No Censorship!

پاکستان يا به قول چند روزنامه نگار وطنی ناپاکستان اکنون با چالش های جدی داخلی و خارجی روبروست. اگر درست تر به پاکستان بنگريم  و در پيکره بندی اجتماعی، سياسی و فرهنگی همسايه دقت کنيم، با کمبودی ها و نارسايی های زيادی مواجه می شويم. از سويی بوسيله جنبش های آزادانديش، زيرساخت های قومی و قبيله ای به چالش درآمده اند و از سويی ديگر  نظام  خشن در پيوند با بنيادگرايی و نظامی گری خشونت را اعمال می کند.  طی چند دهه اخير اين سيستم  خشن علاوه بر اينکه به افغانستان و مردم افغانستان آسيب رساند، عقب ماندگی و خشونت را برای پاکستان و مردم اش هم همراه داشت. سيستم در پاکستان نتوانسته است تضاد ها و گوناگونی ها را به مرز گفتگو  بکشاند و همچنان که خود خشونت می کند، واکنش های خشن را نيز دريافت می کند. گروه های آزاد انديش، نويسندگان و روشنفکران که نمی خواهند در اين جريان خشن سهم داشته باشند و آزادی و برابری را می خواهند، به شدت سرکوب می شوند.

روز پنجشنبه سايت کابل پرس (www.kabulpress.org) خبری منتشر کرد به اين مضمون: هزاران زن پاکستانی در تظاهراتی در شهر مولتان در ولايت پنجاب، خواهان حقوق برابر با مردان شده اند. رهبری تظاهرات را که روز چهارشنبه، به مناسبت روز جهانی زن برپا شد، " موختاران مای" بر عهده داشت. او پس از آن که در سال 2002 به دستور یک شورای قبیله ای، به عنوان مجازات مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، شهرتی بین المللی پیدا کرد. در شهر کراچی نیز زنان در یک گردهمائی به سرکوب و اختناق اعتراض کردند. آنان خواهان دست يافتن به آزادی هايی شده بودند که در پاکستان سال هاست ممنوع شده است.

 از سويی فقر و بی عدالتی بيداد می کند و از سويی ديگر حکومت و سيستم بدليل خشن بودن، گنجايش پاکستان را در نظامی گری محدود کرده است.

اکنون حکومت به رهبری جنرال پرويز مشرف نواقص و ضعفش را هم به مردم اين کشور و هم به جامعه جهانی نشان داده است. چالش های داخلی اين کشور  تضادهای آشکاری ست که به مرحله برخورد رسيده اند و از بيکاری گرفته تا نقض حقوق بشر را شامل می شود. تقريبا هر هفته يکبار ، سازمان گزارشگران بدون مرز  اخبار تازه ای از نقض آزادی بيان در پاکستان ارسال می کند. پاکستان در جدول آزادی بيان کشور ها، جزو پايين ترين ها در رديف يکصد و پنجاهم قرار دارد. اين رقم يعنی بيست و پنج رتبه پايين تر از افغانستان.

در صحنه بين المللی نيز اتفاقات اخير نشان از افت روابط ديپلماتيک پاکستان داشت. سفر جورج دبليو بوش پيش از پاکستان به افغانستان در واقع يک پنالتی به نفع افغانستان محسوب می شود که اگر تيم سياسی کشور  با درايت به بازی ادامه دهد تبديل به گل خواهد شد. عصبانيت پرويز مشرف و واکنش عجولانه او نيز در روابط بين الملل می تواند ناشی گری اين مرد نظامی قلمداد شود.

روزنامه اردو زبان"نوای وقت" روز پنجشنبه نوشت: جنرال پرويز مشرف هفته گذشته پس از سفر بوش اعلام كرد كه وزارت دفاع، آژانس‌های استخباراتی و جاسوسی افغانستان و  چند آژانس خارجی با افشای اسامی دهشت‌افكنان عليه پاكستان توطئه كردند.  اين روزنامه افزود: در اين اتفاق جديد هندی ‌ها نيز دست دارند.  

ظرافت ديپلماتيک ايالات متحده را در بازی سياسی اين جاها می توان مشاهده کرد. بوش پس از اخطارهای پنهان و آشکار به جنرال پاکستانی، برای تطبيق  برنامه هايش گويی مشرف همتای او در پاکستان نيست، يک نظامی بلند پايه کشورش را به اسلام آباد فرستاد.

جنرال "جان ابی زيد" فرمانده كل نيروهای آمريكا در منطقه سه‌شنبه شب پيش وارد اسلام‌آباد شد تا در مدت اقامت دو روزه خود با ژنرال "پرويز مشرف" و ديگر مقام‌های پاكستانی ديدار و در اين رابطه گفت‌وگو كند.

در همين حال گويی يکی يکی مهره ها در صحنه سياسی پاکستان در حال جابجايی اند و رقبای مشرف به تکاپو افتاده اند. بی نظير بوتو  صدر اعظم سابق پاکستان پس از سکوت طولانی برای نشان دادن حضور سياسی خود و مورد توجه قرار گرفتن دوباره نسبت به اظهارات مشرف در قبال افغانستان واکنش نشد داد. گويی او قصد دارد با جانبداری از افغانستان، تاييد ضمنی ايالات متحده را از آن خود کند. او  از جنرال مشرف خواسته است تا طالبانى را به دولت افغان بسپارد که رئيس جمهور حامد کرزى ليست آنرا به آنها سپرده است . بي نظير بوتو رهبر حزب مردم  گفته  است که در مورد خراب شدن روابط پاکستان و افغانستان بسيار نگران مى  باشد، افغانستان  دستگيرى رهبران طالبان را که در پاکستان پنهان اند، تقاضا دارد، اما جنرال مشرف از دستگيرى آنها امتناع مى ورزد که باعث افزايش تشنج بين هر دو طرف شده است. او از دولت پاکستان خواسته است که  اين افراد را هر چه زودتر دستگير و به دولت افغانستان بسپارد .  بوتو گفته است که طالبان مخفى در پاکستان نه تنها مسولين بى امنيتى در افغانستان اند بلکه نا امنى هاى اخير در مناطق سرحدى و ديگر جاهاى پاکستان  نيز از طرف آنها صورت مى گيرد.  او با طنز ننيز اضافه کرده است که  مشرف سر خود را در گريبان خود نمايد و بيبيند که وضع امنيتى در کشور خودش  به چه شکل است  و بر ضد تروريستان تا کنون چه کرده است .  

با اين حال عکس تاکتيک دقيق بی نظير بوتو، مشرف يکبار ديگر با تکرار ادعايش نشان داد که بيشتر  از آنکه سياستمدار باشد يک نظامی است. نوای وقت نوشت كه مشرف معتقد است كه اين تلاش‌ها برای ايجاد عدم همکاری و ضعف در پاكستان است. به نوشته اين روزنامه، مسووليت برقراری امنيت در افغانستان به عهده پاكستان نمی ‌باشد.

"مخدوم امين فهيم “رييس “ائتلاف برای اعاده دمكراسی" پاكستان گفت:
سفر بوش به پاكستان نشان داد كه علاقه آمريكا به ژنرال مشرف خاتمه يافته است.

وی روز پنجشنبه در جمع خبرنگاران با اعلام اين مطلب افزود: سفر كوتاه جرج بوش برای پاكستان سودی نداشت.  هدف اصلی بوش ديدار از كشور هند بوده كه در اين سفر نيز قراردادهای همكاری هسته‌ای امضا شد.   سفر بوش به پاكستان بر خلاف هند، يك بازديد عمومی و تشريفاتی بود و هيچ قراردادی نيز منعقد نشد.  

امين فهيم تصريح كرد كه دولت بر كنترل اوضاع كشور ناكام است و بايد به زودی انتخابات برگزار شود.   در انتخابات آينده نبايد آژانس‌های اطلاعاتی و نظامی حضور داشته باشند چون اين كار تكرار انتخابات سال ‪ ۲۰۰۲ خواهد بود، كه مشرف رای آورد. وی خواستار حضور دولت موقت شد تا انتخاباتی شفاف ، بدون دست داشتن نظاميان و ديگر دستگاه‌های دولتی برگزار شود.

جنرال مشرف كه سمت فرماندهی نيروی زمينی ارتش پاكستان را نيز بر عهده دارد، در پاييز سال ‪ ۱۳۷۸شمسی پس از كودتا عليه دولت نخست وزير"نواز شريف" از حزب مسلم ليگ به قدرت رسيد.  ماده ‪ ۴۳ قانون اساسی پاكستان مصوب سال ‪ ۱۹۷۳تصريح دارد كه يك نظامی در حال خدمت و حتا يك غيرنظامی شاغل نمی ‌تواند در سمت رييس جمهوری نيز به طور همزمان ايفای وظيفه كند.  

با اين حال "پرويز مشرف" به عنوان فرمانده نيروی زمينی ارتش به‌طور همزمان تصدی بر سمت رياست جمهوری را نيز برعهده دارد.  وی در سال ‪ ۱۳۸۲و پس از جلب نظر مساعد اپوزيسيون مذهبی برای تغيير قانون اختيارات ويژه رييس جمهوری كه پس از كودتا توسط هيات دولت نظامی اعمال شده بود و متعاقب آن با به ‌تصويب رسيدن متمم هفدهم قانون اساسی در پارلمان همچنان در هر دو سمت باقی ماند.

اپوزيسيون سياسی متشكل از حزب مردم پاكستان و مسلم‌ليگ شاخه نواز شريف و چند گروه ديگر خواستار كناره‌گيری مشرف از سمت رياست جمهوری هستند.

در اين اوضاع و احوال اگر افغانستان بتواند نگاه های جهانی را متوجه تضادهای پاکستان کند، می تواند برگ برنده ای داشته باشد که نقاط مهم ژئوپولوتيک منطقه را تغيير دهد.

از سويی حمله به جان صبغت الله مجددی نيز که گفته می شود با هدايت سرويس جاسوسی پاکستان انجام شده خود می تواند دستاويزی برای افغانستان در جامعه جهانی باشد.

به گزارش خبرگزارس رويتر، محمد اجمل خان 31 ساله تجهيزاتی را خريداری كرده بود كه توسط لشگر طيبه، گروهی از شبه نظاميان مستقر در پاكستان كه در كشمير به حملات مختلف دست می ‌زنند، مورد استفاده قرار گرفت.

گروه لشگر طيبه كه به گفته‌ مقامات انگليس با شبكه‌ القاعده مرتبط است، در سال 2002 پس از گناهكار شناخته شدن به خاطر انجام حملات خونين در پارلمان هند كه اسلام آباد و دهلی نو را تا مرز جنگ پيش برد، گروهی غير قانوني اعلام شد.

پليس انگليس هم‌چنين اعلام كرد كه اجمل خان در سال‌های 2002 و 2003 هنگامی كه نيروهای ائتلاف مشغول نبردی سنگين در افغانستان بودند، اقدام به انجام عمليات‌هايی در اين كشور كرده‌اند. در همين حال پيتر كلارك، رييس شاخه‌ ضد تروريستی پليس انگليس در بيانيه‌ای گفت: خان يك تروريست است. وی برای اعمال خشونت‌، آموزش ديده بود و به قصد خريد تجهيزات تروريستی كه برخي از آنان بر ضد نيروهای انگليسی به كار گرفته شده از هيچ كوششی فروگذار نكرده است.

دادگاه سلطنتی اسنارسبروك لندن اخيرا خبردار شده كه خان بيش از 20 هزار پوند (35 هزار دالر) بودجه برای خريد تجهيزات در اختيار داشته است.

وی هم‌چنين در خريد سيستم‌های ويدئويی كنترل از راه دور و رديابی كه در هواپيماهای بدون سرنشين به كار گرفته شده، دست داشته است.

پليس انگليس افزود كه چنين هواپيماهايی كه با مواد منفجره پر شده بودند توسط نيروهای پاكستانی و افغانستانی سرنگون شدند و لشگر طيبه نيز در پايگاه اينترنتی خود از بكارگيری موفقيت‌آميز اين تجهيزات خبر داده بود.

بدون شک برای ايالات متحده که ادعا می کند، دموکراسی را در منطقه می خواهد پياده کند و  تروريزم را از بين ببرد، پاکستانی که مرکز گروه های ترور می باشد و سيستم ديکتاتوری دارد، ديگر اهميت استراتژيک سابق را ندارد. بويژه وقتی که دو همسايه مهم پاکستان، همپيمان ايالات متحده یاشد. افغانستان کم کم با توجه به همسايگی با ايران و کشورهای آسيای ميانه و چين اهميت خاصی پيدا کرده که رفته رفته می تواند در ترکيب سياسی منطقه نقش اساسی داشته باشد.

با اين حال فارغ از سياست و مرزهای سياسی، کشورها وظيفه دارند تا محيط امنی را برای زيستن، رشد و ترقی ايجاد کنند. چه حکومت کابل باشد، چه اسلام آباد.