No Censorship!

خبری، تحليلی و انتقادی

اشاره: اگر آقای وزير نسبت به اين نوشته اعتراضی داشته باشند، بر اساس قوانين ژورناليزم، در سايت کابل پرس، پاسخ ايشان نشر خواهد شد.

کابل پرس: روزی که کريم خرم به عنوان وزير پيشنهادی وزارت فرهنگ و جوانان از سوی رييس جمهور کرزی به پارلمان معرفی شد، بيشتر کارشناسان با نوعی بی توجهی و همچنين گيجی با اين مساله برخورد کردند. آنان شناخت دقيقی از وزير پيشنهادی رييس جمهور نداشتند و بنابراين نمی توانستند به تحليل و ارزيابی دقيق افکار و آرای او بپردازند. وزير پيشنهادی روز دوشنبه شانزده  اسد سال روان، به پارلمان رفت و در مقابل پرسش و پاسخ وکلای مردم قرار گرفت. وقتی چند تن از وکلای بنيادگرا در پارلمان از وی درباره وضعيت رسانه ها سوال کردند و خواستند که محدوديت های بيشتری را برای رسانه ها وضع کند، وی نيز ديدگاه هايش را طرح کرده و تلويحا به برخی از نشرات تاخت و از اعمال محدوديت سخن گفت. او همچنين در پاسخ به سوال يکی از اين وکلای بنيادگرا که خواسته بود گويندگان تلويزيون ، يونيفورم مخصوص و کاملا پوشيده داشته باشند، سکوت به علامت رضايت از خود نشان داد و کوچکترين حمايتی از رسانه ها نکرد.  آقای خرم بيشتر با بنيادگرايانی مانند سياف همراه بود تا رسانه ها و آزادی بيان.

عبدالرب رسول سياف که گرفتار اعتراض ها ی مردم نسبت به غصب زمين هايشان می باشد در همان روز در پارلمان بر مواضع بنيادگرايانه خود تاکيد کرد. سياف گفت که وزارت اطلاعات و فرهنگ کاری کند تا بجای برنامه هاپ (يک برنامه  در تلويزيون طلوع) موازين و فرايض اسلامی آموزش داده شود.

اظهارات خرم در پارلمان، بدون هيچ جانبداری و دفاعی از رسانه های آزاد ادامه پيدا کرد و وی تنها در همراهی با وکلای بنياد گرا سخن گفت. گرچه او به ظاهر از حمايت مالی رسانه های آزاد سخن گفت اما به نظر نمی رسد که اين کمک اگر صورت گيرد، شامل حال رسانه های معترض باشد.

آقای خرم از پارلمان رای مثبت کسب کرد. رايی که به نظر بسياری از آگاهان با نوعی سازش بين دولت و پارلمان به او داده شد. گرچه برخی از وزرا برای کسب رای اعتماد، چهره ی کاملا اسلامی از خود نشان دادند و گاهی برخی از آنان بجای سخن گفتن از برنامه های تخصصی خود در وزارت به بيراهه رفته و همين موضوع را دستاويزی برای کسب رای اعتماد ساختند. وکلای پارلمان بيشتر از همين زاويه محدود به مساله نگريستند و از آنجايی که توافقات پشت پرده جريان داشت، وزير فرهنگ به همراه چهار وزير ديگر رای اعتماد کسب کردند. اين در حالی بود آنان با تاخير غير قانونی و واضح پارلمان و رييس جمهور در مقر پارلمان برای کسب رای اعتماد حاضر شده بودند.

آقای خرم وزير فرهنگ و جوانان افغانستان شد. رسانه ها تا همين اکنون نيز در نوعی گيجی بسر می برند و نمی دانند که چگونه بايد در مقابل وی رفتار کنند. 

آقای خرم عضو حزب واپسگرای اسلامی گلبدالدين حکمتيار و از نزديکان وی، رفته رفته ماهيت اصلی خود را برای رسانه ها آشکار می کند و انديشه های طالبانی خود را بروز می دهد. در آخرين نمونه از بروز دادن اين انديشه طالبانی، وی به دو تصويربردار زن در مرکز فرهنگی آينه تاخت. مرکز فرهنگی آينه به رياست آقای رضا دقتی عکاس ايرانی، وی را روز پنجشنبه دوم سنبله ی سال روان در دفتر خود واقع در چهار راهی ملک اصغر کنار وزارت اقتصاد دعوت کرده بود. در اين ديدار از مرکز فرهنگی آينه وقتی يک عکاس زن و يک تصوير بردار زن ديگر در حال گرفتن عکس و فلم بودند، وی به آنان تاخت و گفت من نمی خواهم زنان از من عکس و فلم بگيرند. يکی از زنان نيز در پارسخ به او گفته بود که شما چه کسی هستيد که چنين اظهار نظر می کنيد و ...

واکنش آقای خرم در مقابل دو زن هنرمند تنها نشان دهنده ی انديشه ی (اگر انديشه ای باشد) طالبانی اوست. ظاهرا آهسته آهسته مطبوعات و رسانه های کشور با چهره ی واقعی آقای وزير آشنا خواهند شد. گرچه تاکنون تقريبا هيچ رسانه ای و نه حتا انجمن صنفی روزنامه نگاران در کابل در برابر چنين رفتار های آقای وزير واکنشی از خود نشان نداده اما اين زنگ خطری است که بايد آن را جدی تلقی کرد. وزير فرهنگ افغانستان بايد سرسختانه به آزادی بيان و نيز برابری حقوق زن و مرد معتقد باشد و اگر چنين نبود، همبستگی روشنفکران، نويسندگان و روزنامه نگاران را می طلبد تا به چنين فردی در قبال اعمالش هشدار داده و راه های برطرف کردن او را از طريق فشار رسانه ها و افکار عمومی هموار کنند.