مقایسه دو شخصیت در اتحاد شمال افغانستان: سید منصور نادری و احمد شاه مسعود

گل خوجه،وخوجه گل های دیگر!!!
ما پرهیزگاری،تلاش فراوان برای آرامی اسماعیلیان افغانستان وپاکدامنی و راستی جناب محترم الحاج سید منصورنادری را هیچگاهی فراموش نخواهم کرد.
ایشان در اجرای عدالت هیچ زمانی از خود چون پرچمدار علی علیه السلام و امام برحق نور مولانا شاه کریم الحسینی حاضر امام کوتاهی نکرده اند.
انشآالله علاج بیماریهای اساسی این اختلاقات جامعه اسماعیلیه ما از طریق مبارزات این ابر مرد نستوه تاریخ معاصر اسماعیلیه افغانستان که از طریق خوجه ها سرایت نموده بزودی ریشه کن خواهد گردید و تلاش های مذبوحانه آنها که عبارت از بقای خود شان توسط اعمال نابکار آنها میباشد ناکام خواهم شد.
پیروان این مبارز راه حق اگر از لذتهای دنیا محروم هم باشند از زهد و پرهیزگاری ایشان کاسته نخواهد شد و خطاب ما به آن فرومایگان پولپرست و دنیا پرست و مسوولین دنیا پرست ادارات امامتی که مسوولیت شان نهایت سنگین است چنین است:
موضوع اجرای اتحاد و اتفاق بین همه اسماعیلیان افغانستان مسوولیتی است که در پیش روی همه قرار دارد وبه لحاظ خدا و امام بیشتر از این به نا اتفاقی ها دامن نزنید و منشآ را همه میدانند که در کجا و از کجا رهبری میگردد چنانچه میگویند که کور هم میداند که دلده شور است.
نام سید منصورویادسید منصور و درسهای سید منصورنادری هیچگاهی فراموش تاریخ و مردم ما نخواهد گردید.