعضی‌ها می‌خواهند یک‌شبه با تبدیل رئیس جمهور جهان‌شان گل و گلزار شود. البته ین خواست افراطی در صورت تغییر رژیم ممکن است، اگر برما یک رژیم کمونستی حاکم می‌بود و ما با مبارزات خود رژیم را عوض می‌کردیم، پس می‌توانست یک‌شبه زندگی‌مان عوض شود. من شاهدم، هنگامی که پس از یازده سمپتمبر 2001 میلادی حملات بالای رژیم سیاه طالبان آغاز شد و در نهایت یک نقطۀ تاریخی که رژیم طالبانی کاملاً سرنگون گردید، زندگی مردم از آن نقطۀ زمانی کاملاً عوض شد. قابل یادآوری می‌دانم که انتخابات ریاست جمهوری نه مبازره آزادی‌خواهی‌ست نه تغییر رژیم. انتخابات مطابق به افاده‌های نظام دموکراتیک تکرار می‌شود و مردم ارادۀ خود را تمثیل می‌کنند. تمثیل ارادۀ مردم بزرگترین رکن دموکراسی‌ست.

خواست‌های نامشروع از وعده‌های نامشروع

خواست‌های مشروع ملت از دولت تماماً در قانون‌اساسی، قوانین‌بین المللی و شریعت اسلامی درج شده است، چیزی بیشتر جلب توجه می‌شود خواست‌های نامشروع است. و این خواست‌های نامشروع ملت از وعده‌های نامشروع نامزدان در هنگام انتخابات بر میاید. چنانچه به مصاحبه‌ها و کنفرانس ملی آقای کرزی متوجه شوید، مثلاً دیده می‌شود که یک نفر از پکتیا از قوم زازی اعتراض دارد که " تمام قوم ما؛ به تو جناب کرزی، رأی دادیم، و اکنون زازه‌یی‌ها در چوکی‌های بلند دولتی دیده‌ نمی‌شوند، تو مطابق وعده‌ات به ما چوکی ندادی." در حالی‌که چوکی‌های بلند دولتی برای خدمت به وطن بوده مطابق به معیار شایسته‌گی تعیینات می‌گردد. نامزدهای ریاست جمهوری همه در تلاشند تا ازهر طریقی که شده رأی ملت را به سوی خود بکشانند و این به چنین دادن وعده‌های نامشروع می‌پردازند و در آینده نیز به خواست‌های نا مشروع گوش می‌دهند و اصل شایسته‌سالاری را زیر پا می‌کنند.

خواست‌های مشروع مردم از نامزد مورد علاقه چیزی اکتسابی نیست، بلکه مطابقه نیازها و ضروریات می‌باشد، امروزه مردم از نامزد مورد پسند خود امنیت، صلح و آرامش و در قدم دوم تغییر وضع زندگی به وضع مطلوب می‌باشد. چهارده میلیون انسانی‌که زیر خط فقر زندگی می‌کنند، همه خواست‌های‌شان بهبود زیربناهای اقتصادی است. جامعه‌یی که اکثریت آن بی‌سواد است خواستار پیشرفت امور آموزش و پرورش است. نامزدانی که پیوسته به سران اقوام چوکی وعده می‌کنند، بهتراست بیایند و به فرد فرد آن قوم بهبود زندگی، آموزش و پرورش وعده کنند. به آن‌ها وعده دهند که از چنگ سرداران قومی و عنعنه‌های ناپسند رهای‌شان می‌کنند. در تمام مدت حکومت آقای کرزی چنانچه گفتیم این حکومت با وعده‌های نامشروع آغاز به کار کرد و خواست‌های نامشروع سران قومی را مدنظر گرفته است. از این لحاظ نتوانست روند اصلاحات مدنی را علیه عنعنات ناپسند قبیله‌یی راه اندازی کند، هنوزهم مطابق به عنعنات نا پسند حقوق بشر نقض می‌شود، دختران به "بد" داده می‌شوند و زن‌ها همانند حیوانات و مجانین خرید و فروش می‌شوند، به زن حق میراث داده نمی‌شود، محاکم صحرایی تا هنوز جریان دارد، ضرب و شتم و سر بریدن کشور ما را به وحشتکده تبدیل کرده است. دشمنی‌های قومی سالانه هزاران نفر را به کام خود می‌کشاند. نامزدی که برنامه اصلاحات مدنی نداشته باشد و دولت که نتواند، اصلاحات مدنی در جامعه