صفحه نخست > دیدگاه > افغانستان در چند قدمی تجزیه

افغانستان در چند قدمی تجزیه

یکی از رهبران فعال غیر پشتون می گوید: ایستلای قومی برای پشتون ها و برتری جوی قومی یک ایدیولوژی است که انکار این ایدیولوژی برای آن ها نفرت آور از هرچیزی می باشد. روشنفکر ترین پشتون در برابر حملات غیر انسانی طالبان در برابر دیگران خاموش است...
احمد کیان
شنبه 4 جون 2011

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

برای خواندن پرسش ها درباره طرح تجزیه افغانستان از مخالفان، موافقان و نه مخالفان و موافقان و شرکت در گفت و گو اینجا را کلیک کنید.

افغانستان کشوری است با تنوع قومی و زبانی نا متجانس و با موقعیت حساس جغرافیایی در میان کشورهای "متقابل منافع" که جازبه ای شده است برای مداخله ی همسایگان. پس از لشکر کشی شوروی سابق در دهه ی هفتاد میلادی، علاقه مندی کشورهای غربی هم برای مداخله در افغانستان تحریک شد.

در آن زمان امریکا و کشورهای اروپایی متحد او برای زمین گیر کردن تنها رقیب جهانی خود-شوروی سابق- تصمیم گرفت تا در همکاری کشورهای جهان اسلام به ویژه کشورهای پرنفت عرب خواستار حمایت از گروه های جهادی شوند.

اما نقطه ی وصل کمک های جهانی با گروه های مجاهدان افغانستان پهلوی دیگر سیاست گزاری جنگ با شوروی بود. از میان کشور های همسایه سه همسایه ی شمالی و شمال غربی افغانستان –تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان- جز کشورهای زیر تسلط شوروی بود.

چین هم در آن زمان با آن که اسلحه و جنگ افزار برای مجاهدان می سپرد ولی این حمایت در رقابت با شوروی و همسویی با غرب نبود بلکه این حمایت در رقابت با هند که حامی دولت کابل بود، صورت می گرفت.

همسایه ی غربی افغانستان ایران، دچار تحول معکوس به غرب شده بود. ایران که پیش از آن کشور مقتدر منطقه و متحد غرب به شمار می رفت، با مسلط شدن اسلامگراها بر نظام شاهی آن کشور، با غرب سر دشمنی گرفت. آیت الله خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران امریکا و دیگر کشورهای غربی را تاغوط و استکبارگر لقب داد.

از سوی دیگر نگاه ایران به افغانستان در برابر شوروی نگاه ایدیالوژیک بود؛ دفاع از مجاهدان دفاع از برادران مسلمان زیر شعار اخوت اسلامی خمینی بود نه دفاع از مجاهدان به عنوان شریک های استراتژیک. البته این نگاه ایران در آغاز به دلیل یک دست سنی بودن همه رهبران مجاهدان بود که به پاکستان پناه برده بودند.

در میان این رهبران آیت الله محسنی از رهبران شیعه هم بود ولی او هرگز به شهرت گلبدین حکمتیار و برهان الدین ربانی و حتا سیاف در میان رهبران مجاهدین در پاکستان نبود.

ایران در آن زمان در پی ایجاد رهبری مجاهدان تشیع شد که نتیجه اش ایجاد هشت گروه رهبری از میان مجاهدان شیعه مذهب افغانستانی بود.

در میان همسایگان افغانستان، گوی چوگان به دست پاکستان افتاد. پاکستان که در آن زمان از اقتدار امروزی برخوردار نبود، با پناه دادن به مجاهدان افغانستان، کمک های قابل ملاحظه ی از غرب دریافت نمود که شامل جواز ساختن بمب هسته ای و کمک های نظامی از جمله ده ها هواپیمای اِف 16 را از امریکا بود.

افزون بر آن پاکستان خواست در مسایل افغانستان دست باز داشته باشد و از میان گروه های مجاهدان هر گروهی را که می خواهد حمایت نماید.

سازمان استخباراتی پاکستان در میان مجاهدان نفوذ چشمگیر نمود و بیشتر حرکت های مجاهدان توسط این سازمان هدایت و برنامه ریزی می شد که بعد ها تنظیم مورد حمایت این سازمان حزب اسلامی به رهبری حکمتیار عنوان می شد.

اما در داخل افغانستان فرماندهان جهادی که به صورت آرمانی به جهاد و رهبران مجاهدان می نگریستند، سخت سرگرم مبارزه با قوت های شوروی و دولت کابل بودند.

هرچند تنظیم های جهادی برای تفوق در میدان سیاست درگیری های شدید هم با خود داشتند.

تا این که نیروهای شوری پس از یک یورش بد فرجام، نیروهایش را از افغانستان بیرون کشید و دولت کابل هم پس از مدتی وادار به سقوط شد.

در این تحولات از جمله تغییرات عمده در افغانستان این بود که ساختار تک قومی قدرت شکست.

پیش از آن که قدرت افغانستان به صورت کل پشتونیزه بود، با سقوط نجیب الله آخرین رییس حکومت کمونستی، قدرت یک دست پشتونی به کانون های چند گانه در میان اقوام تاجیک، هزاره و ازبیک تقسیم شد. مقتدر ترین تنظیم جهادی پشتون ها به رهبری حکمتیار هم نتوانست اقتدار کلی را به دست آورد.

این مسئله برای سیاست مداران پشتون چه رهبران جهادی شان مانند حکمتیار و همفکران او و چه پشتون های پناه برده به غرب، خیلی انزجار آور و غیر قابل قبول بود. در این میان پاکستان و آی اس آی هم از این وضعیت نا رضایتی نشان داد.

حکومت مجاهدان پس از دوره ی موقت و گرفتن ریاست دولت توسط برهان الدین ربانی و قدرت کلان نظامی در اختیار احمد شاه مسعود، از تبار تاجیک معادله ی قدرت در افغانستان را به صورت کل تغییر داد.

اینجا بود که حکمتیار با حمایت پاکستان و شماری از کشور های عربی وارد جنک با دولت برهان الدین ربانی شد.

هرچند حزب جمعیت و حزب اسلامی که در میان اکثر اقوام افغانستان طرفداران و فرماندهانی داشتند؛ اما در کلیت ذهنیت سیاسی حکمتیار نخست بر مبنای قومی بنا نهاده شده بود تا مبنای اسلامی که در آن تبعیض روا نیست.

اینجا بود که آغازین جرقه های جنگ قومی در قالب جنگ تنظیمی آغاز شد.
در آن زمان که حکمتیار بهانه ی رنجشش از دولت ربانی و مسعود را، قرار داشتن عبدالرشید دوستم رهبر ازبک ها و از جنرالان رژیم کمونستی در این دولت عنوان می کرد، ولی برای سرکوب دولت ربانی با دوستم و حزب وحدت به رهبری عبدالعلی مزاری، یکی شده و شورای هماهنگی ایجاد کرد.

با آن که جنگ آن زمان غرب کابل میان طرفداران سیاف از رهبران پشتون یکی از متحد آن زمان دولت ربانی و حزب وحدت مزاری از قوم هزاره صورت گرفته بود، اما طرفداران هر کدام مردامان را به خاطر قومیت می کشتند. پشتون ها هزاره ها را و هزاره ها پشتون هارا.

درجناح دولت ربانی هم این وضعیت غیر قابل این کار بود. یعنی با آن که این جنگ یک جنگ سیاسی میان حزب وحدت مزاری، جنبش دوستم با دولت ربانی و مسعود عنوان می شد، ولی در ماهیت جنگ قومی بود که نشان از عقده کشی های اجتماعی و مخالفت های قومی در کشور داشت.

پس از این که نیروه های در گیر در افغانستان تضعیف شدند و ذهنیت برای پذیرش نیروی جدید آماده شد، در این میان گروه طالبان از پاکستان وارد افغانستان شدند. این گروه با شعار دین و حکومت اسلامی و عدالت وارد میدان شدند. طالبان به دو دلیل زود شهرهای عمدتا پشتون نشین جنوب و شرق را تصرف کردند.

الف: به دلیل ناراحتی مردم عوام از جنگ های داخلی میان تنظیم های جهادی
ب: طالبان از دید پشتون ها سربازانی بودند که برای واپس گیری قدرت قومی که از دست رفته بود به میدان آمده بودند.

از این رو قوت های حزب اسلامی و اکثر تنظیم های جهادی پشتون دیگر و شماری از ژنرالان کمونستی پشتون ها با طالبان یکی شدند.

دولت ربانی هم غافل از پشت پرده ی بازی طالبان را نیروی می دانست که رقیبان بالفعل جمعیت که عمدتا در آن زمان حزب اسلامی بود را از میان بر می دارد.

مخالفان دولت ربانی از جمله حزب وحدت مزاری هم تصور می کردند که طالبان یک گروه سیاسی هستند به دور از تعصب های قومی و مذهبی که برای گرفتن قدرت به میدان آمده اند و می شود با آن ها ائتلاف تشکیل داد و به قدرت رسید.

اما در آغازین دیدار آن ها مزاری را به فجیع ترین وضع به قتل رساندند.

این کار زنگ خطری شد برای دیگر رهبران احزابی که با دولت ربانی سر ستیز داشتند. آن ها یکی پی دیگر از مناطق تحت تصرف طالبان به مناطق زیر نفوذ فرمانده مسعود پناه بردند و جبهه ی واحدی در برابر این گروه تشکیل داند.

مقاومتی که در برابر طالبان صورت گرفت بیشترینه در مناطق تاجک نشین شمالی و شمال انجام شد و در مناطق پشتون نشین شمال طالبان به زودی بستر قدرت یافتند که تنها مناطق تصرف نا شده به دست این گروه ولایت های پنجشیر و بدخشان بودند البته با خط مقدم قرار داشتن مناطق معروف به شمالی در شمال کابل و جبهه ی تخار. همچنان جبهه های در مناطق هزاره جات نیز با طالبان در جنگ بودند.

این گروه در تلافی شکست ها و تلفاتشان در جنگ کشتار قومی را در شمالی، مزار و یکاولنگ بامیان به اجرا گذاشتند.

در کنار این عملکرد طالبان حمایت فکری تحصیل کرده گان پشتون در غرب از این گروه این ذهنیت را از گمان به یقین تبدیل نمود که جنگ افغانستان، جنگ قومی است و پشتون ها برای واپس گیری قدرت تک قومی خویش، طالبان را قهرمانان خود می پندارند.

تلاش های شبانه روزی زلمی خلیلزاد، اشرف غنی، انورالحق احدی و لیلا هلمز در امریکا برای حمایت طالبان، غیر پشتون هارا تکان داد.

این باور در مقاله ی انورالحق احدی از تحصیل کردگان امریکایی پشتون و از وزیران کابینه ی کرزی زیر عنوان"زوال پشتون ها"، در کتاب "سقاو دوم" نوشته ی جمعی از پشتون های تئورسین از جمله اسماعیل یون مشاور فرهنگی حامد کرزی و اعلامیه شاه سابق محمد ظاهر که در روم صادر نمود: "خوشحالم که دو باره فرزندان احمدشاه بابا بر سرزمین خویش مسلط شدند." نگاه قومی و تبعیض آن ها در برابر غیر پشتون ها و همین گونه حمایت بی دریغ شان از طالبان را به اثبات می رساند.

در کنار این موارد هنگام تیرباران زن ها توسط طالبان و نسل کشی که در مناطق تاجیک نشین و هزاره نشین مرتکب شدند، هرگز اعتراضی از گروه های پشتون ساکن در غرب شنیده نشد و این گروه ها این اعمال طالبان را به صورت روشن تقبیح نکردند.

این ها حساسیت های قومی را در افغانستان بیشتر از هرزمانی داغتر نمود و بحث های بر چگونگی تجزیه ی افغانستان مطرح شد.

کشورهای غربی به ویژه امریکا که پس از خروج نیروهای شوروی دلچسپی به مسایل افغانستان نداشت، با لابی های پشتون در امریکا و حمایت پاکستان و کشورهای عربی همپیمان او از طالبان، در آغاز از طالبان حمایت نمود.

این حمایت تا حادثه ی 11 سپتامبر از طالبان ادامه داشت و لابی های پشتون در امریکا این تلاش را کردند که طالبان را حامی منافع غرب در افغانستان و درد سر به روسیه و چین عنوان کنند. همان گونه که شورشیان چیچینی در میان طالبان بودند و حملاتی را در روسیه انجام می دادند.

پس از حمله ی 11 سپتامبر هم امریکا خواستار تحویل دهی اسامه بن لادن شد نه جنگ با طالبان اما طالبان حاضر به سپردن اسامه نشدند.

پس از حمله ی امریکا به افغانستان و سقوط رژیم طالبان، انتظار می رفت که قاعده ی بازی جهان نسبت به افغانستان تغییر نموده باشد و جهان در پی یک تغییر براید؛ اما باز هم حامد کرزی یک فرد گمنام از قوم پشتون بر اریکه ی قدرت نشست.

یونس قانونی که نماینده ی تام الاختیار از طرف دولت مجاهدین در بن بود، از سوی شماری زیادی از همتباران خود و هزاره ها و ازبیک ها متهم به خیانت تاریخی شد. گفته شد که قانونی با گرفتن پول و چند کرسی برای دوستان خود، سرنوشت غیر پشتون ها را به دست یک پشتون، سپرد و عاملی شد بر تکرار تراژیدی قومی.

سرانجام در ده سال حاکمیت حامد کرزی در دوره های انتقالی، موقت و دو دور انتخابی، کرزی نظر به علایق قومی اش از طالبان با همه شورشگری و خشونت در برابر نروهای دولتی و غیر نظامی ها انتقاد جدی نکرد و همواره آن هارا برادر خطاب نمود.

همچنان حلقه ی کلان و قدرت مندی از افراد این گروه، حزب اسلامی و افغان ملتی های تحصیل کرده در غرب تشکیل داد که این امر بر بی اعتمادی غیر پشتون ها بر دولت اورا بیشتر نمود.

در آغاز دوره ی حامد کرزی لابی های پشتون در غرب مثل خلیلزاد، اشرف غنی احمد زی، انورالحق احدی، زاخیل وال و نیروهای رادیکال حزب اسلامی انگلیسی فهم مثل فاروق وردک از یک سو در بیرون از افغانستان برای تغییر ذهنیت جهان نسبت به غیر پشتون ها فعال شدند و از سوی جوانان درس آموخته ی پاکستان خود را برق آسا و به صورت کتله ی وارد نهاد های بین المللی و نمایندگی ها سیاسی غرب نمودند که حکومت افغانستان از 2001 تا 2007 حکومت ترجمان ها عنوان شد. یعنی هر آنچه را که این لابی ها و ترجمان هایشان که پشتون بودند به غربی ها در مورد افغانستان و اقوام غیر پشتون گفتند، مانفیست عملی غرب در افغانستان بر مبنای این گفته ها شکل گرفت.

تا این که امروز امریکا و غرب پس از مصرف صد ها ملیارد دالر در جنگ افغانستان درک نموده است که راه را به صورت کل اشتباه آمده و آنچه را در مورد افغانستان تصور و عملی کردند اشتباه محض بوده است.

با روی کار آمدن نظام کرزی برنامه ی لابی گران پشتون این بود که ذهنیت جهان را در برابر رهبران جادی غیر پشتون به صورتی تغییر بدهند که آن ها دشمان غرب هستند و به دلیل پیوند زبانی با ایران دشمن امریکا، غیر قابل اعتماد می باشند. بر اساس این برنامه رهبران غیر پشتون جنگسالار لقب گرفتند و نیروهایشان خلع سلاح شدند تا زمینه برای تسلط طالبان در مناطق شان در آینده آماده شود. چیزی که امروز در شمال مردم شاهد است.

حکومت کرزی هم در این ده سال همواره از طالبان حمایت نموده و آن هارا برادر خطاب نمود.

نکته ی دیگر این است که پشتون ها از نظر نفوس خود را 40 درصد می شمارند، اما این آمار همواره یک آمار دولتی بوده که برای دیگران غیر قابل باور و مورد سوال است.

آگاهان سیاسی دلیل نفوس شماری نکردن مردم افغانستان در این ده سال راهم این نکته می دانند که حلقه ی قومی حکومت نمی خواهد این ارقام تغییر نماید و واقعیت این که پشتون ها هم بیشتر از 35 در صد نیستند آشکار شود.

هرچند در این ده سال امکانات و زمینه برای نفوس شماری در افغانستان فراهم شده بوولی این کار به دلایل بالا صورت نگرفت.

غرب هم در این ده سال راهبرد های متفاوتی را برای پیروزی در جنگ افغانستان تجربه نمود؛ یکی از این راهبردها تغییر جغرافیای سیاسی افغانستان بود که در مقاله های سفیر امریکا در هند تبارز نمود. آقای رابرت بلیک در دو مقاله مسئله ی تجزیه ی افغانستان را مطرح نمود.

بلیک نوشته بود: "واشنگتن بايد مناطق پشتون‌نشين جنوب را رها كند و در مناطق شمالي و شرقي از جمله كابل در كنار مردم اين مناطق حضور داشته باشد"

پس از آن این بحث به صورت جدی در محافل سیاسی داخل افغانستان مطرح شد و عمدتا غیر پشتون ها این را مطرح نمودند که تنها راه حل زندگی بی درد سر، جدا شدن از قوم پشتون است؛ ولی تا این اواخر که طالبان، آی اس آی و حلقه ی قومی کرزی به ترور زنجیره ای نپرداخته بودند، این بحث به داغی که اکنون مطرح می شود نمی شد.

اکنون رهبران غیر پشتون اعم از چپ گراها واسلام گراها برای بقای خود تجزیه را یگانه راه حل می پندارند.

این بحث در کشور های غربی از جمله امریکا نیز به عنوان یک پلت فارم تسلط بر بحران مطرح شده است. در برنامه ی سیاست گذاران غربی، در ساختار کنونی افغانستان با توجه به شگاف شدید قومی صلح ممکن نیست. بنابر این
1- باید افغانستان به چهار منطقه ی فدرال تقسیم شود
2- افغانستان باید به دو جمهوری شمال و جنوب تجزیه شود.

از نظر عملی هم اکنون افغانستان به نوعی اگر تجزیه نیست حالت فدرال را دارد، مناطق شمال تحت نفوذ عطا محمد نور از رهبران مقتدر تاجیک و مناطق هزاره جات در کنترول تام رهبران هزاره قرار دارد و مناطق ازبک نشین هم از دوستم اطاعت می کند.

اقتدار عطا و حمایت او در انتخابات ریاست جمهوری از رقیب کرزی، غیر قابل تحمل برای کرزی و یاران او بود. این اقتدار با رفتن جنرال داوود داوود با مهره های چون عبدالرحمان سیدخیلی فرمانده امنیت کندز و شاه جهان نوری فرمانده تخار، دامنه ی گسترده تری گرفته بود که تیم حاکم با همکاری تروریست ها، موفق شدند تا در مدت کوتاه با توسل به ترور داوود و مهره هایش را از میان بردارند.

این حادثه اکنون زنگ خطری شده است برای تمام رهبران غیر پشتون و آن ها در جلسات شبانه شان بر جدی بودن این توطئه که حذف همه ی آن ها در دستور کار تیم کرزی با همکاری طالبان و آی اس آی است، تأکید دارند.

یکی از رهبران فعال غیر پشتون می گوید: "ایستلای قومی برای پشتون ها و برتری جوی قومی یک ایدیولوژی است که انکار این ایدیولوژی برای آن ها نفرت آور از هرچیزی می باشد. روشنفکر ترین پشتون در برابر حملات غیر انسانی طالبان در برابر دیگران خاموش است، برای این که طالبان را سربازانی می داند که ایستلای قومی از دست رفته را بر می گردانند. ما تصور می کردیم که پشتون ها بر یک کشور دموکراتیک و زندگی مدنی مسلامت آمیز در چارچوب حقوق شهروندی و احترام به قانون اساسی تن خواهند داد ولی این ده سال نشان داد که آن ها هرگز حاضر به این نیستند. از این رو تجزیه یگانه راه برای زندگی مدنی بر غیر پشتون ها می باشد."

تجزیه قطعی سودان، خیزش همگانی در تونس، مصر، یمن و اردن؛ در افغانستان راه پایان چند قرن استبداد چیست؟

با توجه به تجربه ی ده ساله ی اخیر، به نظر نمی رسد، قبیله سالاران با مفاهیمی مانند آموزش، مکتب، دموکراسی، حقوق بشر و ...خو پیدا کنند و به حقوقی برابر با سایر شهروندان یک جامعه راضی شوند.

جمعه 28 ژانويه 2011


سرنوشت افغانستان، تونس یا سودان؛ فرار قبیله سالاران و پایان چند قرن استبداد یا تجزیه؟

با توجه به تجربه ی ده ساله ی اخیر، به نظر نمی رسد، قبیله سالاران با مفاهیمی مانند آموزش، مکتب، دموکراسی، حقوق بشر و ...خو پیدا کنند و به حقوقی برابر با سایر شهروندان یک جامعه راضی شوند.

جمعه 21 ژانويه 2011


سودان: نفت، جنگ و تجزیه

بقلم نورمن پیچ/ بفارسی از حمید بهشتی

چهار شنبه 19 ژانويه 2011, بوسيله ى حمید بهشتی

— -

انگیزه های اساسی و امروزی طرح تجزیۀ افغانستان در شرایط کنونی

طرح تجزیۀ افغانستان از تئوری تا عمل ( پیش زمینه های تاریخی ، انگیزه های کنونی، وپیآمد های آیندۀ تجزیۀ افغانستان در منطقه وجهان) توطئۀ تجزیه یا سلاح سرکوب نهضت های دادخواهانه درافغانستان

شنبه 15 ژانويه 2011, بوسيله ى توردیقل میمنگی


سودان: عکس هایی از همه پرسی برای تجزیه؛ و اما سرنوشت افغانستان؟

جنگ و کشتار در افغانستان بیش از یک قرن است که ادامه دارد. جنایتکاران افغان مانند عبدالرحمان با کشتار سیستماتیک، و غصب زمین های مردم در نقاط مختلف مانند جنوب، آنان را به صفحات مرکز و شمال راندند و زمین های غصب شده را بین سربازان خود تقسیم کردند. این جنایات سیستماتیک همچنان با کشتار، غصب زمین و تخریب گذشته و تاریخ مردم جایی که امروز افغانستان نام دارد، در حضور بیش از 100 هزار سرباز بین المللی ادامه دارد.

دو شنبه 10 ژانويه 2011


پیش زمینه های تاریخی تجزیه در افغانستان

طرح تجزیۀ افغانستان از تئوری تا عمل ( پیش زمینه های تاریخی ، انگیزه های کنونی، وپیآمد های آیندۀ تجزیۀ افغانستان در منطقه وجهان) توطئۀ تجزیه یا سلاح سرکوب نهضت های دادخواهانه درافغانستان

چهار شنبه 5 ژانويه 2011, بوسيله ى توردیقل میمنگی


تأملی بر تعریف و شناخت تجزیه

طرح تجزیۀ افغانستان از تئوری تا عمل ( پیش زمینه های تاریخی ، انگیزه های کنونی، وپیآمد های آیندۀ تجزیۀ افغانستان در منطقه وجهان) توطئۀ تجزیه یا سلاح سرکوب نهضت های دادخواهانه درافغانستان

دو شنبه 3 ژانويه 2011, بوسيله ى توردیقل میمنگی


پلان بی در افغانستان

چرا تجزیه ی بالفعل کمترین انتخاب بد در افغانستان است؟

مقاله ی جدید بلک ول منتشره ی فارن افیرز 13 دسمبر 2010 / مترجم: دکتر ذکی پاهنگ

يكشنبه 19 دسامبر 2010, بوسيله ى دکتر ذکی پاهنگ


سودان در چند قدمی تجزیه؛ آیا افغانستان به سرنوشت سودان دچار می شود؟

يكشنبه 19 دسامبر 2010, بوسيله ى کابل پرس


تجزیه افغانستان، گروه پاکستانی پښتونخوا و مغزهای متفکر قبیله!

شنبه 2 اكتبر 2010, بوسيله ى کامران میرهزار


طرح تجزیه افغانستان

کافی است خود خواهان و عظمت طلبان قومی دست از این کردار های خود بردارند و خود را برتر از دیگر اقوام ندانسته و حقوق خود را به سطح یک شهروند عادی پائین بیاورند.

شنبه 18 سپتامبر 2010, بوسيله ى م- فرهنگ دوست هروی


تاکید بلک ویل بر پلان ب، تجزیه افغانستان

بلک ویل می گوید، طالبان در حال پیروزی هستند و ما در حال باخت. آن ها روحیه ی بالایی دارند و می خواهند به نافرمانی خود ادامه دهند. پلان ب با شکست مواجه شده است. او تاکید می کند که مناطق پشتون نشین جنوب و شرق افغانستان را باید در اختیار طالبان گذاشت. او می گوید دهه ها در نزدیکی غرب با افغانستان خطاهای زیادی صورت گرفته است.

دو شنبه 13 سپتامبر 2010, بوسيله ى کابل پرس


هدف از تجزیه افغانستان وعقب نشینی به شمال چیست؟

هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا، در سخنانی در برابر یکی از کمیته های کنگره این کشور نسبت به عواقب اجرای توافقنامه دولت پاکستان و یک افراطیون اسلامگرا در دره سوات، در شمال غرب این کشور، ابراز نگرانی کرده و گفته است که وضعیت پاکستان خطری مهلک را متوجه امنیت جهان می کن ولی اقا جان چپمن باخاطرارام میگوید که این همه اهداف که غربیان درمورد مبارزه با ترریزم داشتند محقق شده است

جمعه 10 سپتامبر 2010, بوسيله ى عبدالصبور


تجزیه طلبی واقعیت یا برچسپی ناروا

وقتی ما خوب تجزیه طلبی را شناختیم و به ابعاد مختلف آن آشنا شدیم آنوقت است متوجه میشویم در کشور ما تجزیه خواه وجود دارد یا نه

جمعه 30 ژانويه 2009, بوسيله ى ناصر فیروزی


طرح تجزیۀ افغانستان خیال باطل یک لابییست کاسب است!

فدراسـیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا

دو شنبه 16 اوت 2010


احمق خودتان هستید آقای اشرف غنی احمد زی، آقای وحید عمر

اشرف غنی: کسی که در رژيم جنایتکاران طالب، این رژيم را رژيمی مردمی معرفی می کرد و پس از روی کار آمدن کرزی یکی از کلیدی ترین افراد در بنا نهادن سیستم فاسد و مافیایی بود و بصورت غیر قانونی رییس دانشگاه کابل بود و در انتخابات ریاست جمهوری بصورت غیر قانونی با داشتن تابعیت آمریکا شرکت کرده بود.

چهار شنبه 4 اوت 2010, نويسنده: کامران میرهزار


طرح تجزیه افغانستان

تجزیه افغانستان باعث می شود که مردم قرون وسطایی به روش خود زندگی کنند و از آن لذت ببرند و مردم متمدن تر به شیوه ی دلخواه خود زندگی کرده و آزاد باشند. در ضمن در این صورت از سیطره طلبی یک قوم خاص که صدها سال است بر گرده ی ملیت های دیگر سوار است خلاصی خواهیم یافت.

يكشنبه 1 اوت 2010, نويسنده: مهرورز


طرح تجزیه ی افغانستان

چهار شنبه 14 ژوئيه 2010, نويسنده: احمد بهار چوپان


رابرت بلک ویل: آمریکا باید افغانستان را به دو قسمت تقسیم کند

عدم پرداختن به مسایل افغانستان و عدم جسارت برای عبور از خطوط ممنوع که بیشتر درونی می باشد و نوعی خودسانسوری همراه با وطن پرستی چشم بسته را با خود دارد، به ضرر جامعه ی افغانستان است. دیگران به راحتی بدون اینکه درگیر وجدانی تقلبی شوند، به بحث و تجزیه و تحلیل مسایل مختلف در حوزه های مختلف می پردازند و کند و کاو درباره ی مسایل را لازمه ی برخورد سالم تر و صحیح تر با آن برای منافع خود می دانند و در افغانستان اما وقتی دیگران درباره ی سرنوشت و آینده ی مردم بحث می کنند، اهالی قلم به همان احساس وطن پرستی چشم بسته پناه می برند.

شنبه 10 ژوئيه 2010, نويسنده: کابل پرس


طرح تئوریک تجزیه افغانستان

در شرایط فعلی طرح تئوریک تجزیه یک ضرورت به نظر می رسد، مهم ترین حد و مرزی که باید از آن عدول نکنند، این است که از تعصبات و خشونت های قومی به دور بوده و عدالت در طرح های تقسیمات در نظر گرفته شود، برای بدست امدن این شرایط، بهترین راه حل این است که جامعه جهانی و بخصوص سازمان ملل بر روند تجزیه اشراف کامل داشته باشد و داوری در تقسیمات اراضی به سازمان ملل داده شود.

چهار شنبه 7 ژوئيه 2010, نويسنده: محمد اسحاق فياض


به تجزیه افغانستان بیندیشیم و یا به تغییر پشتونها؟

جامعه شناسان باور دارند که خلای ایدولوژیک موجب بیداری و تقدس ارزشهای قومی میشود/اگر بنا میبود تا برای هر گروه قومی و زبانی یک کشور مستقل وجود داشته باشد امروز در جهان بجای 195 مملکت باید شش هزار و پنجصد کشور وجودمیداشت./. تجزیه افغانستان به هیچوجه یک تجزیه آرام، صلح آمیز و متمدنانه مثل، چک و سلواکیا، نخواهد بود/معجون "پشتونوالی و شریعت" سمی است که باید آنرا از مغز پشتونها شست/ چگونه می توان انتظار داشت که پشتونها مثل فارسی زبانها و یا ترکها فکر کنند در حالیکه در زبان پشتو منابع فکری، علمی، ادبی و هنری بسیار اندک وجود دارد؟

دو شنبه 5 ژوئيه 2010, نويسنده: جعفر رضايی


طرح تجزیه ی افغانستان

پاسخهای به کابل پرس: چون من یکی از مخالفان تجزیۀ افغانستان هستم بنا برآن در بخش مخالفان تجزیۀ افغانستان به پاسخ دوستان و وطنداران ام خواهم پرداخت.

شنبه 3 ژوئيه 2010, نويسنده: نعمت الله ترکانی


طرح تجزیه ی افغانستان

درمیان مردم عامه – عناصرغیر"اوغان"- هنوزاین آگاهی بوجود نیامده است که بدون "اوغان" ها می توان راحت تر وانسانی تر زندگی کرد وبنابران باید کشوررا تجزیه کرد تا ازشرمصیبت های تمام ناشدنی ی که این طایفه برکشور تحمیل کرده است؛ درامان ماند.

چهار شنبه 30 ژوئن 2010, نويسنده: ربانی بغلانی


طرح تجزیه افغانستان!

عبور از خطوط ممنوع: مخالف، موافق و نه مخالف و نه موافق: نظر شما چیست؟/ هدف از طرح این بحث شاید عبور از خطوط ممنوع در کشوری باشد که سرکوب، خفقان، کشتار، تبعیض و چپاول بیداد می کند و این سرکوب، خفقان، کشتار، تبعیض و چپاول از حداقل 150 سال پیش تا دوره ی حکومت فاسد، طالبانی و مافیایی حامد کرزی با حضور حدود 150 هزار سرباز بین المللی بر جنازه ی کشوری بنام افغانستان ادامه یافته است.

سه شنبه 29 ژوئن 2010, نويسنده: کابل پرس


خاورميانه با طراحی آمريکا!

افغانستان از نقشه ی جهان حذف می شود؟

سه شنبه 5 فوريه 2008

واژه های کلیدی

تجزیه افغانستان | فدرالیسم
آنلاین :
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره

مجموعه شعر بی نظیر از 125 شاعر شناخته شده ی بین المللی برای مردم هزاره

این کتاب را بخرید

پيام‌ها

  • از زمانيكه بشتونها دولت استبدادى تك قومى را به كومك خارجى باران ساختند و شروع به قتل عامهاى اقوام برادر كردند,تنجزيه از همان زمان شروع شده بود.تا امروز اقوام غير بشتون در يك زندان بر از وحشت بنام فغانستان زندهكى دارند.
    انكه در اسارت ديكران بكوشد خودش ازاد نيست.از زندكى بر از جهل قوم اكثريت و قوم با غيرت بيداست كه نه اينش را دارد و نه انش را داراست.نه از ين كشور است و نه از ان كشور هميشه مانند كرم در مردارى در جنبش و درتبش است.با كستانى بخاطر بول او لاد خودرا به كشتن روان ميكند.ايا همين انسانيت اين مردوم است.يك خر هم اين كارا نميكند.ايا اين بشتونهاى مزخرف با كستانى از خر كرده هم بست هستند؟
    كوجاست بشتون ما؟
    اين هويت و وطن خودرا كم كرده ,دوست و دوشمن از نزد اين بيهويتى كم است.بشتون با كستانى را اوغان كفته در اغوش ميكشد او نا نش را خورده در خانه اش در لب دروازه اش بينا موسى ميكند.اشغال با كستانى را كرزى درك نكرده كرزى خارجى تنها كشور هاى غربى را ميداند.تروريست هاى عربى و عجمى و بشتونها ظالم با كستانى اينها خارجى نيستند اينها هدف اشغال كشور ما را ندارند؟
    رهبران با كستان اعطراف كردند كه ما بلان در دادن كابل را كشيديم و انرا عملى كرديم البته توسط بشتونهاى با كستانى و مزدوران دون انها طالب و حكمتيار.
    اكر دوست و دوشمن حقيقى خودرا نشناسى يا خاين ملى هستى ويا مشكل دماغى دارى.
    بهتر است كه بشتونها در همان جند ولاين براى شان دولت بسازند و ديكران ازين انسان نماهاى جاهل جدا دولت خودرا بسازند و از با كستان و كوجى استقلال خودرا بكيرند.
    بكر كه اين قوم اسارت را بيشه كرده و حلق در كوش خود انداخته كه تا ابد غلام با كستان است.

  • Tajzia Tajzia

  • تجزیه افغانستان یگانه راه آرامش است

    پس فقط به تجزیه بیاندیشید

    زنده باد اوستاد محقق، جنرال صاحب عبدالرشید دوستم، عبداللطیف پدرام ، انجنیر ضیا مسعود،

  • ختم بحران و رفاه ترکان افغانستان ( ازبکها، تاجکها ، هزاره ها، قزلباشها، ترکمن ها ، پامیری ها ) در تجزیه است.

    شمال هندوکش خطۀ ترکستان است.

  • تجزیه - تجزیه و باز هم تجزیه

    یگانه راه بسوی رفاه ، صلح و عدالت

  • تجزیه و پیوستن به ایراااااااااااااااااااااااان

Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

تازه ترین ها

اعتراض

ملیت ها | هزاره | تاجیک | اوزبیک | تورکمن | هندو و سیک | قرقیز | نورستانی | بلوچ | پشتون/افغان | عرب/سادات

جستجو در کابل پرس