جایگاه تاریخی زنان در حیات اجتماعی تورکان و نگاهی به فرهنگ زن ستیزی در ادبیات پارسی

هر کسی که چند زن را به نکاح در آورده باشد ، نهایت بی احترامی را به زن کرده است وتفکر گله داری را در سر داشته است واگر تاریخ را نگاه بدارید سلطانهای عثمانی هم در زن گرفتن وزن داشتن گله دار بودند ومقتدرین تورک تبار هم با تآسف بیشتر با چنین شیوه جلوه کرده اند وتا امروز دیده میشود که چند زنی در بین تورها بیشتر از دیگران دیده میشود ، احتذرام به زن نمیشود با نام گذاشتن خلاصه شود ، اگر چنین باشد بانو ودوشیزه هم نامهای هستند که در زبان پارسی برای زنان گفته شده وزن در فرهنگ آریایی ها جایگاه بلندی داشته است ومیگویند که دختر دوشیزه حضرت زردتشت خود در گزینش همسرش با خردمندی اقدام کرده است وپدرش فقط مشوره با وی نموده است وهمچنان در شاهنامه دیده شده است که مقام زن دراین سرزمین واین فرهنگ در کجا قرار داشته است ؛ این تفکیک شما به نظر من اگر ریشه یابی دقیق صورت گیرد ، چندان پایه اساسی ندارد واگر غزالی چیزی گفته است همه اش از نظر اسلام بوده است وشما فرهنگ اسلامی را با فرهنگ این سرزمین مغالطه نکنید وسخنان روشنتر وتاریخی را مد نظر داشته باشید وبودند زنانیکه بدون شک در زمان تورکان هم مقام والای داشتند ولی درزمان غزنوی ها از زن سخن به میان نیست وهمه شاعران از پسرها تعریف دارند معلوم میشود که زن چندان مقامی نداشته است واین ریشه در تفکر اسلامی غزنویان دارد ، نه در فرهنگشان . روی این مطلب است که بار اندیشه های اسلامی را بر فرهنگهای بومی انداختن کم لطفیست ! شاد باشید.