پیش بینی های داکتر نحیب الله رییس جمهور سابق افغانستان
8 جولای 2012, 08:50, توسط فرامورز
دوستان،
روح داکترصاحب شاد باد
عوامل جنگ های داخلی افغانستان فقد صرف انداختن گناه بر سر این و آن نیست، بلکه فراتر از آن است که ما تصور میکنیم:
1. اولین عامل عمده، جنگ سرد میان دو ابرقدرت جهان است که افغانستان دست خوش آن شد، در اینجا خود افغانها مقصر هستند زیرا نیم شان رفتن به پاکستان و ایران و جیر خور غرب و همدستان آنها شدند ونیم دیگر طرف جانب مقابل شوروی وقت را گرفتند ولی بودند مردانی مانند داکتر صاحب که میخواست مانند ده ها ملل جهان منافع افغان و افغانیت را بالای هر دوجانب بقبولاند و بود اشخاص بی ارزه و جنگ طلب که از هردو طرف پول دریافت مینمود و آتش جنگ را پکه میزد.
2. متاسفانه طرز دید و تفکر ما بر منافع اولیا ملت، کشور و مردم کمتر است نسبت به منافع جیب مان از سر خود من شروع ، مثال های زیاد زنده یی همین حال پیش نظر همه ما وجود دارد، چرا میگذاریم یک عده یی خاص که 1% از جمعیت افغانستان را هم تکمیل کرده نمیتواند بالای جمعیت تقریباً 35 میلیونی افغانستان غلبه کنند و تمام هستی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورعزیز ما را به نفع خود قلم بزنند.
3. زمانیکه مش مصالحه ملی از جانب شاد روان داکتر نجیب الله طرح گردید و از تمام نیروهای درگیر (ازظاهرشاه شروع تا مجاهدین که در پشاور ایران بودند و تا قومندانان که در داخل علیه دولت وقت میجنگدند خواسته شد که دست از جنگ بردارند و حکومت موقت متشکل از تمام جناح را ساخته شود و افغانستان برود بسوی انتخابات آزاد، سوال اینجا است که چرا چنین طرح در آن وقت مورد قبول نبود که کاملاً عین طرح بعد از اینکه ملت، مردم به خاک خون نشست و تمام زیربنایی سیاسی، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی همرا با اردو 1 میلیون نفری و امنیت دولتی یکه در سطح منطقه نظیر نداشتن از بین رفتن به اجراء گذاشته شد؟، چرا با وجود تطبیق همین طرح بوجود آمدن دولت موقت، قانونی اساسی و انتخابات آزاد باز هم جنگ در افغانستان پایان نیافته است؟ فقد یک جواب میتوانیم داشته باشیم که متاسفانه ما مردم افغانستان ثبات فکری از نظر سیاسی نداریم، هرقدر که بگویم گناه فلا کشور است فلان کشور در امور داخلی افغانستان مداخله میکند و فلان کشور نیروهای مخالف ما را تقویه میکنند باز هم گناه خود مردم افغانستان است، زیرا اگر ما ثابت فکری سیاسی داشته باشیم یک رهبر را به صفت ضحیم کشور قبول کنیم و تمام مردم دولت و اردو ملت خود را حمایت کنند هیچ کشور و نیروی نخواهد توانست به منافع ملی و ثابت کشور ما لطمه وارد نماید.
همین بود حرف های شاد روان داکتر صاحب که از مردم و ملت خود بارها بارها خواست تا ملت یک پارچه شوید نگذارید که بیگانه گان بر شما حکومت کنند ولی افسوس.... افسوس
دوستان،
روح داکترصاحب شاد باد
عوامل جنگ های داخلی افغانستان فقد صرف انداختن گناه بر سر این و آن نیست، بلکه فراتر از آن است که ما تصور میکنیم:
1. اولین عامل عمده، جنگ سرد میان دو ابرقدرت جهان است که افغانستان دست خوش آن شد، در اینجا خود افغانها مقصر هستند زیرا نیم شان رفتن به پاکستان و ایران و جیر خور غرب و همدستان آنها شدند ونیم دیگر طرف جانب مقابل شوروی وقت را گرفتند ولی بودند مردانی مانند داکتر صاحب که میخواست مانند ده ها ملل جهان منافع افغان و افغانیت را بالای هر دوجانب بقبولاند و بود اشخاص بی ارزه و جنگ طلب که از هردو طرف پول دریافت مینمود و آتش جنگ را پکه میزد.
2. متاسفانه طرز دید و تفکر ما بر منافع اولیا ملت، کشور و مردم کمتر است نسبت به منافع جیب مان از سر خود من شروع ، مثال های زیاد زنده یی همین حال پیش نظر همه ما وجود دارد، چرا میگذاریم یک عده یی خاص که 1% از جمعیت افغانستان را هم تکمیل کرده نمیتواند بالای جمعیت تقریباً 35 میلیونی افغانستان غلبه کنند و تمام هستی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورعزیز ما را به نفع خود قلم بزنند.
3. زمانیکه مش مصالحه ملی از جانب شاد روان داکتر نجیب الله طرح گردید و از تمام نیروهای درگیر (ازظاهرشاه شروع تا مجاهدین که در پشاور ایران بودند و تا قومندانان که در داخل علیه دولت وقت میجنگدند خواسته شد که دست از جنگ بردارند و حکومت موقت متشکل از تمام جناح را ساخته شود و افغانستان برود بسوی انتخابات آزاد، سوال اینجا است که چرا چنین طرح در آن وقت مورد قبول نبود که کاملاً عین طرح بعد از اینکه ملت، مردم به خاک خون نشست و تمام زیربنایی سیاسی، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی همرا با اردو 1 میلیون نفری و امنیت دولتی یکه در سطح منطقه نظیر نداشتن از بین رفتن به اجراء گذاشته شد؟، چرا با وجود تطبیق همین طرح بوجود آمدن دولت موقت، قانونی اساسی و انتخابات آزاد باز هم جنگ در افغانستان پایان نیافته است؟ فقد یک جواب میتوانیم داشته باشیم که متاسفانه ما مردم افغانستان ثبات فکری از نظر سیاسی نداریم، هرقدر که بگویم گناه فلا کشور است فلان کشور در امور داخلی افغانستان مداخله میکند و فلان کشور نیروهای مخالف ما را تقویه میکنند باز هم گناه خود مردم افغانستان است، زیرا اگر ما ثابت فکری سیاسی داشته باشیم یک رهبر را به صفت ضحیم کشور قبول کنیم و تمام مردم دولت و اردو ملت خود را حمایت کنند هیچ کشور و نیروی نخواهد توانست به منافع ملی و ثابت کشور ما لطمه وارد نماید.
همین بود حرف های شاد روان داکتر صاحب که از مردم و ملت خود بارها بارها خواست تا ملت یک پارچه شوید نگذارید که بیگانه گان بر شما حکومت کنند ولی افسوس.... افسوس