برنامه «حقیقت» در مورد حقایق جنایات جنگی در افغانستان
19 جولای 2007, 14:21, توسط عیار
هموطن!
دشنام نده. من هم میتوانم با همان کلمات از تو استقبال کنم. من از تو و امثال تو منطق و استدلال خواسته ام نه دشنام. من دشنام نداده ام که جواب من دشنام باشد.
وقتی چکری را آدمکش میگویی و دستانش را به خون آغشته، باید بگویی که خون چه کسی؟ وقتی از تامین عدالت سخن میزنی باید ملامت اصلی را بیابی و ملامتش کنی نه این که هرکه را دلت خواست متهم کنی و به جرا برسانی. این نه عدالت بلکه ستمگریست. چکری خود میگوید که علیه هرکسی که دعوایی و جود دارد، باید به محکمه یی که این دعوا دران ثبت شده کشانده شود. پس وقتی چکری با دست آغشته به خون میخوانی باید ثابت بسازی که چکری دستش به خون چه کسی آلوده است.
دیگر زمان "دزد گفتم ها و بربستم ها" گذشته است. اگر سند نیاری، استدلال نداشته باشی، چه ضمانتی داری که خود شما را نیز به همین اتهام نتوان درجایی نشاند که تو میخواهی چکری را بنشانی. چرا که ثبوت و منطق و دلیلی در کار نیست. هرکس میتواند مشتی از خون های ریخته شده را گرفته و به سروروی مخالف سیاسی خود بپاشد. اما این کار جز خرابی اوضاغ و معطل شدن عدالت چیز دیگری در قبال ندارد. این کار شغالی ساختن دوبارهء میدان را در قبال دارد. این کار بازهم ما را به سوی هرج و مرج میکشاند.
آنهایی که وظیفه دارند تا کشور را به دور دیگری از دشمنی ها و بحران های سیاسی بکشانند، کاری ندارند جز دشنام دادن، اتهام بستن های بیمورد، راه اندازی هیاهو هایی از گونهء آنچه ملالی جویا و سایر شعله یی های مزدور و عقده مند دارند و گرم ساختن بازار انتقامجویی. اما آنهایی که میخواهند عدالت تامین گردد، به رویت قانون، ثبوت و دست آویز محکمه پسند به میدان می آیند. این کار باید از سوی متضررین اصلی صورت گیرد نه از سوی دسته های سیاسی یی که خود را ناخوانده وکیل مظلومین ساخته اند.
من روز هاست که نوشته های پر از هیاهو، هوچی مآبانه و سیاسی آنهایی را میخوانم که کارشان تبلیغ و پروپاگند است اما درعین حال خود را روشنفکر هم مینامند... و روز هاست که مات و مبهوت مانده ام به این تعقل و خرد.
صحبت چکری از هر حیث با موازین منطق و شریعت و قانون برابر بود. در برابر این خبرنگار موظف بود که به جای مصاحبه به استنتطاق روی آورده بود. بازهم آفرین چکری که با وجود تخلف خبرنگار از وظیفه اش بازهم با خونسردی و متانت به جوابش می پرداخت.
آفرین بر چکری!
باید افزود که دیدگاه من نسبت به چکری درین پیام، مبتنی بر همین مصاحبهء او میباشد. مرا با این که زمینی دارد و یا موتری و آنرا از چه راهی بدست آورده کاری نیست. چرا که بازهم ادعای زمین و موتر چکری ادعایی است از سوی یک آدم "سوم جاگاه" و آدمی که ربطی به قضیه ندارد نه از سوی کدام شخص متصرر...
هموطن!
دشنام نده. من هم میتوانم با همان کلمات از تو استقبال کنم. من از تو و امثال تو منطق و استدلال خواسته ام نه دشنام. من دشنام نداده ام که جواب من دشنام باشد.
وقتی چکری را آدمکش میگویی و دستانش را به خون آغشته، باید بگویی که خون چه کسی؟ وقتی از تامین عدالت سخن میزنی باید ملامت اصلی را بیابی و ملامتش کنی نه این که هرکه را دلت خواست متهم کنی و به جرا برسانی. این نه عدالت بلکه ستمگریست. چکری خود میگوید که علیه هرکسی که دعوایی و جود دارد، باید به محکمه یی که این دعوا دران ثبت شده کشانده شود. پس وقتی چکری با دست آغشته به خون میخوانی باید ثابت بسازی که چکری دستش به خون چه کسی آلوده است.
دیگر زمان "دزد گفتم ها و بربستم ها" گذشته است. اگر سند نیاری، استدلال نداشته باشی، چه ضمانتی داری که خود شما را نیز به همین اتهام نتوان درجایی نشاند که تو میخواهی چکری را بنشانی. چرا که ثبوت و منطق و دلیلی در کار نیست. هرکس میتواند مشتی از خون های ریخته شده را گرفته و به سروروی مخالف سیاسی خود بپاشد. اما این کار جز خرابی اوضاغ و معطل شدن عدالت چیز دیگری در قبال ندارد. این کار شغالی ساختن دوبارهء میدان را در قبال دارد. این کار بازهم ما را به سوی هرج و مرج میکشاند.
آنهایی که وظیفه دارند تا کشور را به دور دیگری از دشمنی ها و بحران های سیاسی بکشانند، کاری ندارند جز دشنام دادن، اتهام بستن های بیمورد، راه اندازی هیاهو هایی از گونهء آنچه ملالی جویا و سایر شعله یی های مزدور و عقده مند دارند و گرم ساختن بازار انتقامجویی. اما آنهایی که میخواهند عدالت تامین گردد، به رویت قانون، ثبوت و دست آویز محکمه پسند به میدان می آیند. این کار باید از سوی متضررین اصلی صورت گیرد نه از سوی دسته های سیاسی یی که خود را ناخوانده وکیل مظلومین ساخته اند.
من روز هاست که نوشته های پر از هیاهو، هوچی مآبانه و سیاسی آنهایی را میخوانم که کارشان تبلیغ و پروپاگند است اما درعین حال خود را روشنفکر هم مینامند... و روز هاست که مات و مبهوت مانده ام به این تعقل و خرد.
صحبت چکری از هر حیث با موازین منطق و شریعت و قانون برابر بود. در برابر این خبرنگار موظف بود که به جای مصاحبه به استنتطاق روی آورده بود. بازهم آفرین چکری که با وجود تخلف خبرنگار از وظیفه اش بازهم با خونسردی و متانت به جوابش می پرداخت.
آفرین بر چکری!
باید افزود که دیدگاه من نسبت به چکری درین پیام، مبتنی بر همین مصاحبهء او میباشد. مرا با این که زمینی دارد و یا موتری و آنرا از چه راهی بدست آورده کاری نیست. چرا که بازهم ادعای زمین و موتر چکری ادعایی است از سوی یک آدم "سوم جاگاه" و آدمی که ربطی به قضیه ندارد نه از سوی کدام شخص متصرر...