No Censorship!

هم جهانيان و هم خود بشار اسد بر اين تصور بودند که با مرگ حافظ اسد تحولاتي در جهت زمان، در آن کشور رخ مي دهد. اما چيزي نگذشته آشکار شد که نظام پوسيده تاب هيچ نوگرائي ندارد و در مقابل هر تحولي از خود مقاومت نشان مي دهد. آن چه از فرداي به قدرت رسيدن بر سر بشار فرزند تحصيل کرده و معتقد به ارزش هاي مدرن بشري آمد، از بسياري جهات همانند بلائي بود که در ايران بر سر محمد خاتمي ظاهر شد، بشار هم تصور مي کرد مي تواند آرام و متين، موقعيت بهتر را به دستگاه پوسيده پدر هديه دهد و منتظر قدرداني هم باشد. به اين تصور خام همان اول کار دو تن از دست هاي اصلي پدر را کنار گذاشت چون که تصور مي کرد آنان مزاحم روند جديدند. [از جمله عبدالحليم خدام که امروز در مقابل او آرايشي تازه گرفته است که به گذشته وي نمي آيد]. ماجراي قتل رفيق حريري نيک که بنگريم همان ماجراي سعيد امامي و قتل هاي زنجيره اي پائيز 77 ايران است، مقاومت نظام کهنه و معتاد به قدرت در مقابل اصلاحاتي که ممکن است به حساب و کتاب هم بينجامد. اگر خاتمي کوشيد با قدرتي که راي مردم به او داده بود از آن خشونت بهره گيرد و غده سرطاني را با جراحي وزارت اطلاعات، بيرون آورد، بشار هم با پذيرش خروج نيروهاي نظامي سوريه از لبنان نشان داد که براي چنان جراحي آماده است. اما سيستم با ترور يک روزنامه مخالف از کيان خود دفاع کرد چنان که سيستم مشابه با ترور سعيد حجاريان.