No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

افغانستان نتوانست از فرصت طلايی که دست داده بود استفاده کند و در اين بحبوحه جز باخت چيزی نصيبش نشد. تمام اميدها در افغانستان به ياس مبدل شد و دولت همراه با حامی ابرقدرت خود شکست سنگينی متحمل شده است. در طی چند روز اخير بسياری از روزنامه های اروپايی شکست آمريکا در افغانستان و منطقه را اعلام کردند. حوادث روز دوشنبه در کابل که در نوع خود پس از روی کار آمدن دولت موقت بی نظير بود، هشدار جدی تلقی می شد که دولت در اقدامی ناشيانه يک راهزن را به فرماندهی پوليس کابل انتخاب کرد. طالبان از دروازه های کابل عبور کردند و علاوه بر اينکه در دولت نفوذ پيدا کرده اند، بصورت نظامی نيز حوزه جنوب، جنوب شرق، تازگی ها غرب و جنوب غرب را مورد تاخت و تاز قرار داده اند. فرصت های طلايی که دولت داشت، از دست رفت و افغانستان هر لحظه می تواند دوباره تبديل به حمام خون شود. رييس جمهور کرزی بسيار ساده لوحانه به فريب بزرگ تن داد و بجای اينکه طی اين چند سال جنايتکاران جنگی را به دادگاه بکشاند، آنان را نوازش کرد. اين اقدامات کرزی ترديد های جدی را در صداقت او بوجود آورده است. افغانستانی که می توانست سمبل دموکراسی و آزادی باشد، به جولانگاه طالب و القاعده و جنگ سالار تبديل شد.  

از سويی ديگر شکست دولت در آوردن تغييرات اساسی به نفع مردم نيز جزو خبرهای داغ شده است. شکست دولت افغانستان در آوردن دموکراسی و ثبات در کشور، ايالات متحده را نيز دچار چالش اساسی کرده است. به همراه افغانستان در منطقه نيز هر لحظه امکان درگيری می رود. در پاکستان که خود منبع ترور و واپس گرايی است، طی روزهای آينده کشتار وسيعی صورت خواهد گرفت. پرويز مشرف دستور بازداشت بی نظير بوتو را صادر کرده است و تمام حاميان وی در پاکستان در آستانه بازداشت می باشند. در ايران آزادی بيان هر روز بيشتر تهديد می شود. راديکال های قصر سفيد سودای حمله به ايران را در ذهن می پرورانند. با وارد شدن ايران به صحنه جنگ، جنگ جهانی ديگر را انتظار بکشيد.

در افغانستان مردم هر روز مرگ را در پيش چشم تجسم می کنند. ممکن است گفته شود اينها همه تاريک انديشی و ياس انديشی است. اما اگر در سرک های کابل قدم بزنيد، گسست روابط را خواهيد ديد. به جنوب برويد، هر لحظه مرگ می تواند شما را صدا بزند. به شرق برويد، ممکن است بين راه به کنر نرسيد. از کابل به هرات برويد، اين يک ريسک بزرگ خواهد بود.

به نظر من دولت کارنامه خود را نشان داده و در هيات پوسيده خود چيز تازه ای جز خشونت، فساد، زد و بند و ريا چيز ديگری ندارد.

اکنون وظيفه روشنفکران افغانستان است تا رسالت تاريخی خود را نشان دهند. اگر روشنفکری باشد.