No Censorship!

کابل پرس دفتر کار ندارد

کتاب، سانسور، و 73 تن از روزنامه نگاران آنلاين

کامران ميرهزار

امروز خواننده ی محترمی را ديدم که می خواست کتابش را در کابل پرس معرفی کنم. اين خوب است که کتابی در اين کشور نشر می شود. من با علاقه در کابل پرس کتاب های منتشر شده توسط نويسندگان را معرفی می کنم. نويسندگان عزيزی که مايلند در کابل پرس کتاب آنان معرفی شود، دو کار زير را انجام دهند:

1: يک جلد از کتاب چاپ شده را به صندوق پستی شماره 3219. کابل. افغانستان، ارسال کنيد.

بعد از دريافت موارد بالا، کتاب شما در کابل پرس نشر می شود.

اين از اين. اما گَپِ اينکه کابل پرس دفتر کاری ندارد!

اين خواننده ی عزيز، همچنين از من پرسيد که دفتر کابل پرس کجاست. گفتم کابل پرس دفتر کاری ندارد. پرسيد کابل پرس رسانه ی مطرح افغانستان، تعجب می کنم چرا هنوز دفتر ندارد. چرا مگر فَند نداريد؟

 گفتم نه. پرسيد چرا. گفتم کی حاضر است به رسانه ای که اخبار اختلاس، سوء استفاده و نقض حقوق بشر را منتشر می کند،کمک کند؟ رسانه ای که منتقد است را. کابل پرس همان چيزی ست که روی سايت www.kabulpress.org منتشر می شود و دفتر کاری ندارد. قبلا هم چند خواننده همين سوال مشابه را پرسيده و تعجب کرده بودند که اين سايت اينترنتی چگونه توانسته در ميان رسانه های افغانستان بدون امکانات، مطرح و تاثير گذار باشد. خب پاسخ روشن است. چند سالی را که روی شبکه ی اينترنت کار می کنم، از کار لذت می برم. البته نبود امکانات هميشه مشکل هست اما جادوی اينترنت را زمانی بهتر دريافتم که هفته نامه ی چای داغ در کابل، با سانسور پيدا و پنهان مواجه شد. روی اينترت بواقع می توان آزاد تر بود. گرچه اين موضوع در داخل افغانستان، دايره ی مخاطبان را به قشری که اينترنت در اختيار دارند، محدود کرده اما اظهار نظر خوانندگانی از اين دست می گويد که، بله؛ برای نخستين بار يک سايت اينترنتی بنام کابل پرس، فضای مجازی اينترنت را در هم شکسته است. مانند رسانه های غير اينترنتی می تواند تاثير گذاشته و حتا در مواردی بهتر باشد. گمان نمی کنم پيشتر يک سايت اينترنتی افغان، در ميان رسانه های افغانستان جايی می داشت. رسانه های غير اينترنتی متاسفانه دربسياری موارد نسبت به رسانه های اينترنتی، غير مسلکی برخورد می کنند. مقاله، گزارش و خبر را از رسانه ی اينترنتی می گيرند و فقط کاپی و سپس استفاده. در برخی موارد حتا از ذکر منبع خودداری می کنند. البته در مواردی برخی از سايت های اينترنتی هم چنين کارهايی انجام می دهند. اين به فضای مسلکی ژورناليزم ضربه می زند و در مسير ژورناليزم نوپای افغانستان مانع می گذارد. از سويی با وجود انبوه نهادها و انجمن هايی که دم از آزادی بيان و دفاع از آن می زنند، روزنامه نگاران آنلاين کمکی از طرف آنان دريافت نکرده اند. روزنامه نگاران آنلاين با توجه به تاثيری که در جامعه می گذارند، نمی توانند از خطرات ناشی از نقد و افشاگری مصون باشند. برای نمونه روز 5 شنبه اخير حوالی چاشت، سهراب کابلی، وبلاگ نويس حرفه ای افغان از ننگرهار عزيز به من تلفون زد. به من گفت هيچ امنيتی احساس نمی کنم. سهراب به نقاط مختلف کشور سفر کرده و در بلاگ خود گزارش ها را نشر می کند. چند روز پيش هم خوانندگان کابل پرس خواندند که کابل پرس باز هم تهديد شد. قبل تر يک روزنامه نگار آنلاين که برخی مقالات در کابل پرس نشر می کند نيز در ولايت هرات مورد تهديد قرار گرفته بود. اين همه نهادی که دم از دفاع از آزادی بيان می زنند، گويی عمدا می خواهند مانع از رشد ژورناليزم نو افغانستان شوند. کاری که اکنون 100 در 100 نمی توانند. نمی دانم چرا نمی توانند از حدود قبيله ای، نژادی و زبانی بگذرند و پشتون هايش يک جا. تاجيک ها جای ديگر و هزاره هايش جای ديگر .

آقايان و خانم ها، خوانندگان محترم اين نوشته! متاسفم که می گويم، امکانات و پول گرفته می شود تا از تعصب قومی خود چشم بپوشيم. به اصطلاح امروزی شويم و دست به دست هم ويرانه ی افغانستان را بسازيم.

برخی افراد اين گروه ها که به اصطلاح روزنامه نگار هستند، گويی احساس می کنند که کابل پرس رقيب آن هاست و در صورت طرح اين سايت و دفاع از آن، به آنان ضرر می رسد. اين مشکل کم کم ،ما؛ روزنامه نگاران آنلاين را وادار می کند "انجمن روزنامه نگاران آنلاين" را راه اندازی کنيم. خود از يکديگر حمايت کنيم و در مقابل سانسور اينترنتی و غير اينترنتی تا جايی که می توانيم بياستيم.

دوست دارم همين جا از خوانندگان عزيز باز هم سپاسگذاری کنم. همچنين کابل پرس اگر توانسته، صداهای متفاوتی را بازتاب دهد و همچون نگاهی منتقد در جامعه حضور داشته باشد، با همکاری همکاران آزادَش ميسر شد. دوست دارم تک تک به نام آن ها اشاره و همين جا قدردانی خود را اعلام کنم.

به ترتيب دوستانی که آخرين مطالب و آثار را ارسال کرده اند: 1: حکيم نعيم 2: عتيق شاهد 3: حسين زاهدی 4: بکتاش سياووش 5: مختار پدرام 6: رمضان بشردوست 7: نور احمد شادمان 8: نعمت حسينی 9: فارغبال 10: عمر 11: جواد 12: قادر مرادی 13: هادی ميران 14: حکيم فرهت 15: رمضان علی شفيعی 16: رزاق مامون 17: سيد هارون يونسی 18: جعفر رضايی 19: هارون اميرزاده 20: شايسته بارکزی 21: شکيب ساری 22: حسين پويا 23: حميد حامی 24: هما پرند 25: وژمه فروغ 26: اسدالله سعادتی 27: اسد الله بودا 28: پرتو نادری 29: عارف پژمان 30: بکتاش يادگاری 31: کاظم وحيدی 32: رضا پدرام 33: نجيب وردک 34: منيژه کاظمی 35: علی پيام 36: حسين مدنی 37: فريبا آتش صادق 38: مير حسين مهدوی 39: اجمل بها 40: علی رضوانی 41: بهمن آرام 42: احمد مختار لشکری 43: ايمل خان فيضی 44: جمال گيلانی 45: والتون کوک 46: سونيل ک پولانی 47: صديقه سادات 48: صبور جلال 49: سارا ليک 50: د. شفق 51: محمد ثنا نيکپی 52: محمد علی هروی 43: فريد خروش 54: محمود جعفری 55: بيژن 56: نجيب الله دهزاد 57: حمزه واعظی 58: رامين ثاقب 59: نو انديش 60: اسماعيل اکبر 61: اسماعيل نگرش 62: جاويد فخری 63: هژبر شينواری 64: فردين فرهادی 65: فهيم بکتاش 66: قيام جمال 67: روح الله روحانی 68: نجلا باختر 69: ح شکوهی 70: پاشا ميری 72: مينا کابلی

حدود 20 منبع معتبر که نمی خواهند نامشان ذکر شود نيز هستند که تاکنون اسناد سوء استفاده، اختلاس و موارد نقض حقوق بشر را در اختيارم قرار دادند.

من اينجا لازم است بطور اختصاصی از علی جواد دهقان هم سپاسگذاری کنم که بخش کابل پرس ورزشی را زنده و فعال نگاه داشته و آخرين اخبار ورزشی جهان را منتشر می کند.

اين نکته نيز همچنان لازم به ذکر است که مقالات منتشر شده در کابل پرس بازتاب دهنده ی آرای نويسندگان آن است و الزاما همه جا با آن ها موافق نيستيم. هر کس حق دارد ديدگاه خود را داشته باشد و کابل پرس پذيرای گوناگونی می باشد.

از ديو و دَد مَلولم و اِنسانم آرزوست نگاهی به وضعيت رسانه ها، حقوق بشر  و عدالت در افغانستان کامران ميرهزار