No Censorship!

دو سوء قصد در ظرف یک هفته، باز هم  نگرانی های که موجود بود را به اوجش رساند. کشته شدن مولوی محمد اسلام محمدی نماینده مردم ولایت سمنگان در پارلمان و به دنبال آن کشته شدن وحید الله داماد برهاندالدین ربانی، دو قضیه تکان دهنده در امنیت افغانستان می باشد.

این حادثه ها در کابل می تواند دلیل محکم بر بی کیفیت بودن مدیریت نهاد ها دولتی به ویژه ضعف مدیریت در وزارت داخله افغانستان به شمار برود. ماجرای نا امنی هم از اتفاق افتادن حادثه هشت جوزا شروع شد، حادثه ای که دریک چشم بر هم زدن برعلاوه قربانی افراد،  میلیون ها دالر به مردم، موسسات و به دولت خسارت وارد نمود.

بعد از از هشت جوزا حملات انتحاری، ترور و آدم ربایی به اوجش رسید. ضرار احمد مقبل و یارانش همچنان در خیال و خواب خود شان به سر می برند. همه روزه جان انسان ها گرفته می شود و ما مردم هم به این دل خوش هستیم که بالاخره یک نهاد معتبر امنیتی داریم، غافل از این که اشتباه بزرگی را دنبال می کنیم.

مردم افغانستان بعد از یک مدت زیاد به فکر امنیت و آرامش هستند اما این موضوع برای مقامات امنیتی اصلاً مفهوم ندارد.

کرزی همان طوری که در تمام تصمیم گیری هایش غیر مسوولانه عمل می کند، فکر می کنم  در انتخاب ضرار احمد مقبل به عنوان وزیر داخله نیز عجولانه تصمیم گرفت اما این ماجرا از پارلمان چطور گذشت شاید....؟

در ابتدای کار نهاد بنام پارلمان،  گفته می شد که پارلمان افغانستان متشکل از چند آدمهای  به قول بعضی دوستان قاچاق بر و یا هم به تعبیری ادبی ترش تجارت پیشه که همه چیز را تجارت می کنند، تشکیل شده است.

و این هم گفته می شد که این افراد نیاز به کسی دارند که بتواند امنیت کار و بار شان را بگیرد. یعنی در قاچاق مثلاً انسان یا هم آثار عتیقه و یا هم بعضی چیزهای ارزش مند بتواند، کار آنها را  در بدل یک مقدار پول و یا هم چیز های دیگر راه بیاندازد و یا هم رونق بدهد.

روی هم رفته ضرار احمد مقبل از پارلمان با رای بالا و بدون در نظر گرفتن مسلک و یا هم مدیریت اش موفق بیرون شد و کلاهی وزارت بر سرنهاد و شادمانه به سوی وزارت  شتافت تا شاهرگ امنیت را در دست بگیرد.

این یک رویا بود و این که ضرار احمد به تأمین امنیت دست یابد هرگز عملی نشد. پارلمان با تهدید و تهدید بازی ای که داشت امروز کجاست که نمی تواند از ضرار احمد مقبل رای اعتماد شان را پس بگیرد زیرا او وعده سپرده بود که امنیت را تأمین می کند و این کار نشد که نشد،  بل که وضعیت بیشتر از پیش خراب شد.

پارلمان این کار را هم نکرد که لا اقل از نهاد های امنیتی می پرسید  برای چه به امنیت توجه ندارند، تا این که نا امنی دامنگیر پارلمان نیز شد و یک تن از اعضای این خانه ای ملت نیز به جمع کسانی پیوست که باید خون شان را ببینند.

حالا احساس نگرانی همه چیز را فرا گرفته است. حقیقت هولناک این است که ناکامی در ریشه کن کردن شورشیان و جنگجویان به احتمال زیاد این مشکلات را بیشتر خواهد کرد. آنهم در حالی که هنوز روشن نیست اصولا شورشیان در افغانستان قابل ریشه کنی است یا نه، و فایق آمدن بر تروریزم و طالبان به مجموعه ای از فرض های احتمالی تبدیل شده که صحت آن چندان قابل اثبات نمی تواند باشد.

نفوذ طالبان در مناطق جنوبی تا حدی زیادی سازمان ملل و جامعه ای جهانی را نگران کرده بود و این نگرانی بیشتر شده است.  بیشتر از صاحب نظران خاور میانه  در همایش بین المللی " افغانستان و امنیت منطقه پس از سقوط طالبان " در تاجکستان گفته بودند که آمریکا و ناتو در افغانستان در مقابل طالبان در حال باختن جنگ و مبارزه  می باشند.

سفیر قبلی آمریکا در یکی از اظهارتش گفته بود که فساد اداری در افغانستان باعث شکست آمریکا و دولت افغانستان خواهد شد. پروفیسور ویکتور کارگون رییس بخش مطالعات افغانستان در پژوهشگاه خاور شناسی فرهنگستان علوم روسیه وضع افغانستان را تنزل سیاسی عنوان کرده بود. او در این کنفرانس از انتصاب جنگ سالاران به سمت های سیاسی در افغانستان و نبود امنیت و مدیریت سالم  اظهار نگرانی کرده بود.

 و اما جناب قانونی!

 وها راستی جناب وزیر صاحب داخله!