چند روز پیش در بمباران کورکورانه و حملات اشغالگران در ولایات کاپیسا، ننگرهار و غزنی، اطفال نو عمر بشهادت رسیدند . تصاویر گلگون این مظلومین در بعضی از رسانه ها جهانی نیز به نشر رسید که با دیدن آن ، دل هر انسان به درد می آید .این درحالیست که هفته گذشته در یک راپور ملل متحد ، مسئولیت ۷۷ فیصد از تلفات ملکی ، به دوش مجاهدین امارت اسلامی انداخته شده بود و تقریبا به اشغالگران خارجی در کشتار مردم ملکی در این راپور برائت داده شده بود !
بدون شک اشغالگران در مورد این جنایات چشم های شان را بسته اند ، نه عاملین آن را محاکمه کرده و نه هم مجازات شان کرده اند اما در این جا این سؤال پیدا می شود اگر کسی ادعا کند که برای دیموکراسی کار می کند آیا ابن ادعا کافی است تا جواز ریختاندن خون اطفال ، موی سفیدان و تخریب قریه ها ، باغ ها و فصل ها را بدست آورد ؟ آیا در این کار باید تمام جهان با وی همراه و معاون باشند ؟ و یا اینکه اینجا معیارهای عالی تر از این نیز وجود دارد ؟
آیا فقط مردم اروپا و امریکا برای سازمان ها و موسسات حقوق بشر انسان معلوم می شوند و خون دیگر انسان های جهان برای شان کدام ارزش ندارد ؟ و اگر این چنین نیست پس این سکوت طولانی ملل متحد و دیگر سازمان های حقوق بشر در این مورد برای چیست ؟
در طول تاریخ ، افغان ها نه به واشنگتن رفته که استقلال ملی و ارزش های شان را سلب کنند و نه هم به لندن رفته اند ، بلکه اشغالگر از لندن ، ماسکو و و اشنگتن آمده و استقلال ما را سلب نموده و حرمت و ارزش خون های ما را زیر پای شان نهاده اند .
عجیب است که از یک طرف ، در همین کشورهای ارروپایی و امریکا ، آن کسانی که در تاریخ گذشته در مقابل اشغالگران خارجی ایستادگی و جنگ نموده اند بعنوان قهرمانان ملی یاد می شوند و از روز وفات شان تجلیل می شود اما اینجا غازیان استقلال طلب را دهشت افگن می نامند ! چه کسی دهشت افگن و چه کسی دهشت افگن نیست ؟ هر شخص این را بخوبی می داند و درک می کند .
همچنان جای افسوس است که بچه های اصیل وطن عزیز ، در تحت همین مسمی ، در بگرام وزندان های کشورهای دیگر ، در تحت تعذیب و مشقت قرار داشته و شب های مظلومیت را به صبح می رسانند . بر خلاف قوانین حقوقی شکنجه و تعذیب و شهید می شوند ؛ فقط جرم شان این است که حاضر نیستند اشغال کشور شان را تحمل کنند . ما از این ها سؤال می کنیم که اگر کشور شما اشغال شود شما چه می کنید ؟ آیا جد و جهد برای استقلال و بلند نمودن ارزش های دینی تان را جرم می پندارید ؟
به افغان های وطن دوست و جهانیان هم می گوییم که روهروان فعلی راه جهاد بر علیه اشغالگران ، قهرمانان امروز و نامداران فردا هستند ، نگذارید که این نام آوران در تحت مسمای نا موجه دهشت افگنی ، در زندان ها تعذیب و شکنجه و شهید شوند . دفاع از این قهرمان بوسیله زبان و قلم ، وجیبه اسلامی ، ملی و انسانی هر کس است .
چند روز پیش در بمباران کورکورانه و حملات اشغالگران در ولایات کاپیسا، ننگرهار و غزنی، اطفال نو عمر بشهادت رسیدند . تصاویر گلگون این مظلومین در بعضی از رسانه ها جهانی نیز به نشر رسید که با دیدن آن ، دل هر انسان به درد می آید .این درحالیست که هفته گذشته در یک راپور ملل متحد ، مسئولیت ۷۷ فیصد از تلفات ملکی ، به دوش مجاهدین امارت اسلامی انداخته شده بود و تقریبا به اشغالگران خارجی در کشتار مردم ملکی در این راپور برائت داده شده بود !
بدون شک اشغالگران در مورد این جنایات چشم های شان را بسته اند ، نه عاملین آن را محاکمه کرده و نه هم مجازات شان کرده اند اما در این جا این سؤال پیدا می شود اگر کسی ادعا کند که برای دیموکراسی کار می کند آیا ابن ادعا کافی است تا جواز ریختاندن خون اطفال ، موی سفیدان و تخریب قریه ها ، باغ ها و فصل ها را بدست آورد ؟ آیا در این کار باید تمام جهان با وی همراه و معاون باشند ؟ و یا اینکه اینجا معیارهای عالی تر از این نیز وجود دارد ؟
آیا فقط مردم اروپا و امریکا برای سازمان ها و موسسات حقوق بشر انسان معلوم می شوند و خون دیگر انسان های جهان برای شان کدام ارزش ندارد ؟ و اگر این چنین نیست پس این سکوت طولانی ملل متحد و دیگر سازمان های حقوق بشر در این مورد برای چیست ؟
در طول تاریخ ، افغان ها نه به واشنگتن رفته که استقلال ملی و ارزش های شان را سلب کنند و نه هم به لندن رفته اند ، بلکه اشغالگر از لندن ، ماسکو و و اشنگتن آمده و استقلال ما را سلب نموده و حرمت و ارزش خون های ما را زیر پای شان نهاده اند .
عجیب است که از یک طرف ، در همین کشورهای ارروپایی و امریکا ، آن کسانی که در تاریخ گذشته در مقابل اشغالگران خارجی ایستادگی و جنگ نموده اند بعنوان قهرمانان ملی یاد می شوند و از روز وفات شان تجلیل می شود اما اینجا غازیان استقلال طلب را دهشت افگن می نامند ! چه کسی دهشت افگن و چه کسی دهشت افگن نیست ؟ هر شخص این را بخوبی می داند و درک می کند .
همچنان جای افسوس است که بچه های اصیل وطن عزیز ، در تحت همین مسمی ، در بگرام وزندان های کشورهای دیگر ، در تحت تعذیب و مشقت قرار داشته و شب های مظلومیت را به صبح می رسانند . بر خلاف قوانین حقوقی شکنجه و تعذیب و شهید می شوند ؛ فقط جرم شان این است که حاضر نیستند اشغال کشور شان را تحمل کنند . ما از این ها سؤال می کنیم که اگر کشور شما اشغال شود شما چه می کنید ؟ آیا جد و جهد برای استقلال و بلند نمودن ارزش های دینی تان را جرم می پندارید ؟
به افغان های وطن دوست و جهانیان هم می گوییم که روهروان فعلی راه جهاد بر علیه اشغالگران ، قهرمانان امروز و نامداران فردا هستند ، نگذارید که این نام آوران در تحت مسمای نا موجه دهشت افگنی ، در زندان ها تعذیب و شکنجه و شهید شوند . دفاع از این قهرمان بوسیله زبان و قلم ، وجیبه اسلامی ، ملی و انسانی هر کس است .