No Censorship!

در خبرها آمده بود که يونس خالص پس از 87  سال عمر در مخفيگاهي در پاکستان در گذشت. علت فوت خالص را امري نامعلوم اعلام کرده اند. همان گونه که محل بود باش فرزندش به عنوان يکي از نيروهاي فعال طالبان هم مشخص نيست. خالص از پشتون هاي خوگياني ولايت ننگرهار بود. وي به عنوان يکي از رهبران جهادي معروف شده بود. با اين که جريان بسيار ضعيفي را رهبري مي کرد و فعاليت هاي جهادي او هم بسيار محدود و ناشناخته بود.

عمده شهرت اين گونه رهبران ضعيف علي رغم ضعف واقعي آنها، استقرار در پاکستان و حمايت هاي کشورهاي خارجي بود. پاکستان همواره مهمترين کانال شهرت و ارتباط مسايل سياسي افغانستان به جهان خارج به حساب مي آيد.

هرچند مولوي خالص و حزب او اهميت چنداني در جريان جهاد و تحولات سياسي – نظامي بعدي نداشت، اما چند مساله باعث شده بود که شخص وي معروف شود: يکي از اين مسايل خصيصه تعصب شديد قومي و مذهبي وي همراه با موضع گيري هاي تند وبنياد گرايانه اي بود که وي در ارتباط با مسايل افغانستان اتخاذ مي کرد. مساله ديگر اختلافات سياسي و حزبي او با گلبدين حکمتيار باعث شهرت بيش از حد وي شد. حادثه اي که در زمان انشعاب( دوران جهاد) مي توانست ضربه بزرگي بر پيکر حزب اسلامي به عنون مهمترين حزب جهادي پشتوني بنياد گراي افغانستاني - پاکستاني به حساب مي آمد.

 يونس خالص متفاوت از ساير رهبران مجاهدين، درتاريخ معاصر داراي چند خصيصه مشخص است که در اين نوشته به آن اشاره مي شود:

1.          يونس خالص فردي با گرايش هاي شديد بنياد گرايي شناخته مي شد. به عنوان مثال وي اولين کسي بود که در رسانه هاي بين المللي براي اولين بار منکر حقوق برحق زنان در ساختار سياسي اجتماعي و فرهنگي افغانستان شد.

2.          دومين خصيصه يونس خالص گرايش هاي شديد مذهبي وي به عربستان و جريان هاي فرقه اي تندور بود. در دوران جهاد هم وي همراه با جناب عبدالرسول سياف بيش از ساير رهبران پيشاور با کمک هاي مالي عربستان روز گار سياسي سپري مي کردند. اين مساله باعث شده بود که او تمايلات شديد به عربستان و گروه هاي تندور فرقه گرا داشته باشد. و همين امر زمينه ساز حمايت هاي نظامي - سياسي وي از نيروهاي فرقه گراي طالبان و القاعده شد. علاوه بر اين که متاثر از همين گرايش فکري وي هيچ اعتقادي به دمکراسي و نقش مردم در حکومت و مشارکت سياسي احزاب ميانه رو پيدا نکرد.

3.          خصيصه ديگر خالص صراحت لهجه و بي باکي سياسي وي در مخالفت با جريان هاي سياسي غير پشتوني بود. در اين راستا ايشان در ابتداي تشکيل دولت بنام مجاهدين در راولپندي پاکستان از طريق  يک مصاحبه راديوي با بخش فارسي بي بي سي منکر هرگونه حق سياسي و مذهبي هزاره ها و ازبک ها در حکومت افغانستان شده بود. بر اين اساس گفته بود که آنها در ترکيب آينده نظام سياسي افغانستان مشارکت داده نخواهد شد!؟.

4.          معروف است که گرايش هاي تند قومي- زباني در يونس خالص قومي تر از تعصبات مذهبي بود. دليل آن را مصاحبه معروف وي در پاکستان ذکر مي کنند؛ در اين مصاحبه تلويزيوني وي در حالي که در کنار شيخ آصف محسني (روحاني پشتون شيعه) نشسته بود، منکر حقوق سياسي هزاره ها وشيعيان در حکومت آينده شد. وقتي يکي از خبر نگارهاي خارجي از وي پرسيده بود که: شما چگونه مخالف حضور شيعيان در حکومت هستيد در حالي که شيخ محسني در کنار شما نشسته است؟ جواب صريح وي به خبر نگار اين بود که : "آقاي محسني از ماست".(احياي هويت ص 96)[1][1]

5.          و در نهايت اين که گرايش هاي تند قومي- مذهبي وي باعث شد که وي از حاميان اصلي نيروهاي ضد مردمي طالبان والقاعده باشد. همين گرايش ها باعث فاصله گرفتن خالص از دولت رباني- مسعود در کابل شد. همان گونه که حمايت وي همراه با بسياري از شخصيت هاي تندور پشتوني ديگر هم زمينه ساز قدرت و گسترش طالبان در افغانستان شد. خالص و رهبران پشتوني همانند وي فکر مي کرد که با حاکميت طالبان نظام قومي- زباني واحدي در افغانستان عملي خواهد شد. اما چنين نشد.

6.          آخرين نکته در ارتباط با شخصيت سياسي خالص اين است که وي با شکست جريان نظامي طالبان و تروريست ها در افغانستان مخالفت با خواسته عمومي مردم و روند جديد سياسي درافغانستان را در پيش گرفت. اين مخالفت ها نيز متاثر از جريان هاي فکري- فرقه اي و تفکرات قشري وي بود همان گونه که فرزند وي هنوز هم به عنوان يکي از فرماندهان نيروهاي دهشت افکن طالبان به حساب مي آيد.

7.          گرايش هاي ضد مردمي جريان ها وشخصيت هاي سياسي عاملي اصلي کناره گيري آنها از مردم و دوري از وطن است. اين مساله باعث حضور دايمي  اين گونه افراد در کشورهاي خارجي است. کشورهاي خارجي نيز براي جبران خدمات سياسي اين گونه افراد، حد اقل چيزي را که براي آنان فراهم مي کند‌ حضور آرام آنها درکشور ميزبان است. طبيعي است که اقامت در کشورهاي حامي تا زمان مرگ آنها ادامه مي يابد تا اين که اجل فرا رسيده و حتي در مرگ نيز توفيق قرار در خاک وطن و وداع با مردم خود را هم پيدا نمي کنند.