No Censorship!

 

 كنفرانس لندن: بی موقع، بی جا و بی فايده

رمضان بشردوست

روز سه شنبه 11 دلو و چهار شنبه 12 دلو 1384 چهارمين كنفرانس بين المللي بعد از بُن، توكيو و برلين براي تداوي مريض بنام افغانستان در لندن دائر ميگردد اين كنفرانس بي موقع، بي جاه و بي فايده است.

1 – بي موقع: به دو دليل مهم حقوقي و سياسي:

الف: از نظر حقوقي:

حكومت فعلي آقاي حامد كرزي رئيس جمهور افغانستان مشروعيت قانوني ندارد چون رأي اعتماد شوراي ملي را هنوز نگرفته است.

طبق فقره 2 ماده 161 قانون اساسي " بعد از دائر شدن اولين جلسه شوراي ملي، در خلال مدت 30 روز، حكومت و ستره محكمه مطابق به احكام اين قانون اساسي تشكيل ميگردد".

امروز بيش از 41 روز از تشكيل اولين جلسه شوراي ملي ميگذرد اما حكومت آقاي كرزي هنوز مطابق قانون اساسي تشكيل نشده. بنابراين يك حكومت غير قانوني در كنفرانس لندن شركت ميكند. لازم به تذكر است كه فقره 2 ماده 161 واضح و روشن است و فرق بين جلسه كاري و غير كاري شوراي ملي نميكند " بعد از دائر شدن اولين جلسه شوراي ملي ..." و تمام جلسات شوراي ملي جلسات كاري ميباشند.

ب: از نظر سياسي:

 تمام وزرأ و اشخاص مهم دولتي مشروعيت سياسي خود را از دست داده اند چون از يكطرف همين اشخاص يا بعنوان وزير و يا مقام عالي دولتي ( مثل فرهنگ، عبداله، احدي ، لودين و ...) در كنفرانس برلين نيز شركت داشتند. از طرف ديگر طرفداران اصلي كمكهاي جامعه بين المللي از طريق انجوها و سازمان ملل متحد بودند و من را در برلين تنها گذاشتند و همچنين اينها حاميان فعال انجوها ، ملل متحد و مسوولين اصلي حيف و ميل كمكهاي جامعه بين المللي، فساد اداري و غيره ميباشند. بايد افزود كه همان انجوها، بانك جهاني، صندوق بين المللي پول، بانك انكشاف آسياي و يونما (UNAMA) كه نقش فعال در كنفرانس هاي قبلي داشتند در اين كنفرانس نيز بازيگران اصلي ميباشند: هيئت رهبري فعلي اين مؤسسات و سازمانها عاملين اصلي تروريسم اقتصادي  در افغانستان هستند.

2 – بي جاه:

 لندن، پاريس، برلين، واشنگتن و پايتخت كشورهاي ديگر، امروز جاي مناسب و منطقي براي برگزاري چينين كنفرانس نميباشد بدليل اينكه:

الف: تمام پروسيس بُن تكميل شده است. امروز افغانستان دارائي قوه مقننه ( پارلمان)، قوه اجرائيه ( حكومت) و قوه قضائيه (محكمه) ميباشد. تمام ارگانهاي دولتي و اداري ساخته شده بنابر اين تصاميم ستراتژيك و سرنوشت ساز بايد طبق قانون اساسي افغانستان در باره سرنوشت مردم افغانستان در كابل و توسط دولت افغانستان گرفته شود نه در جاي ديگر و توسط ديگران. جامعه بين المللي طبق حقوق بين المللي و وعده هاي شان نقش همكاري و كمك دهنده را دارند و نه نقش تصميم گيرنده.

ب: از لندن و يا پايتخت كشور ديگر نميشود وضع فعلي افغانستان را درست بررسي كرد چه خوب گفته است: " ديدن كي بود مانند شنيدن " اينها بايد در كابل تشكيل جلسه ميدادند و كوچه و پس كوچه كابل را ميديدند تا با چشم خود شاهد حيف و ميل كمكهاي جامعه بين المللي در اين مدت 4 سال ميشدند. ميديدند كه از بازسازي حتي در كابل كه پايتخت افغانستان است كمترين اثري ديده نميشود چه رسد به دهات دور افتاده افغانستان و زنده گي مردم حتي در كابل بدتر از گذشته است: در اين سرماي زمستان تعدادي از هموطنان ما در خيمه ها، تعميرات ويرانه بدون بخاري زنده گي ميكنند و معاش معلولين و فاميل شهدأ 300 افغاني ، معاش متقاعدين 2000 افغاني ، معاش اجيران و مامورين با مأكول از 2000 تا 3000 افغاني و در آمد سرانه يك افغان 1150  افغاني در سال است در حاليكه قيمت يك سير چوپ 50 افغاني، يك ليتر تيل 35 افغاني، يك نان خشك 6 افغاني، يك كيلو گوشت گاو 140 افغاني و يك سير كچالو 110 افغاني و يك سير آرد 115 افغاني ... است خوب بود كه اينها در كابل مي آمدند و واقعيت ها و حقايق گرسنگي، فقر، محروميت و نا اميدي مردم را از چشم خود ميديدند بجائيكه در شهر لوكس لندن بر اساس راپور ها و گزارش هاي مقامات افغاني و بين المللي كه اكثر شان دروغ محض است در باره بازسازي در افغانستان قضاوت كنند.

3 – بي فايده:

مردم رنج ديده و فقير افغانستان از كنفرانس هاي بازسازي و امنيت توكيو و برلين چه خير ديدند كه از اين كنفرانس انتظار خير و فايده را داشته باشند. در توكيو وعده 4،5 ميليارد دالر،  در برلين وعده 4،5 ميليارد دالر براي سال 2004 و 8،2 ميليارد دالر براي 3 سال داده شد. بنابراين در مجموع از توكيو تا برلين 12،7 ميليارد دالر براي بازسازي افغانستان وعده داده شده است.

مردم از خود ميپرسند كه اگر اين ميليارد ها دالر داده شده، چه درد ما را دوا كرد و كدام مرهم روي زخم ما گذاشت. كمترين بهبودي در زنده گي مردم عادي افغانستان  نيامده است اين برزگترين اختلاس قرن است و اگر اين ميليارد ها دالر داده نشده است اين بزرگترين گپ دادن قرن است.

نتنها نسل امروز در ميان اين همه دالر ها ميسوزد و ميسازد بكله نسلهاي آينده نيز بايد بسوزند و بسازند چون نسلهاي آينده را نيز با ميلونها دار قرض به گروگان گرفته اند.

همين افراد و همين مؤسسات و سازمانهاي داخلي و خارجي ( تيم همكاران آقاي كرزي در ارگ، حكومت اش، انجوها، سازمان ملل متحد، بانكهاي بين المللي و كشور هاي خارجي) گرداننده گان اصلي كنفرانس توكيو و برلين بودند و امروز گرداننده گان اصلي كنفرانس لندن ميباشند: همان كاسه و همان آش.