No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

اواسط  جوزا با ایشان يك مصاحبه کوتاه تلفنی انجام دادم كه در ادامه می آيد .    پاشا ميری

کابل پرس : آيت الله خميني به عنوان بنيان گذار جمهوري اسلامي؛ اين انقلاب را انقلاب پا برهنگان و مستضعفان توصيف مي كردند. انقلاب 57 انقلابي بود كه يكي از وجوه اصلي اش همين وجه پوپو ليستي و مخاطب قرار دادن محروم ترين اقشار جامعه  بود و اين وجه هميشه در طي اين سالها يكي از خصوصيات اصلي حكومت جمهوري اسلامي باقي مانده بود. در دوره 8 ساله رياست جمهوري آقاي خاتمي مي توان گفت كه تا حدودي اين وجه كمرنگ تر شده بود و ايشان به نوعي نماينده طبقه متوسط مردم بودند. با روي كار آمدن آقاي احمدي نژاد به نظر مي رسد كه تمام اين شعارها و سر و صدا هايي كه از بازگشت به آرمان هاي اصيل انقلاب حكايت دارند و  رفتار ها و گفتار هاي ايشان كه در پي احياي دوباره شرايط اوايل انقلاب هستند در واقع چيزي نيست جز باز گشت به اين وجه كمرنگ شده. مي خواهم نظر شما را در اين مورد بدانم و اينكه آيا در اين صورت دولت جديد قدرت و امكان چنين عملي را دارد و اينكه اصولا تا چه حد توسل جستن به چنين مسائلي مي تواند به حيات نظام حاكم كمك كند؟

فرح كريمی : نسبت به انقلاب ايران و اتفاقاتي كه افتاده تجزيه- تحليل هاي متفاوتي وجود دارد. من سعي مي كنم به عنوان كسي كه در سياست يك كشور اروپايي فعال است بيشتر به جنبه هاي اكتوئل و  روابط بين كشور هاي اروپايي و ايران بپردازم. همان طور كه مي دانيد از ديدگاه كشور هاي غربي يك سري شانس هايي در زمان رياست جمهوري آقاي خاتمي وجود داشت و از اين شانس ها تا حدودي براي برقراري روابط بهتر استفاده شد و متاسفانه از جانب كشور هاي غربي هم با انتظارات خيلي زيادي به دوران آقاي خاتمي نگاه مي شد ولي ايشان به اين انتظارات پاسخ ندادند يا بالاخره كل نظام جمهوري اسلامي نتوانست پاسخ گوي انتظارات كشور هاي غربي باشد. بعد از انتخابات هم بايستي گفت كه با توجه به سياست هايي كه آقاي احمدي نژاد انتخاب كردند و با توجه به سخنراني هايي كه ايشان كردند و با توجه به فعاليت هاي ايشان در حال حاضر اعتماد زيادي بين كشور هاي غربي به دولت ايران وجود ندارد و در حال حاضر يكي از مشكلات خيلي خيلي مهم روابط سياسي بين كشور هاي غربي و ايران همين مسائل هستند. مسائلي كه ايشان مطرح كردند نسبت به موقعيت اسرائيل نسبت به هولوكاست و اين قبيل سياست ها سبب شده است كه يك ديدگاه خيلي منفي در بين كشور هاي غربي نسبت به ايران وجود داشته باشد. اما در مورد مسائل داخلي بايد گفت كه آقاي احمدي نژاد با شعارهاي عدالت اجتماعي و اقتصادي انتخاب شدند و اينكه مثلا كساني كه در قدرت بودند فقط به جيب خودشان و منافع خودشان فكر كرده اند و ايشان مي خواهند كه اين منافع را بين مردم عادي تقسيم بكنند. اين كه ايشان تا چه حد موفق بشوند با اين اقتصاد بیماری كه ايران دارد با يك شيوه ي دولتي- خصوصي كه اجراي ايده عدالت اجتماعي در آن خيلي خيلي مشكل است؛ آيا ايشان بتوانند به شعارها يشان عمل كنند من شك و ترديد زيادي دارم. 

کابل پرس: پس به مسائل بين المللي ايران بپردازيم كه مهمترين آنها در حال حاضر بحث پرونده هسته اي ايران است. اول بفرمائيد كه به نظر شما ادعاي ايران بر صلح آميز بودن فعاليت هاي هسته اي چقدر مي تواند واقعيت داشته باشد؟ 

فرح كريمی : ببينيد! اساس اطلاعات ما در اينجا اطلاعاتي است كه سازمان بين المللي انرژي اتمي در اختيار ما قرار مي دهد چون با توجه به تجربيات عراق سعي مي كنيم مواظب باشيم كه چه اطلاعاتي داده مي شود و چه حرف هايي زده مي شود چون همان طور كه مي دانيد كشور هاي مختلف منافع مختلف دارند و دولت هاي مختلف و تنها ابر قدرت باقي مانده – آمريكا- منافع مختلف خاصي را در منطقه دنبال مي كنند بنابراين ما بايد در هر صحبتي كه مي كنيم خيلي خيلي دقيق باشیم. منبع اطلاعات ما تا الان سازمان انرژي اتمي بوده است و آقاي البرادعي هم با قاطعيت ماهيت برنامه اتمي ايران را نمي تواند تعريف كند نه مي تواند بگويد ايران در برنامه هايش به دنبال اهداف صلح آميز است و نه مي تواند بگويد كه اهداف ديگري د ارد بنا براين من سعي مي كنم همين سخناني كه آقاي البرادعي گفته اند را منبع قضاوتم بگيرم و در نتيجه مي توان گفت كه تا زماني كه اين اعتماد وجود ندارد كه برنامه هاي ايران در راستاي استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي است جاي سؤال باقي است و اين سؤال ها بايد جواب داده بشوند وگرنه مشكلاتي كه در ايران وجود دارد ادامه خواهد داشت چون در حال حاضر نسبت به ايران عدم اعتماد هست و سؤالات بسيار زيادي كه باقي مانده و جواب داده نشده اند و فكر مي كنم الان با موقعيتي كه ايجاد شده و دولت آمريكا اعلام كرده كه حاضر هست با ساير كشورهاي عضو شوراي امنيت به علاوه آلمان در گفتگو هاي مستقيم با ايران شركت بكند اين واقعا شانس بزرگي است كه دولت ايران مي تواند از آن استفاده بكند و پاسخ گوي تمام اين سؤالات باشد و مهمترين مسئله براي ما اين است كه ملت ايران – چون دولت ايران در وحله اول بايد جوابگوي ملت ايران باشد- و به نظر من تا کنون ملت ايران تا الان به هيچ وجه اين اجازه را نداشته و چنين امكاني را نداشته است كه خودش شريك و صاحب يك چنين تصميم گيري باشد حتي نسبت به انرژي هسته اي. چون همان طور که می دانید اینجا ما به عنوان حزب سبز ها مخالف استفاده از انرژی هسته ای هم هستیم به خاطر اینکه کافی است شما یک چرنوبیل در ایران داشته باشید و ده ها هزار نفر ممکن است واقعا دچار مشکلات زیادی بشوند. آیا ملت ایران آگاهی کافی و واقعی درباره خطرات انرژی هسته ای دارد؟ که به نظر من ندارد چون نیروگاه ها در مناطقی ساخته شده اند که افراد زیادی در این مناطق زندگی می کنند بنا بر این اگر خدای ناکرده اتفاقی بیافتد صدمات جبران ناپذ یری به این مردم و مناطق وارد می شود و ملت ایران باید هم از خودش و هم از دولت مردان  بپرسد که کی و چه موقع این تصمیم گیری بدون دخالت مردم شکل گرفت چون مردم هستند که بالاخره هزینه یک چنین فعالیت هایی را می پردازند حال بگذریم از اینکه اگر واقعا دولت جمهوری اسلامی خواهان این باشد که اسلحه اتمی داشته باشد هزینه اش برای مردم خیلی خیلی بیشتر خواهد بود و این برای جامعه بین المللی یک خط قرمز است چون آنها هرگز یک ایران را که صاحب اسلحه اتمی باشد قبول نخواهند کرد. 

کابل پرس:  پس به عقیده شما حتی انرژی هسته ای بدون کاربرد تسلیحاتی هم قابل قبول نیست و خطرناک است؟

فرح کریمی:  بله. من شخصا مخالفم . به عنوان فردی که می داند آلترناتیو های دیگری وجود دارند و آینده در دست انرژی اتمی نیست و برای آینده باید به دنبال انرژی های دیگری بود اما مسئله من این است که به عنوان کسی که خارج از کشور زندگی می کنم و بحث هایی که ما اینجا مثلا در داخل هلند هم در مورد انرژی اتمی داریم که آیا باید باشد یا نه؟ موضع من نسبت به هلند هم همین است ولی مسئله من این است که ملت ایران هیچ وقت این شانس را نداشته است که در این مورد بحث بکند. در صورتی که در کشور های مختلف این بحث ها وجود دارد ما مثلا در کل هلند یک نیروگاه اتمی داریم و دائما روی این بحث هست و به خصوص حزب ما خواهان بسته شدن این نیروگاه هستیم. به خاطر خطراتی که دارد به خاطر مسئله زباله های اتمی. من واقعا نمی دانم که دولت ایران با این زباله ها چه کار می خواهد بکند. چون این زباله ها از بین نمی روند و بلکه ده ها هزار سال ادامه پیدا می کنند و ملت ایران باید به خطرات چنین ماجرا جویی هایی واقف باشد. 

کابل پرس:  بله. البته همان طور که می دانید اطلاع رسانی شفافی برای مردم ایران وجود ندارد و تبلیغات در جهتی است که القا کننده این مسئله باشد که در صورت استفاده غیر تسلیحاتی از این انرژی هیچ مشکل و خطر دیگری وجود ندارد و نسبت به تبعات زیست- محیطی و مشکلات دیگری که وجود دارد و حتی هزینه بالایی که دارد هیچ جور اطلاع رسانی نمی شود. اما در مورد موضع گیری های آمریکا وپیشنهادات دولت های غربی و شانس بزرگی که شما از آن صحبت کردید آنچه که مشخص است این است که رفتار ایران هم در برابر این پیشنهاد ها خیلی مهم است که در آینده چطور عمل بکند. اما آقای خامنه ای در صحبت های اخیرشان هر چند بسیار تلاش داشتند که تاکید کنند که ایران سر جنگ با هیچ کشوری را ندارد اما در عین حال بار دیگر مخالفین برنامه های هسته ای ایران را تهدید کردند که جریان انرژی در خلیج فارس را به مخا طره می اندازند. در هفته های گذشته هم تعدادی از مسئولین نظام، کشور های غربی را با ترانزیت مواد مخدر تهدید کردند. به نظر شما چنین رفتارهایی اصولا چه تأثیر و نتیجه ای دارد آیا این رفتار ها در برابر پیشنهادات جامعه بین المللی اساسا عقلانی است؟ 

فرح کریمی: ببینید! بحث این است که آیا دولت جمهوری اسلامی می خواهد که مسئله را حل کند یا فکر می کند که ایجاد بحران و بودن بحران به نفعش است و به نفع تحکیم موقعیت خودش است ؟ به نظر من اشتباه بزرگی است که فکر کرد در حال حاضر با بودن بحران یا با وقت بیشتر داشتن می شود وضعیت خود و نظام را بهتر کرد . من فکر می کنم که این مسئله مذاکره مستقیم آمریکا با ایران یکی از بزرگترین مشکلاتی بود که تا الان وجود داشت و دولت های اروپایی و روسیه و چین موفق شدند که آمریکا را تحت فشار سیاسی قرار بدهند که آنها حاضر بشوند که این قدم را بردارند اگر دولت ایران در حال حاضر نخواهد که از این موقعیت و شانس استفاده بکند جوابش این خواهد بود که همه دنیا خواهند گفت که تقصیر از ایران است و بنا براین بر قدم های بعدی مثلا درتحریم های اقتصادی و مسائل دیگر تاثیر خواهد گذاشت. خوب کاملا طبیعی است که این رفتار ها به هیچ وجه به نفع مردم ایران نیست که با چنین مشکلاتی مواجه بشود. بنابراین من امید وارم که همه کسانی که در ایران قدرت را در اختیار دارند از آقای خامنه ای تا آقای احمدی نژاد متوجه باشند که در چه مرحله تاریخی قرار گرفته اند و فکر می کنم که الان مسئولیت کلی اینکه آیا ملت ایران در انزوا قرار بگیرد و دچار چنین مشکلاتی بشود یا اینکه بالاخره یک روزنه ای باز بشود که بتوانند در جامعه جهانی شرکت بکنند بر عهده این دولت مردان است و آنها باید جوابگو باشند. 

کابل پرس: رفتار جمهوری اسلامی هم طبیعتا متاثر از نوع عقلانیت حاکم بر این نظام است. این بحثی است که در داخل ایران هم زیاد به آن می پردازند و بطور کلی این عقیده وجود دارد که چون عقلانیت حاکم بر نظام عقلانیتی سنتی است و قادر به فهم مناسبات دنیای مدرن نمی باشد به نا چار در تصمیم گیری ها به نوعی مصلحت اندیشی عند الاقتضا که متاثر از شرایط دیگری هم می شود تن می دهند و به همین دلیل رفتار های مناسبی چه در برخورد با مسائل داخلی و چه در روابط بین المللی از خود نشان نمی دهد. شما این عقلانیت را چطور می بینید؟

فرح کریمی:  ببینید من چون به عنوان یک شهروند اروپایی صحبت می کنم بنابراین صحبت هایی که من می کنم به عنوان مواضع شخصی من نیست بلکه به عنوان مواضع حزب من است و ما راجع به این مباحثی که در داخل کشور مطرح هستند زیاد نظر نمی دهیم. مسئله مهم برای ما این هست که ما می بینیم که در حال حاضر در جمهوری اسلامی نقض حقوق بشر صورت می گیرد و مسائلی مثل وضعیت زنان و مسئله کارگران و ... که در دوره آقای خاتمی وضعیت بهتری داشت؛ اینها برای ما در حال حاضر نگران کننده هستند حالا اینکه آیا عقلانیت حاکم چه جور عقلانیتی هست ما وارد این مباحث نمی شویم چیزی که برای ما مهم است این است که رفتار یک حکومت یا دولت حالا هر حکومتی که باشد- چون حکومت ایران یکی از حکومت هایی است که ما باید در روابط خارجی نسبت به آن موضع گیری بکنیم- و در موضع گیری که ما می کنیم رفتار یک دولت مد نظر است و مبنای این است که ما چه نظری نسبت به آن حکومت داشته باشیم. در حال حاضر ما می بینیم که وضعیت بد تر شده است، نقض حقوق بشر بیشتر شده است و این آیا عقلانی است یا نیست به نظر من حکومتی که حقوق بشر را نقض می کند به هیچ وجه نمی تواند عقلانی عمل کند ولی مسئله اصلی ما این است که رفتار چه هست ؟

کابل پرس: موضع دولت هلند هم همان موضع اتحادیه اروپا ست؟ 

فرح کریمی: بله! دقیقا

کابل پرس: یعنی هیچ رابطه خاصی که خارج از این مواضع باشد با دولت جمهوری اسلامی ندارد؟

فرح کریمی: نه! بیشتر در داخل اتحادیه اروپا مواضع سیاسی اتخاذ می شود و سایر کشور های عضو اتحادیه هم سعی می کنند که یک خط مشی مشترک داشته باشند