راوا استعمال کلماتی چون پیشاور را به جای پشاور و...را نمادی از بیگانه گرایی می پندارد. در حالیکه این امر فقط بروز عادتی ناشی از زیست در محیط مشخص است.
اگر این استفاده کلماتی چون پیشاور، ژوانویه، چمدان و ... فقط "بروز عادتی ناشی از زیست در محیط مشخص" است. پس باید میرهزار ساده بگوید که درست است من این عادت را میکوشم مرفوع سازم و بس قضیه حل است، اما برعکس اینانی که این کلمات را مورد استفاده قرار میدهند برایش تئوری های دیگری میتراشند و میخواهند بگویند که این "رشد" زبان فارسی است و .... اما من هم سر در نیاوردم که استفاده مثلا تلفظ فرانسوی ماههای میلادی چه ربطی به رشد زبان فارسی دارد.
خوانش اسامی ده ها نویسنده، شاعر و ژورنالیست در کنار آنهاییکه هنوز هم با پاچه و آستین آلوده به خون مدعی قدرت اند، ممکن خام بودن تفکر سیاسی ناشی از احساسات تند یک خانم دختر را نشان بدهد
اگر مشخص مثالهایی میدادید میشد روی نظر تان بحث کرد، اما شما بسیار عام سخن گفته اید. تا جاییکه از انتقادات میرهزار بر راوا دید میشود، مشکل میرهزار این نیست که راوا فلان و فلان را بیمورد انتقاد کرده است و "سعی درعریض سازی فهرست جنایتکاران و خود فروختگان" دارد، بلکه برعکس ایشان نامههای بیشتری را پیشنهاد میکنند که درین لیست افزود گردند و ادعا دارند که راوا اینان را از قلم انداخته است.
از مصرع های طلایی، پرپهنا وبلندفریاد شاعر جوان خالده فروغ تا صلابت واژه های گرز بدست واصف باختری دریای خروشان وسنگین گذر زندگی نه خمیده قامت یک افغان سربرمیدارد که پر صدا تر وگسترده تر از روایت راوا به مصاف بنیادگرایی وافراطگری میرود.
این "مصرع های طلایی" کجا هستند که ما تا حال ندیده‌ایم که "پرصدا تر و گسترده تر از راوا به مصاف بنیادگرایی و افراطگرای" میروند؟؟ لطفا مثالهایی بدهید که باور کنیم.
حداقل چندی قبل مصاحبه طولانی خانم خالده فروغ را تلویزیون طلوع دیدیم که از گل و سنبل و درخت و ... گفت اما کلمه‌ای علیه جنایتکاران و وضعیت جاری بر زبان نیاورد.
این مسله که خط روشنفکران خودفروخته که اگاهانه و عملا در خدمت متهمان جنگی کمر بسته اند جدا از بحث است
مسئله اصلی راوا همین است که شما آنرا "جدا از بحث" میدانید. اما راوا به همین نکته تاکید فراوان دارد و به این باور است که متهمان جنگی در قلب و روح مردم محاکمه شده اند و مثل آفتاب جنایات و بی‌آبرویی شان هویداست، اما تعدادی از روشنفکرانی که با اینها هستند برای خاینان و جانیان تئوری میتراشند و شمشیر خونین شانرا بوسه میزنند. نمونه خوب اینچنین روشنفکران خودفروخته لطیف پدرام است که اخیرا بیشرافتی و همدستی اشرا با دوستم جلاد دیدیم.
یک سازمان انقلابی اخلاقا وظیفه ارد تا فرهنگ سالم سیاسی راعین اموزش به شهروندان جهت گسترش سپاه ستیزنده علیه دشمن مشترک بکار گیرد.
نکته همین است که از "فرهنگ سالم" میشود تفصیل ها و تفسیر های گوناگون ارایه کرد. راوا برخورد و افشاگری مقابل همدستان روشنفکر جنایتکاران "خادی - جهادی - طالبی" را فرهنگ سالم سیاسی میداند و راهی برای برون رفت از وضعیت فعلی افغانستان، اما شما شاید اینرا فرهنگ ناسالم بدانید.
اگر این استفاده کلماتی چون پیشاور، ژوانویه، چمدان و ... فقط "بروز عادتی ناشی از زیست در محیط مشخص" است. پس باید میرهزار ساده بگوید که درست است من این عادت را میکوشم مرفوع سازم و بس قضیه حل است، اما برعکس اینانی که این کلمات را مورد استفاده قرار میدهند برایش تئوری های دیگری میتراشند و میخواهند بگویند که این "رشد" زبان فارسی است و .... اما من هم سر در نیاوردم که استفاده مثلا تلفظ فرانسوی ماههای میلادی چه ربطی به رشد زبان فارسی دارد.
اگر مشخص مثالهایی میدادید میشد روی نظر تان بحث کرد، اما شما بسیار عام سخن گفته اید. تا جاییکه از انتقادات میرهزار بر راوا دید میشود، مشکل میرهزار این نیست که راوا فلان و فلان را بیمورد انتقاد کرده است و "سعی درعریض سازی فهرست جنایتکاران و خود فروختگان" دارد، بلکه برعکس ایشان نامههای بیشتری را پیشنهاد میکنند که درین لیست افزود گردند و ادعا دارند که راوا اینان را از قلم انداخته است.
این "مصرع های طلایی" کجا هستند که ما تا حال ندیده‌ایم که "پرصدا تر و گسترده تر از راوا به مصاف بنیادگرایی و افراطگرای" میروند؟؟ لطفا مثالهایی بدهید که باور کنیم.
حداقل چندی قبل مصاحبه طولانی خانم خالده فروغ را تلویزیون طلوع دیدیم که از گل و سنبل و درخت و ... گفت اما کلمه‌ای علیه جنایتکاران و وضعیت جاری بر زبان نیاورد.
مسئله اصلی راوا همین است که شما آنرا "جدا از بحث" میدانید. اما راوا به همین نکته تاکید فراوان دارد و به این باور است که متهمان جنگی در قلب و روح مردم محاکمه شده اند و مثل آفتاب جنایات و بی‌آبرویی شان هویداست، اما تعدادی از روشنفکرانی که با اینها هستند برای خاینان و جانیان تئوری میتراشند و شمشیر خونین شانرا بوسه میزنند. نمونه خوب اینچنین روشنفکران خودفروخته لطیف پدرام است که اخیرا بیشرافتی و همدستی اشرا با دوستم جلاد دیدیم.
نکته همین است که از "فرهنگ سالم" میشود تفصیل ها و تفسیر های گوناگون ارایه کرد. راوا برخورد و افشاگری مقابل همدستان روشنفکر جنایتکاران "خادی - جهادی - طالبی" را فرهنگ سالم سیاسی میداند و راهی برای برون رفت از وضعیت فعلی افغانستان، اما شما شاید اینرا فرهنگ ناسالم بدانید.