|
حقوق بشر
همچنان نقض می شود
سنگسار يک زن در
ولايت بدخشان
کابل پرس:
امينه ی 29 ساله چند روز پيش در ولايت بدخشان منطقه ی ارغو
سنگسار شد. سنگسار امينه پس از آن انجام شد که شوهرش وی را
متهم به داشتن روابط نامشروع کرده است. سنگسار امينه به دستور
ملا محمد يوسف در منطقه ی ارغو صورت گرفت.
از سوى ديگر به آقای نادری سخنگوى كميسيون
مستقل حقوق بشر افغانستان گفته است که هياتى را به محل
وقوع سنگسار فرستاده است، وی گفت كه اين زن سنگسار نشده،
بلكه به دست خانواده شوهرش به قتل رسيده است. اين سخنگو
گفت: ”گزارشهايى كه ما
داريم حاكى از آنند كه خانواده شوهر امينه وى را به اتهام
داشتن رابطه نامشروع
كشته‌اند.“
يك شاهد عينى به خبرنگار خبرگزارى رويتر
گفت كه اين زن به توسط نمايندگان مقامات
دولتى و شوهرش از خانه پدر و مادرش به زور به بيرون كشانده
شده و در پى آن سنگسار
شده است. مردى كه گفته مى‌شود اين زن با او ارتباط داشته
است، به
۱۰۰
ضربه شلاق
محكوم شده، كه پس از تحمل آن آزاد گشته است.
مقامات پليس محلى و سخنگوى كميسيون حقوق
بشر افغانستان گفتند كه شوهر زن سنگسار
شده به تازگى پس از
۵
سال از ايران بازگشته بود و زن وى تقاضاى طلاق از وى را
كرده
بود، دليل تقاضاى خود را نيز ناتوانى شوهر از پرداخت هزينه
زندگى ذكر كرده بود. اما
شوهر و خانواده شوهر اين زن متوجه مى‌شوند كه وى با مردى
ديگر نيز رابطه دارد.
نماينده دولت در اين محل حاجى شمس الرحمان
در اين رابطه گفت كه حتى اگر اين زن
رابطه‌اى نامشروع داشته اين وظيفه دادگاه است و نه وظيفه
يك روحانى و ملاى محلى كه
به اتهام وى رسيدگى كند.
چشم انداز متوقف شد
سانسور پيدا و
پنهان در افغانستان
کابل پرس: برنامه ی تلويزيونی
چشم انداز که قرار بود هر هفته از تلويزيون افغان پخش شود، پخش
نخواهد شد. علت پخش نشدن اين برنامه، سانسور از طرف رييس
تلويزيون افغان می باشد. موضوع اولين قسمت اين برنامه؛ زبان
در جامعه ی افغانستان بود و در آن نويسندگان، شاعران و روزنامه
نگاران معروف افغانستانی شرکت کرده بودند. قرار بود اين برنامه
به نويسندگی و کارگردانی کامران ميرهزار توليد و پخش شود که به
دليل حذف و سانسور پاره ای از نظرات توسط افغان زی رييس
تلويزيون؛ نويسنده و کارگردان، کامران ميرهزار از ادامه ی
ساخت اين مجموعه برنامه انصراف داد.
با توجه به
شرايط جديد افغانستان ما شاهد ورود و يا بهتر بگوييم هجوم
انبوه کلمات و عبارات از زبان های ديگر هستيم. اين در حالی ست
که در بسياری از موارد ما معادل روان، ساده و همه فهم آن را در
زبان های بومی مان داريم. همچنين در بسياری از نامه ها ی رسمی
ادارات و مراکز دولتی واژه های بيگانه بدون در نظر گرفتن معادل
آن در زبان های بومی مورد استفاده قرار می گيرد. به نظر می رسد
که جريانی در بدنه ی دولت سعی در ورود بی برنامه ی کلمات
بيگانه دارد. از سويی در مواردی مقامات در برابر کلماتی که در
ايران مورد استفاده قرار می گيرد، موضع دفاعی اتخاذ می کنند و
با دانش سرشارشان دچار اين اشتباه می شوند که زبان فارسی ايران
امروز زبانی جدا از آنچه به آن برخی دری می گويند، قلمداد می
شود. نداشتن دانش درباره ی زبان، تعصبات و کوتاه بينی ها باعث
می شود که ما امکاناتمان را در زبان های بومی ناديده بگيريم و
حتا آن گذشته ی زبان را نا آگاهانه در جغرافيای ايران محدود
کنيم.
در برنامه ی چشم انداز که منتشر نخواهد شد، رهنورد زرياب (
نويسنده)، حميد مبارز ( معاون پيشين نشراتی وزارت اطلاعات و
فرهنگ)، مسعود حسينی( روزنامه نگار و عکاس)، محمد رفيع جنيد(
شاعر) ، فهيم دشتی ( مدير مسئول هفته نامه ی کابل)، پرتو
نادری( شاعر)، لطيف پدرام( شاعر) فاضل سنگچارکی ( معاون نشراتی
وزارت اطلاعات و فرهنگ) سيد شفيع راحل( رييس آژانس دولتی
باختر) و همچنين جمعی از اساتيد دانشکده ی ادبيات کابل و رييس
دانشکده ی ژورناليزم کابل اشتراک کرده بودند.
|
