No Censorship!

توهين روزنامه  وابسته جام جم به مهاجران افغان

اشاره: آنچه در ادامه می آيد متن کامل گزارشی است که امروز روزنامه جام جم، روزنامه ی مرتجع و وابسته ی ايرانی عليه مهاجران افغان نشر کرده است. فارغ از اينکه اين اظهار نظر روزنامه جام جم با نظر بسياری از کارشناسان بدون تعصب و عقده ايران ، تضاد دارد،  اما کابل پرس وظيفه خود می داند که برای آگاهی افکار جامعه ی افغانستان از نوع نگاه رسانه های وابسته به رژيم ايران، آن را نشر کند.

از خوانندگان عزيز نيز خواهشمنديم که در وبلاگ گروهی نظرشان را درباره اين گزارش توهين آميز روزنامه جام جم بنويسند. همچنين از مهاجران افغان در ايران و نيز ايرانيان آگاه خواهشمنديم  که در اين نظرخواهی شرکت کنند و يا مقالات و گزارش های خود را از واقعيات جاری در ايران برای ما ارسال نمايند. از مقامات وزارت امور خارجه افغانستان نيز بايد خواست که بر اساس وظيفه خود، خواهان عذر خواهی اين روزنامه وابسته شوند و نيز سفير ايران در افغانستان نيز از جامعه افغانستان پوزش بخواهد. کابل پرس بزودی جوابيه ی مفصلی درباره جنايات رژيم ايران عليه مهاجرين افغان و نيز کشتار وسيع  جوانان آزاديخواه، روشنفکران و دگرانديشان ايران نشر خواهد کرد.                کابل پرس          

ميهمان همچو نفس راحت جان است ولي ...

روزنامه وابسته جام جم چاپ ايران، دوشنبه 27 سنبله سال 1385

اندک زماني پس از انقلاب اسلامي در ايران بنابر دلايلي که شايد در اوضاع خاص آن زمان توجيه پذير بود ، دروازه هاي شرقي ايران به روي ميليون ها افغاني فرصت جو که ظاهرا از فشار حکومت چپگراي خود به تنگ آمده بودند گشوده شد و ايرانيان ميهماندوست مقدم اين لشکر عظيم را که در نهايت فقر و گرسنگي به ايران سرازير شده بودند گرامي داشتند.

در آن زمان مسوولان تصور مي کردند که حوادث سياسي افغانستان زودگذر است و افغان هاي فعلي برخلاف افاغنه تجاوزگر دوره صفويه و افشاريه صرفا ميهمانان مهربان و خجولي هستند که پس از مدتي کوتاه با تشکر و عذرخواهي از زحماتي که داده اند به خانه و کاشانه خود برمي گردند. اما در همان زمان هم با مقايسه شرايط اقليمي ، اقتصادي و اجتماعي و همچنين حوادث تاريخي دو کشور کاملا قابل پيش بيني بود که آسان آمدن افغان ها بازگشتي بسيار مشکل و حتي ناممکن در پي خواهد داشت.

به اين ترتيب مي بينيم که پس از گذشت بيش از يک ربع قرن از تاريخ ورود افغانها و گذر کردن افغانستان از چند مرحله سياسي و رسيدن به يک نظام نسبتا با ثبات و آغاز شدن سازندگي در اين کشور، مهمانان افغاني در خانه ميزبان جا خوش کرده و آن را بر خانه خود ترجيح مي دهند و به مصداق اين شعر که : «ميهمان همچو نفس راحت جان است ولي - خفه مي سازد اگر آيد و بيرون نرود» ماندگار شدن اين مهمانان سمج مصايب بزرگي را براي کشور ما ايجاد کرده است. متاسفانه حجم جمعيت افغانها از يک سو به علت زاد و ولد بيش از حد بين خودشان و از سوي ديگر به علت ازدواج مردان افغاني با زنان ايراني روز به روز بيشتر مي شود و مشکلات حضورشان در ايران بتدريج ريشه دارتر و عميق تر مي شود.

ايران خوب است چون...

اينک در اين مختصر ابتدا به علل تمايل نداشتن افاغنه به بازگشت مي پردازيم و سپس آثار منفي اي که ادامه حضور آنان براي کشورمان ايجاد کرده را بررسي مي کنيم.

-اختلاف سطح زندگي مردم ايران و افغانستان.

رفاه نسبي اي که به يمن وجود منابع عظيم زيرزميني و همچنين برنامه ريزي هاي سالهاي اخير براي مردم ايران فراهم شده در مقايسه با کشور افغانستان که از معدود کشورهاي زيرخط فقر جهان است ، کشور ايران را از ديدگاه افغانها بهشت موعود و سرزمين برکت جلوه گر ساخته به نحوي که زندگي کردن در ايران آرزوي هر افغاني شده است.

-          نبود امنيت کافي در افغانستان.

-         
با آن که افغانستان در سايه کمکهاي سازمان ملل متحد و ياري بعضي کشورها به يک ثبات نسبي دست يافته معهذا به علت وجود حاکميت هاي مختلف قبيله اي و تعدد اقوام گوناگون - که اغلب با يکديگر و حتي با دولت حاکم در تعارض هستند - و همچنين حضور نظاميان خارجي در افغانستان امنيت و آرامش لازم براي زيستن وجود ندارد و لذا افاغنه ترجيح مي دهند که در پناه امنيت ايران زندگي کنند و تا آنجا که بتوانند بستگان و آشنايان خود را در جلاي وطن و آمدن به ايران ترغيب کنند. - همديني و نزديک بودن فرهنگ و زبان افاغنه با ايرانيان عامل بسيار مثبتي براي ماندگاري آنان در ايران است.

-     اين عامل مهم سبب شده افغان ها براحتي در جامعه ايران جاي خود را باز کنند و به طوري که مشاهده مي کنيم ايرانيان به چشم خارجي به آنان نمي نگرند و اين قرابت زبان ، دين و فرهنگ براي افغان ها يک امتياز بزرگ محسوب مي شود و انگيزه ماندن و ريشه دوانيدن در ايران را در آنان تقويت مي کند و موجب مي شود نه تنها احساس بيگانه بودن را در ايران نداشته باشند بلکه احساس ميهن دوستي و علقه وطن خواهي و پيوندهاي مليتي در ميان آنان و سرزمين آبائ و اجداديشان از ميان برود يا بسيار کمرنگ شود؛ در حالي که افغان هاي مقيم ديگر کشورها از جمله کشورهاي اروپايي و امريکايي علايق سخت و محکمي نسبت به سرزمين خود داشته و آن را به انحاي مختلف ابراز مي کنند.

فرصت هاي محدود

و اما آثار منفي اقتصادي و اجتماعي که بر ماندگار شدن افاغنه در ايران مترتب است ، عبارتند از : - آسان بودن ترددهاي غيرقانوني افاغنه از ايران به افغانستان و بعکس که معلول فقدان مرزباني هاي مستحکم و مقتدر در مرز طولاني 2 کشور است ، سبب شده وسوسه هاي خلافکاري در بسياري از افاغنه تشديد شود زيرا آنان مي توانند پس از انجام کارهاي خلاف قانون به افغانستان بروند و ناپديد شوند و از چنگال فرشته عدالت بگريزند. طبق آماري که از سوي مراجع قضايي کشورمان اعلام شده ، حدود 36 درصد قتلهاي عمدي که در ايران اتفاق مي افتد ، به وسيله افغان ها صورت گرفته است ، البته اخيرا از طريق اينترپل (پليس بين الملل) عده اي از مجرمان فراري به کشورمان بازگردانده شده اند ولي به علت نداشتن اقتدار کافي پليس افغانستان هنوز اين مشکل به صورت عمده وجود دارد. - طبق مقررات فعلي ايران براي اطفال ، افغاني هايي که همسر ايراني اختيار مي کنند ، شناسنامه ايراني با نام خانوادگي مادر ايراني آنان صادر مي شود و اين اطفال مي توانند از همه سطوح تحصيلي مثل ايرانيان استفاده کنند و از آنجا که زاد و ولد اين گروه که تعدادشان بسيار زياد است ، با نرخ بسيار بالايي صورت مي گيرد ، با ملحوظ شدن تعداد اطفال اين افغاني ها در آمار اقتصادي ايران ميزان تولد و تناسل کشور و نرخ رشد جمعيت ايران بالا مي رود و نهايتا حرکت اقتصادي کشور را کند و رسيدن به هدفهاي چشم انداز 20 ساله را مشکل خواهد کرد.

يارانه هاي دولتي

افغان ها که آمار رسمي آنها حدود 2 ميليون نفر و آمار غيررسمي آنان به بيش از 3.5 ميليون بالغ مي شود، از يارانه هاي بسياري نظير يارانه نان ، بنزين ، حمل و نقل هاي درون شهري که از طريق کمک هاي دولت برقرار شده ، همانند ايراني ها بهره مند مي شوندکه اين امر در نهايت بر روند ارتقاي سطح زندگي مردم ايران اثر منفي خواهد گذاشت.

در اينجا تذکر اين نکته لازم است که بعضي افاغنه يا ايرانيان مدافع حضور افغان ها در ايران هستند. اين موضوع را با حضور تعداد زياد ايرانيان در کشورهاي پيشرفته اي مثل کشورهاي اروپايي يا امريکا و کانادا مقايسه کرده و سعي مي کنند آن را توجيه کنند اما مي دانيم که اين يک قياس مع الفارق است زيرا ايرانيان مقيم اين کشورها اولا سرمايه هاي کلاني را با خود به آن کشورها برده و به کار انداخته اند که باعث افزايش سرعت حرکت اقتصادي آن کشور شده در حالي که افغاني هاي مقيم ايران فاقد چنين سرمايه هايي هستند. ثانيا ايراني هاي مقيم کشورهاي پيشرفته از سطح تحصيلات و تخصص هاي بسيار بالايي برخوردارند ، ماليات هم مي پردازند و لذا نه تنها در اقتصاد آن کشورها حالت سربار و طفيلي را ندارند بلکه بعکس سبب بالا رفتن سطح زندگي و سرعت روند حرکتهاي اقتصادي و اجتماعي آنان شده اند و متاسفانه چنين امتيازهايي در مهاجران افغاني هرگز وجود ندارد و از همه مهمتر آن که هيچ ايراني اي در کشورهاي پيشرفته به طور غيرقانوني زندگي نمي کند در حالي که بيش از نصف جمعيت افغان در ايران حضور غيرقانوني دارند. متاسفانه تمامي شرکتهاي خصوصي پيمانکار امور محوله سازمان هاي دولتي و بخصوص شهرداري ، با استخدام افاغنه به اين مشکل اساسي دامن مي زنند. با جمع بندي مطالب فوق به اين نتيجه مي رسيم که عودت دادن افغان ها به کشورشان بايد به عنوان يک طرح مثبت و حتمي در دستور کار دولت ايران قرار گيرد و گرچه در سال هاي اخير اين هدف کم و بيش دنبال شده ولي تاکنون حساسيت وسعي و تلاش کافي و لازم در اين زمينه مبذول نشده است.

اکنون با توجه به مصايب روزافزون ناشي از ماندگاري افاغنه در ايران که در اينجا فقط به بخشي از آنها اشاره شد ، بايد گفت ديگر وقت آن رسيده است که دولت ايران در قالب طرحي ضربتي با هماهنگي مقامات مسوول کشور افغانستان و کميسارياي پناهندگان سازمان ملل متحد و به کارگيري راههاي مناسب به اين امر مهم تحقق بخشد.

تاثير منفي بر بازار کار ايران

طبق آمار اعلام شده از سوي مراجع رسمي کشور اتباع افغاني بيش از 800 هزار فرصت شغلي را از دست ايراني ها گرفته اند و اگر آمار افغاني هايي که به صورت غيرقانوني در ايران کار مي کنند و از ديد آمارگران پنهان مانده اند به اين رقم بيفزاييم به بيش از 1.5 ميليون فرصت شغلي بالغ مي شود.

اين در حالي است که ايران براي ايجاد هر فرصت شغلي براي بيکاران ايراني بايد بالغ بر 200 ميليون ريال هزينه کند.

اين موضوع بي شک نرخ بيکاري را در ايران بالا خواهد برد و از آنجا که بيکاري باعث کاهش توليد ملي و نهايتا درآمد سرانه مي شود ، رسيدن به نرخ 8 درصدي رشد اقتصادي را که سرلوحه برنامه اقتصادي ايران است ، مشکل و بلکه غيرممکن مي کند.

ناگفته نماند که آمار شاغلان افغاني که در ايران کار مي کنند ، طبق موازين اقتصادي بين المللي در حسابهاي ملي افغانستان منظور مي شود.

برای نوشتن نظرات اينجا را کليک کنيد