Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 62543

نیکپا گریست ما نیز گریستیم!

11 آگوست 2012, 02:29, توسط مراد خردیار

اقای زاهدی برادر
من مانده ام که شما در چه قالبی ریخته شده اید؟ یک بار به خاطر عاشقی یک سیده، واویلا به راه می اندازید و مدافع ناخواسته ای شوهری می شوید که زنش علاقه ای به وی ندارد.
این بار هم در میان این همه شادی و خوشحالی، امده اید و یک منت قومی بر گردن وطنداران خود می گذارید. مگر نیکپا چه وقت و در کجا گفته من هزاره هستم و از دو صد سال قبل می آیم؟ این حرفهای کودکانه را چرا می زنی عزیزم؟
من یک هزاره هستم اما دوست ندارم از پیروزی نیکپا، تفسیر قومی ارایه دهم. مدال را نیکپا می برد، او بدون کوچکترین گرایش قومی، به تمام افغانستان و ملت ان می اندیشد اما جناب عالی، که نه سر پیاز و نه هم ته پیاز هستید از یک چپ کوچه امده ، بر اساس گرایش های قومی تان، این پیروزی را تفسیر می کنید.
حالا، تیم کریکت افغانستان هم جرسی را شکست داد و در یک مدت بسیار کم در رده ای تیم های برتر جهان قرار گرفته است. ایا درست است که یک پشتونی که اصلا دو کلمه در مورد کریکت نمی داند بیاید و ما را منت بدهد که این فرزندان پشتون هستند که بیرق افغانستان را بالا می کنند؟
وانگهی مگر مسوول تما جنگ های چهل ساله یک قوم خاص است؟ مگر ما هزاره ها ، مجاهدین ما، در دوران جنگ با روسیه و بعدا حکومت های کمونستی کابل ،در هزاره جات، مکاتب را آتش نزدیم؟ مگر مجاهدین ما در هزاره جات، معلمین، داکتران و تحصیل کرده ها را شلاق نمی زدند؟ نمی کشتند؟ اواره شان نمی کردند؟ مگر ما هزاره ها ، در جنگ های داخلی قومی خود، هفتاد هزار همدیگر را نکشتیم؟ مگر ما هزاره ها ، فریاد نمی زدیم که " الله اکبر خمینی رهبر، خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار، از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزای. " ؟؟؟ مگر ما شعار نمی دادیم که " تا خون در رگ ما است ، خمینی رهبر ما است؟ " ؟؟؟؟
منظورم این است که در جنگ طلبی، عقب ماندگی، مدنت گریزی، تعصب، قشری گری، سنتی بودن، گروه گرایی، طایفه پرستی و ... کم و بیش تمام اقوام افغانستان یکسان هستند. اینکه تعدادی از امروز از ترس برگشت طالبان به جهاد و ستیز با دولت مرکزی نه می گویند ان جای خود را دارد. اما خصوصیات اجتماعی، فرهنگی و ساختاری اقوام افغانستان کمی و بیش شبیه هم هستند. این طور نیست که چهل سال یک قوم خاص جهاد کرده باشد، جنگیده باشد، مکتب سوختانده باشد، تمدن گریزی کرده باشد، برادر کشی کرده باشد.
تمام اقوام افغانستان، به جز بعضی از اقوام کوچک، در دوره ای خود از این کارها کرده اند. منتنها دنبا و زمان طوری دور خورده است که امروز ما دیگران را محکوم می کنیم به خاطر کارهایی که چند سال پیش خود ما با هزار دلیل و توجیه و با پشتوانه ای دینی و مذهبی خود مان انجام می دادیم.
حالا هم، اگر قومگرایی و قبیله پرستی بد است و مادیگران را به خاطر ان محکوم می کنیم، پس چرا خود مان به این بدها می چسبیم؟ چرا خود مان از این بدها دوری نمی کنیم؟
به هر صورت،
حالا هم بیایید که هردوی روی سکه را ببینیم. وقتی نیکپا می برد، تمام اقوام شادی می کنند، رییس جمهوری، پارلمان و ... برایش تبریک می گویند و مردم از اقوام مختلف به سلامش می روند و برایش تحایف می دهند، ایا این همه کافی نیست که ما بگذاریم این نیکپا و مدالهایش برای همه بماند و کسانی را که از نیکپا تقدیر می کنند منت قومی ندهیم؟
یا نه برای تعدادی از روشنفکران ، قومگرایی و قومپرستی به تریاک تبدیل شده است که بدون ان جهان را طبیعی نمی بینند؟

جستجو در کابل پرس