No Censorship!

تولستوی یکی از اندیشمندان واز تئوریسین های حزب  کمونست شوروی سابق  می گوید :

"ما زمانی  شروع به شکست کردیم که پیروز شدیم ".

 این جمله تولستوی گرچند که سالها قبل درباره حزب کمونست شوروی درزمان حکومت  بلشویکها گفته شده است، ولی مفهوم این جمله در باره مجاهدین افغانستان وافغانستان بعدا زدوره حکومت  کمونستی که در هشت ثور 1371تومارجنایاتش بسته شد  ، مصداق واقعی وکاملی پیدامی کند .عین سرنوشت را مجاهدین افغانستان ورهبران پرمدعای جهادی بعدا از پیروزی هشت ثورگرفتارشدند .مجاهدین افغانستان درفردای هشت ثور که همه ساله آنرا به عنوان روز پیروزی تجلیل میکنند ، درسراشیبی افتضاح وشکستی قرارگرفتند که دیگر هیچگاه فرصت جبران پیدا نکردند . درست شبیه به آنچه که تولستوی درباره کمونست ها گفته بود .

مجاهدین که  درزمان تسلط حکومت کمونستی و قبل از پیروزی هشت ثور به عنوان مبارزان راه آزادی ، مدافعان ارزشهای دینی وپاسداران ناموس ملت  و جنگجویان حق علیه اشغالگرن شوروی وچندین لقب دیگر از این نوع درنزد مردم  شناخته می شدند   و درنظر اکثر مردم ساکن قریه جات حکم قدیس را  داشتند واز این رهگذر ارزش واعتباری دینی کسب کرده بودند ، وهمچنان دردل اکثر مردم ساکن درشهرهای زیر سلطه حاکمیت کمونستی ، که آوازه ی اینان را از دور شنیده بودند ،و ه اعتبار آواز دهل از دور خوش است ، تصویر ی نسبتا خوبی ازمجاهدین درذهن داشتند وبه اساس همین باورها، در آرزوی پیروزی اینان لحظه شماری میکردند ،ولی درست درفردای هشت ثور  برخلاف تصور   وانتظار، ودرست از  آغاز ورود خود به کابل وشهر های بزرگ روی دیگر ازچهره ی ناشناخته شان آشکار شد .چهره ی دیگری از آنا ن هویداگشت ، با ورود به کابل همه نقابهای تقدس شان کنار زده شد وهوس وجذبه قدرت بر تمام آرمان های جهادی واسلامی غلبه کرد ، ماهیت واقعی شان زمانی بیشترآشکاروافشا شد که درورود به شهر های بزرگ وخصوصا کابل به فکرحکومت ودولت داری افتادند ودرراه رسیدن به این متاع ، درقدم اول کوچه ها وخانه های مردم را بیین خود تقسیم کردند .ووزارت خانه هارا چوروچپاول کردند .چنانکه شهری را ازدشمن  فتح کرده باشند ، شروع کردند به تصرف نقطه به نقطه شهر ، آنهم نه به صورت یک گروه متحد وفاتح ، بلکه به صورت گروه های گوناگون ومتضاد ،هرکدام برمخروبه ای از یک وزارت خانه بیرقی بلند کردند .

کابل به مید ان جنگی تبدیل شد درمیان همه گروه هایی که قبل براین دربیابان وکوه و قریه جات پراکنده بودند . گروهای رنگارنگ وگوناگون مجاهدین ، قوای خودر ا به سوی کابل سوق سوق داده  متمرکز کردند ،وهرکوچه به یک گروپی از مجاهدین وبه عبارتی رساتر وشایسته تر مهاجمین تعلق گرفت . بخشی از کابل به دستم ، بخشی به گلبدین ،بخشی شورای نظار و.....

این سبب شد که مجاهدین از شکل احزابی سیاسی با پسوند اسلامی ، رفته رفته درطول کمتر از یک سال شکل گروهای قومی وازنگاه نظامی شکل ملیشه های لجام گسیخته وانارشیست را  به خود گرفت که به هیچ حقی از حقوق مردم پای بندی نداشتند وتابع هیچ اصلی نبودند وچنین بود که برای اولین بار درتاریخ افغانستان به تقسیم چوکی ها درمقیاس قومیت پرداختند وبرای اولین بار وزارت خانه ها به کلیدی وغیر کلیدی و... تقسیم بندی شدند واقوا م کشوربه حسب داشتن وبه چنگ آوردن چوکی کلیدی وغیرکلیدی وزارت ، ارزش واعتباربرای خود جستجومی کردند . وبدین دلیل اقوام گوناگون برای به دست آوردن هویت وارزش بیشتر ومهمتر، شروع به جنگ برسرتسلط بر وزارت خانه ها کردند . وبسته به ارزش هر وزارت خانه تعدادی را  درراه رسیدن به  آن به  کشتن دادند .

درصحنه بین المللی ، دردوره قبل از هشت ثورمردم افغانستان  به اعتبار مبارزه وجهاد علیه نیروهای شوروی  وجهه واعتبار بین لمللی به دست آورده بودند ، خصوصا که قبل برآن همین جنگ آوران شجاع ،انگلیس را نیز پوزمالی داده بودند .آوازه جهاد ومجاهد افغان سراسر دنیارا فراگرفته بود ، ولی پیروزی هشت ثورو دست آورد بعد ازهشت ثور آن بود که درقدم اول اعتبار جهاد رنگ باخت ، درقدم دوم مردم افغنستان در اثر عواقب ناشی ازهشت ثور حیثیت واعتمادواعتبارش را نزد دنیا ازدست دادند وبالاخره درقدم سوم حیثیت ومشروعیت مسلمانان دراثر حکومت اسلامی مجااهدی وطالبان که این  نیز از عواقب هشت ثور بود ، لکه دارشد .

درصحنه ی ملی به ملتی چند پارچه تبدیل شدیم همه به چشم یک دشمن به دیگر ی نگاه می کردیم وبه خون همدیگر تشنه شدیم .....ازرسانه های گوناگون جمعی مثل دشمنان تشنه به خون برعلیه هم حرف زدیم وهرکدام درپی اثبات هویت باستانی خویش وبی آبرویی دیگری بودیم .جنگ ادامه داشت خصوصا درکابل ،شهر همیشه ودایم گلوله باران می شد ، وطبق پیش بینی داکتر نجیب ؛جوی خون راه افتاده بود .همه ی این غایله خونین را فاتحان هشت ثور به ارمغان آورده بود ند .

این نوع درگیری های داخلی ،گرچند که درزمان قبل از سقوط نجیب هم درگوشه کنارکشور،که خارج از سلطه حکومت کمونستی بود فراوان وجود داشت و به چشم می خورد ، اما از آنجا که درنقاط دور افتاده وپراگنده اتفاق می افتاد، ونیز ماهیت آن ازنظر هدف ومیدان فرق میکرد ،همیشه ، هم از چشم دنیا به دور ماند ه بود،هم تاثیر آن برسایر مردم کشورکمتر بود ، چراکه این جنگ ها وعواقب وجنایات ناشی از آن اولا برسر مسایل محلی وکوچکی بود مثل تصرف فلان قریه ویا اخاذی ازاهالی  تحت تسلط یک حزب ویا تحت تسلط گرفتن فلان منطقه ویا بر سر تصرف یک موتر اسلحه ای بود که از طرف کشورهای همسایه برای جهاد اهدا شده بود .ودرهمان سطح محلی پایان می یافت ..این جنگ ها  اکثرا درمناطقی دوراز چشم ملل جهان اتفاق می افتاد . نظیر این درگیری های محلی وحزبی وبرادرکشی ، درمناطقی از هزاره جات بین گروهک های شیعی زیاد دیده می شد، ونیز درمناطقی از ساحات تحت کنترل جمعیت وحزب اسلامی ونیز حرکت انقلا ب و....از این گونه خانه جنگی ها زیاد بود ،ولی همه درسطح محلی بود وبا گذشت زمان فراموش می شد . با هشت ثور میدان جنگ به یکباره از نقاط پراکنده افغانستان به سطح شهر کابل ودربرابر چشمان دنیا  کشیده شد وشکل وشدت جدیدی به خود گرفت .احزاب جهادی تمام توان وهمت خودرا از همه افغانستان جمع کرده به کابل متمرکز کردند ،وازنظر ماهوی وهدف نیز شکل تازه ای پیداکرد  . جنگ درکابل وتسلط بر کابل دیگر تصرف یک دره یا قریه نبود، بلکه  به منزله تسلط برتمام افغانستان از سوی این گروه ها تلقی می شد ، اازاین لحاظ جنگها بیشتر جنبه حیثیتی ، درقدم اول برای گروها ودرقدم دوم برای اقوام ساکن درکشورپیدا کرد . ودرسایه این جنگها میزان سهم خود درحکومت آیند ه را تعیین میکردند .وخاصیت دیگرجنگ های داخلی بعدا ز هشت ثورخصوصا درکابل آن بود که اینان با شعار های فریبنده واعمال حساسیت برانگیزقومی وتاحدی عقیدتی ومذهبی  ، مردم را نیز به صحنه جنگ کشاندند . مردم افغانستان ندانسته ونخواسته وارد میادین جنگ شدند وهرقومی بقا واقتدار خودرادر جنگ های کابل می دیدند ، وقلبا از گروهای مورد علاقه که مبنای آنرا قومیت تشکیل می داد ،حمایت میکردند .  

اگر دررژیم برخواسته از هفت ثور مردم دسته دسته توسط دولت کمونستی به حساب سیاسی وعقیدتی ، زنده به گور می شدند و حکم وفرمان دولتی  را با خود داشت  ، دردوره ی بعداز هشت ثورونظام بی نظامی وآنارشیسم ناشی ازتسلط گروههای مجاهدین برکابل ، مردم خود همدیگر را به حساب قومی بدون پرسش وگناهی  ، دسته دسته به تیر می بستند ، مردم واقوام باهم برادرافغانستان خصوصا درکابل دراثر القائات دروغین رهبران جنگ وجهاد وبرانگیختن احساسات قومی مردم ، اقوام را به جان هم انداختند . ،دیری نپایید که تنها درکابل نزدیک به صد هزار نفر قربانی شد ،واکثر مردم مجبور به کوچ ومهاجرت از کابل شدند،کابل خالی از سکنه وبه شهر ارواح شبیه شد  ، وتنها کسانی ماندند  که پای گریز وتوان مهاجرت نداشتند .

شهر های بزرگ ازجمله کابل درنتیجه عواقب پیروزی  هشت ثور، خانه به خانه وکوچه به کوچه سنگربندی شدند  ، مبنای این تقسیم رانیز دردرجه اول برد راکت وتفنگ شکل می داد ودردرجه دوم جغرافیای قومی ، هر حزب بسته به انکه در راس ان از کدام قوم وجود داشت ، کتله ها وتوده های قومی را تحت تسلط روحی وفیزیکی خود درآوردند . ذهنیت مردم را چنان در طول یک سال شکل دادند که اکثر مردم وابسته به یک قوم ،فکر میکردند اگر جنگ نکننند توسظ قوم دیگرازصحنه زندگی محو خواهند شد . بنا براین جنگ برای مردم افغانستان خصوصا درکابل حکم زندگی را داشت ،ودراثر همین تضادهای قومی ایجاد شده از سوی رهبران پیروز هشت ثور ،مردم یک منظقه به منطقه دیگر ازکابل رفته نمی توانستند . سفر از یک شهر به شهر دیگر همراه با خطر جانی بود .

بنا برآنچه گفته آمدم ،نه که خدای نکرده درمقام ضدیت با جهاد مردم ، که خودبرجهاد مردم افغانستان افتخارمیکنم وخودرادرزمره نوکران واز قربانیان آن می دانم  ، بلکه درمقام درد دلی به عنوان یک شهروند افغان ،  نتیجه می گیریم که هشت ثور هیچ دست آورد ونکته مثبتی برای مردم افغانستان درقبال نداشته است که شایسته یاد آوری باشد وقابل تجلیل . همانگونه که هفت ثوردرتاریخ افغانستان یاد آو ر ویرانی ونقطه عطفی ننگین درتاریخ ما به حساب می آید ، با عواقب ویرانی ودربدری وکشتار های دسته جمعی ، هشت ثورنیز درهم ریخته گی شیرازه ملی افغانستان را درقبال داشت .

به طورخلاصه می توان گفت هشت ثورنه تنها سرآغاز شکست مجاهدین شد، بلکه سرآغاز ی شد برای شکست مردم افغانستان درهمه زمینه های اقتصادی ، سیاسی وفرهنگی . ونتیجه آن شد که کشور یکبار به کام پاکستان والقاعده ذریعه ژریم طالبان سقوط کند ، وباردوم چنان شد که اکنون همه شاهدیم ومی دانیم که ما چه قدر نسبت به استقلا ل مملکت خود مطمئن هستیم . همه می بینیم که کشور از اثر ناتوانی خودما وبه خواست ورضایت خودما واز اثر بی اعتمادی رهبران پیروز هشت ثور ، به یک پایگاه بزرگ نظامی برای کشور های مختلف تحت نام کشورهای دوست ،تبدیل شده است . این همه اتفاق نیافتد ، مگربا پیروزی مجاهدین که سرآغازآن  هشت ثور بود .

شاید تاریخ دراینده بهتر قضاوت کند که هفت ثوروهشت ثور چه ارمغانی برای ما داشت وسئوال آخر انکه ؛ آیا هشت ثورشایسته ی تجلیل است ؟

برای نوشتن نظرات اينجا را کليک کنيد