No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

اعضای ولسی جرگه در حالی  به تعطيلات رفتند که بايد پيش از آن درباره وزرا و اعضای رد صلاحيت شده ی دادگاه عالی تصميم گيری می کردند. رييس جمهور می بايست بلافاصله پس از رد صلاحيت آنان افراد ديگری را به پارلمان معرفی می کرد. اوضاع امنيتی نيز علی رغم وجود نيروهای ناتو، ائتلاف، آيساف و پوليس و اردوی ملی وخيم تر می شود. حوادث کابل هشداری به مردم و جامعه ی جهانی بود که جدی تر اوضاع را تحت کنترول داشته باشند و .....

کابل پرس لازم می دانست تا درباره اوضاع حساس کشور با رمضان بشردوست، وکيل مردم در پارلمان و فعال سياسی و اجتماعی گفتگويی داشته باشد. آنچه در ادامه می آيد متن کامل گفتگوی کابل پرس و رمضان بشردوست می باشد.

کابل پرس:  چرا پارلمان تاکنون نتوانسته است تا وظايف قانونی خود را انجام دهد و حالا وکلا در تعطيلات بسر می برند؟

رمضان بشردوست: به نظر من ولسی جرگه نمی داند که قانون چگونه تدوين و تصويب می شود. آن ها بسياری از صلاحيت ها وظايفی که در قانون برايشان تعريف شده را به دولت واگذار کردند.

کابل پرس: با توجه به ناآرامی های اخير در کشور، احتمال بازگشت به دوران طالبان را تا چه اندازه می دانيد؟

رمضان بشردوست: در جنوب و جنوب شرق کشور دقيقا ما شاهد همان دوران طالبان هستيم. مردم از بی امنيتی، فساد و بی بند و باری دولت يا از مخالفين حمايت می کنند و يا حد اقل از دولت هيچ حمايتی نمی کنند. در آشوب کابل، يک تا دو ساعت اوضاع از کنترول دولت خارج شده بود. پوليس هيچ مقاومتی نکرد و دولت مانند يک ببر کاغذی بود. پوليس انگيزه ای برای دفاع کردن نداشت. چرا بايد برای دو هزار افغانی خودش را به کشتن بدهد. چرا دفاع از کسانی کنيم که معاش گزاف دارند ما خودمان دو هزار افغانی معاش داريم. نزد پوليس برای دفاع هيچ انگيزه ای وجود نداشت.

کابل پرس: وزارت ماليه با افزايش معاش کارمندان در اندازه ای که پارلمان می خواست، موافقت نکرد. وزارت ماليه می گفت که چنانچه کارمندان مراحل اصلاحات اداری را طی نکنند، کشور های کمک کننده با افزايش معاش موافقت نخواهد کرد. نظر شما چيست؟

رمضان بشردوست: دولت واقعا برای کارمندان خود کمکی نکرده است. کارمندان چون انگليسی و کمپيوتر نمی دانند، تحقير می شوند. رفرم در ادارات دولتی ضروری است، ادارات دولت با همان شيوه سی سال پيش کار می کنند. منظور من از رفرم آن چيزی نيست که کمسيون فساد اداری و صدمات ملکی ( اصلاحات اداری و خدمات ملکی) انجام می دهد. برای پست های مهم بايد کنکور گذاشت. بيشتر کسانی که پست ها را اشغال می کنند با معرفی و توصيه مقامات وارد کار می شوند. اين اصلاحات اداری نيست. اين فساد اداری است. به نظر من کمپيوتر و دانستن زبان انگليسی مهم می باشد اما ضروری نيست. ما مهندسانی داريم که تجربه کار زياد دارند اما کمپيوتر نمی دانند. انگليسی و کمپيوتر به عنوان تنها شرط کشنده است. جوانانی که چند روز دوره های آموزشی کمپيوتر و انگليسی رفته اند، انجنير استخدام می کنند. از کسی که سی سال تجربه کار دارد امتحان اخذ می کند. کاش طبق معياری که می گويند عمل شود. متاسفانه بيشتر با واسطه، پارتی و پول استخدام می شوند. يک سند ديگر برای غلط بودن استراتژی اصلاحات اداری: داکتر مشاهد می گويند صنف اول طب را خوانده و هيچ مديريت نمی داند که در پست رياست اصلاحات اداری گذاشته شده است. يا داکتر ارسلا، اقتصاد سی سال پيش را خوانده و اکنون توان و قدرت تحرک ندارد. اين سند شکست جامعه ی جهانی در افغانستان است.

کابل پرس: آيا فکر می کنيد مردم نااميد شده اند؟

رمضان بشردوست: مردم گيج شده اند، مانند پيش از جراحی بی حس. انتخابات پارلمان نشان داد که رای مهم نيست. انتخابات، پاک، شفاف و آزاد نبود. نقش و ارزش انتخابات از بين رفته است. دولت به وعده هايش عمل نمی کند.

کابل پرس: جامعه جهانی چه می کند؟ آيا جامعه جهانی نيز درباره افغانستان اشتباه می کند؟

رمضان بشردوست: فکر می کنم جامعه جهانی در دام تجزيه و تحليل اشتباه قرار دارد. تصاميم شان با واقعيت های افغانستان سازگار نيست. حرف و عمل با هم فاصله دارد. مثلا در طول اين چهار سال ميليون ها بار درباره حقوق بشر حرف زدند و پول مصرف کردند اما اوضاع حقوق بشر بدتر شد. اوضاع قربانيان روز به روز وخيم تر می شود. قدرت جنايتکارانی که چهار سال پيش در حال نابودی بودند، اکنون بيشتر شده است. سازمان حقوق بشر بين المللی افرادی را متهم به نقض حقوق بشر می کنند اما اهالی سياست همان کشورها از ناقضين حقوق بشر حمايت می کنند.

کابل پرس: بازسازی چطور، در اين قسمت چه موانع آشکاری به چشم می خورد؟

رمضان بشردوست: سياست بازسازی هم اشتباه بود. شانزده ميليار دالر پول به افغانستان آمد، چه اتفاقی افتاد؟ تنها برای برخی ادارات مبل و فرنيچر تهيه کردند. چرا بند ذخيره آب و آبگردان ساخته نشد. چرا چاه هايی که حفر کرده اند، يا خشک شد و يا بمبه آب آن خراب شد؟ به نظر من در توکيو استراتژی به اشتباه گذاشته شد. بندهای ذخيره آب در اولويت قرار دارد و نه برق. برق را می توان با آب تهيه کرد اما آب را با چه چيزی تهيه می کنند. ژنراتورهايی که خريدند شما می دانيد که هر روز خراب است و کار نمی کند. با آب، کشاورزی می شود، با آب برق توليد می شود و فابريکه ها بکار می افتند.

پارک صنعتی پل چرخی برويد. بسياری از فابريکه بدليل نبود برق از کار افتاده اند.

کوه های افغانستان  شرايط خوبی برای ايجاد بندهای آب دارد. در طی اين چهار و نيم سال در کشور يک بند ذخيره آب ساخته نشد جز بند متوسط ناهور که من پيشنهاد کردم. حتا يکی از معادن افغانستان برای استخراج مطالعه علمی نشده است. وضعيت راه ها را هم ببينيد که به وضع مصيبت باری درامده اند.

کابل پرس: نمی توانيد از طريق پارلمان به دولت فشار وارد کنيد؟

رمضان بشردوست: آقای کرزی هيچ ارزشی برای پارلمان قايل نيست. در صورتی که پارلمان مظهر اراده مردم است.

کابل پرس: راه حل چيست؟

رمضان بشردوست: راه حل اين نيست که به گذشته بازگشت. ما در طول چهل سال تجربه شاهی، جمهوری، کمونيزم و اسلاميزم را داشتيم.. ملت چه طالب و چه مجاهد را ديد. راه حل اين است که افراد شايسته و دلسوز در راس کار قرار گيرند.

کابل پرس: اوضاع آزادی بيان و آزادی های اساسی ديگر را در کشور چگونه می بينيد؟

رمضان بشردوست: دموکراسی برای مردم ما تمسخر آميز شده است. مردم فکر می کنند دموکراسی چيزی است که الان در افغانستان موجود است. در صورتی که ما آنارشيزم مطلق در همه زمينه ها را شاهد هستيم. 99 درصد در کشور قانون نافذ نيست. همانطور که کمونيست ها در کشور از پشت به کمونيزم خنجر زدند، مدعيان دموکراسی با دموکراسی چنين کردند. در پارلمان ترکيب پارلمان عليه آزادی است، آزادی بيان، آزادی مذهب، عقيده و زندگی کردن. چندين بار ولسی جرگه تبديل به محکمه مطبوعات شد. بيشتر وکلا از آزادی بيان هراس دارند.

اگر شما يادتان باشد زمانی که محقق نسب محاکمه می شد بسياری شعار دادند که از وی حمايت می کنند، برای او وکيل می گيرند و... ولی وعده دادند و گم شدند. يک سفير به زندان نرفت. او را در يک اتاق با 14 نفر که مجرمين غير سياسی و فکری بودند، زندانی کردند. در زندان به او کافر و مرتد می گفتند.

مخالفان آزادی در کشور بی سوادند و قدرت تجزيه و تحليل ندارند.

کابل پرس: آيا فکر نمی کنيد که در قانون اساسی تناقض وجود دارد؟

رمضان بشردوست: در قانون اساسی تضاد وجود دارد. اعلاميه حقوق بشر با برداشت های اسلامی تضاد دارد. در مورد مساله عبدالرحمان که از اسلام خارج شد، اين موضوع بخوبی لمس شد. در صدر اسلام کدام زندان سياسی وجود نداشت. شما کدام کسی را نمی شناسيد که در صدر اسلام بدليل عقايدش زندانی شده باشد. پيامبر با جادوگر و شاعر حتا بحث می کرد اما آنان را بدليل عقايدشان نکشت. از سويی ديگر کدام موج مردمی خواستار اعدام عبدالرحمان نبود.

من فکر می کنم ما بايد از تناقض بيرون آييم. با توجه به تجربه ای که مردم از طالبان و مجاهدين داشتند اين بهترين فرصت بود که دولت صحيح را به مردم معرفی می کردند.

برای نوشتن نظرات اينجا را کليک کنيد