سلام به علاقه مندان کابل پرس? ،مدیر مسول محترم ،نویسنده گان و دوست عزیز آقای هجران .من یکی از شاگردان لیسه فیضیه میباشم ما مردم سرزمین علم پرور جا غوری مدیون زحمات و تلاش هایی خسته گی ناپذیر استاد بختیاری و همراهان خوب شان که با اندکترین امکانات ان روز اولگوی رشد و شگوفایی علم و دانش درین ولسوالی گردیدند که خوش بختانه امروز زبانزد عام و خاص در سراسر کشور و حتی بیرون از مرزها میباشیم .چنان چه شما یاد آور شده اید لیسه فیضیه که در سال هایی نخست تاسیس آن به نام مکتب ابتداییه کته سنگ یاد میشد بعد از گذشت چند سال که به لیسه ارتقاء پیدا نمود نام شان نیز به لیسه فیضیه تبدیل گردید و به مرور زمان مناطق دیگری جا غوری نیز علاقه مندی پیدا نمودند تا مکاتب را در گوشه و کنار این سرزمین که اکثراهزینه تعمیرات ساختمان مکاتب و معاش معلمین توسط مردم منطقه جمع آوری میگردیدند به یک نوع رقابت در میان مردم تبدیل گردیدند ،حتی امروز که دولت افغانستان اکثر مکاتب را تحت پوشش دارد چون معاش معلمین ناچیز است در جا غوری بسیاری از مسولین مکاتب و سر معلمین به خاطر بالا بردن سطح دانش شگردان و ارتقاء کیفیت درس ازمردم منطقه پول جمع آوری نموده استاد ان لایقتری را استخدام می نمایند .امیدوارم که کار استاد بختیاری بیرون از جا غوری و در کل افغانستان الگو قرار بگیرد زیرا یگانه راه نجات ازین بد بختی ها که دامنگیر مردم افغانستان میباشند فقر سواد و دانش میباشد که با از میان رفتن بیسوادی در جامعه جنگ و فقر اقتصادی آهسته آهسته خود به خود ازبین خواهد رفت ،به امید آن روز و عمر طولانی برای استاد محمد حنیف بختیاری و همه معلمین .
خدا نگهدار .
سلام به علاقه مندان کابل پرس? ،مدیر مسول محترم ،نویسنده گان و دوست عزیز آقای هجران .من یکی از شاگردان لیسه فیضیه میباشم ما مردم سرزمین علم پرور جا غوری مدیون زحمات و تلاش هایی خسته گی ناپذیر استاد بختیاری و همراهان خوب شان که با اندکترین امکانات ان روز اولگوی رشد و شگوفایی علم و دانش درین ولسوالی گردیدند که خوش بختانه امروز زبانزد عام و خاص در سراسر کشور و حتی بیرون از مرزها میباشیم .چنان چه شما یاد آور شده اید لیسه فیضیه که در سال هایی نخست تاسیس آن به نام مکتب ابتداییه کته سنگ یاد میشد بعد از گذشت چند سال که به لیسه ارتقاء پیدا نمود نام شان نیز به لیسه فیضیه تبدیل گردید و به مرور زمان مناطق دیگری جا غوری نیز علاقه مندی پیدا نمودند تا مکاتب را در گوشه و کنار این سرزمین که اکثراهزینه تعمیرات ساختمان مکاتب و معاش معلمین توسط مردم منطقه جمع آوری میگردیدند به یک نوع رقابت در میان مردم تبدیل گردیدند ،حتی امروز که دولت افغانستان اکثر مکاتب را تحت پوشش دارد چون معاش معلمین ناچیز است در جا غوری بسیاری از مسولین مکاتب و سر معلمین به خاطر بالا بردن سطح دانش شگردان و ارتقاء کیفیت درس ازمردم منطقه پول جمع آوری نموده استاد ان لایقتری را استخدام می نمایند .امیدوارم که کار استاد بختیاری بیرون از جا غوری و در کل افغانستان الگو قرار بگیرد زیرا یگانه راه نجات ازین بد بختی ها که دامنگیر مردم افغانستان میباشند فقر سواد و دانش میباشد که با از میان رفتن بیسوادی در جامعه جنگ و فقر اقتصادی آهسته آهسته خود به خود ازبین خواهد رفت ،به امید آن روز و عمر طولانی برای استاد محمد حنیف بختیاری و همه معلمین .
خدا نگهدار .