No Censorship!

 

ستون پنجم را بشکنید!

اسد الله سعادتی

يكي از اشتباهات بزرگ؛ يا يكي از مغالطه هاي آشكاري كه همواره در اين كشور موجب تداوم بحران گرديده و هنوزهم مي گردد، اين است كه گناه همه نارسايي ها و جنگ و نزاع ها همواره به حلقات بيروني نسبت داده مي شود. اگر از مسؤولين سياسي و دولتي و حتا از روشنفكران و تحليل گران سياسي بپرسي كه چرا افغانستان اين همه از كاروان تمدن بشري عقب افتاده است؟ به راحتي جواب مي دهند كه همسايه ها و كشورهاي خارجي، اين كشور را از پيشرفت و ترقي باز ميدارند!

اگر بپرسي كه به چه دليل در اين كشور هموطن خانه هموطنش را با آتش بيداد به خاكستر تبديل كرد؟ بازهم، بي هيچ  تأملي دخالت خارجي ها يدك كشيده مي شود! اگر بپرسي كه چرا برادر خون برادر را مي ريزد بازهم جواب همان است كه بود. در اين اواخر نيز هر انتحار و انفجاري كه به وقوع مي پيوندد و هموطنان ما را به كام مرگ مي كشاند يا معلول و مجروح مي كند، بازهم تقصير آن به گردن خارجي ها انداخته مي شود. بي آنكه از عوامل داخلي حرفي به ميان آيد. كمتر كسي از خود مي پرسد كه سهم خود ما در كجاي هندسه اين همه جنگ و خشونت و انفجار و انتحار قرار خواهد گرفت؟ كمتر كسي حاضر مي شود كه ريشه هاي رواني و زمينه هاي اجتماعي جنگ، خشونت، عقب افتادگي و اساساً زمينه هاي داخلي تجاوز و دخالت خارجي ها را صادقانه به تحليل و ارزيابي بگيرد.

البته من هرگز، منكر دخالت خارجي و منكر نقش آنان، در تشديد و حتا ايجاد موارد بالا نيستم؛ اما آنچه كه به نظر من مهم است، اين است كه در تمامي تعاملات جنگ و صلح، ويراني و آبادي، ترقي و عقب افتادگي و ... سهم و نقش خود ما در درجه نخست قرار مي گيرد. بناءً ايجاب مي كند كه دولت و ملت افغانستان قبل از اينكه به ملامت ديگران برخيزند، با يك نگاه نقادانه، عملكرد و مناسبات سياسي- اجتماعي خود را مورد باز بيني قرار دهند. فربه كردن عوامل خارجي، در نا امني و بحران و عقب افتادگي افغانستان، تا آنجا كه عوامل داخلي را به فراموشي بسپارد، بدون شك سياستي است، خطرناك، تخدير كننده و در بسا موارد مرگبار و كشنده؛ دليل كشندگي اش هم اين است كه در آنصورت جامعه هرگز، از خواب گران بيدار نمي شود و در صدد حل ريشه اي بحران بر نمي آيد.

يك نمونه از اين نوع سياست را در قضيه انفجار اسپين بولدك، شاهد بوديم، طالبان آمدند، تعداد زيادي از هموطنان بي گناه ما را به خاك و خون كشيدند و مسؤوليت آن را هم به عهده گرفتند. اين عمل اما با خشم مردم روبرو شد و در مناطق مختلف تظاهرات و اعتراض هاي فراوان به وجود آمد. اگر از اين انفجار و انفجارهاي مشابه، كه در ولايات جنوب صورت مي گيرد، بهره برداري درست تبليغاتي مي شد، سطح انزجار، نسبت به طالبان و عاملين داخلي قضيه خيلي بالا مي رفت؛ اما انگشت اتهام مقامات محلي و مركزي دولت، در اولين واكنش به جانب پاكستان چرخيد و تأكيد داشت كه افغان هرگز چنين كاري نمي كند. معني اين حرف، برائت دادن ضمني طالبان بود. چيزي كه با هيچ تحليل با منافع دولت و ملت افغانستان، سازگاري نشان نمي دهد.  بعدها طالبان نيز وقتی متوجه شدند كه موج خروشان خشم مردم در برابر اين عملكرد آنان، روز به روز، بالا مي گيرد، به راحتي اعلام داشتند كه انفجار اسپين بولدك كار ما نيست!

مقصر خواندن خارجي، در قضاياي افغانستان، در تمامي موارد مشابه انفجار اسپين بولدك و موارد ديگر، نظير حادثه روز عاشورا در هرات، اكنون به يك سياست بدل شده است. سياستي كه انگيزه اصلي آن هرچه باشد، نتيجه آن، دولت و ملت افغانستان را از درك حقايق باز مي دارد و اندك اندك ريشه هاي بحران را قوي تر مي كند.

درست است كه در پشت هر حادثه اي در اين كشور، پاي پليد اين حلقه، يا آن حلقه خارجي نقش مي بندد؛ اما آنچه كه در خط مستقيم قرار مي گيرد و مجري پلان هاي انفجاري شوم و ساير اقدامات بحران زا مي گردد، بدون شك از درون خود مردم افغانستان است كه به عنوان ستون پنجم، در خدمت بيگانگان قرار گرفته اند. پايان دادن به دخالت خارجي در صورتي ممكن است كه ملت و دولت ما به انهدام ستون پنجم موفق گردند. ستون پنجم معمولاً به عواملي اطلاق مي گردد كه از درون يك كشور به طور پنهاني در خدمت دشمنان آن كشور قرار مي گيرند و عمليات خرابكارانه شان را از درون، به نفع باداران بيروني شان، سازمان مي دهند. اصطلاح ستون پنجم براي نخستين بار، در زمان جنگ هاي داخلي اسپانيا در سال هاي 1939-1936 به كار برده شد. در آن هنگام، فرانكو به كمك نيروهاي آلمان و ايتاليا عليه مردم اسپانيا و دولت جمهوري نو بنياد مي جنگيد. ژنرال مولي يكي از سركردگان سپاه فرانكو، در رأس چهار ستون ارتشي به سوي مادريد حركت مي كرد تا جمهوري خواهان را درهم شكند. او در آن هنگام گفت كه من يك ستون پنجم هم در داخل مادريد دارم. (فرهنگ سياسي، غلام رضا علي بابايي)