به تأیید پیام های بالا ، اینک ترجمه یک آیة از سوره یاسن .
سوره سی و ششم قرآن نامش « یس » و همین دو حرف ، یک آیة محسوب می شود . اهمیت این سوره بیشتر به این دلیل است که مؤمنان مسلمان درهنگامی مرگ دوست و قوم و خویشان ، این سوره را در کنار مریض مشرف به موت با صدای بلند می خوانند . به این جهت وقتی از مرگ قریب الوقوع کسی آگاه شوند ، می گویند یاسینش را هم خواندند یا دارند یاسینش را می خوانند . نکته ظریف و گاه موحش در این است که اغلب اوقات مریض بیدار و آگاه است و به محض بلند شدن صدای یاسین ، می داند که اقوام و آشنایان در تدارک اند تا او را روانه گورستان کنند .
آیات سوره همانند دیگر بخش های قرآن مشتی مهملات و تکرار مکررات است . آیة دهم را به ترجمه آقای قدرت الله بختیاری نژاد که کلامش ساده تر از آیت الله الهی قمشه ای است ، عیناً درج می کنم .
« یس ، سوگند به قرآن حکیم که تواز پیغمبرانی و در راه راست هستی ، نزول قرآن از طرف خداوند توانای مهربان است تا به قومی هشدار دهی که به پدرانشان هشداری داده نشده و غافل هستند . سخن خدا در باره بیشتر آنها ثابت شده که ایمان نمی آورند . ما بر گردن شان غُل ( قید و بند ) نهاده ایم که تا چانه هایشان رسیده و سرشان به طرف بالا است ( که پیش پای خود را نمی بینند ) و جلو آنها سدی و پشت آنها نیز سدی قرار داده ایم و چشم آنها را با پرده ای پوشانده ایم بنابراین نمی بینند . برای آنها فرقی ندارد ، چه به آنها هشدار بدهی و چه ندهی ، ایمان نمی آورند. »
نخست دقت فرمایید که الله گوینده قرآن ، به گفتار خودش قسم می خورد . مانند آنکه سعدی شیرازی که یک برگ از گلستانش به تمام قرآن می ارزد ، بگوید : سوگند به گلستان و بوستان که اتابک سعد ابن زنگی پادشاه خطۀ پارس است !!
دوم این جناب باریتعالی به فرموده خودش ، بر گرده مردم قید و بندی نهاده ، آنچنان که سرشان را هم نمی توانند تکان دهند . جلو و پشتشان را سد قرار داده تا حرکت را از آنها سلب کند . چشمان شان را با پرده پوشانده تا هیچ چیز را نبینند . و هشدار محمد نیز توفیری در نظر و تصمیم آنها به وجود نمی آورد . با وجود این از رسولش توقع دارد دین اسلام را به مردمی اینگونه کور و کر و فلج تحمیل کند .
آیة چهل : « نه خورشید می تواند به ماه برسد ، و نه شب می تواند از روز جلو بزند . هریک در مداری شناورند . »
این نشان کمال نا آگاهی خدا نسبت به ساده ترین پدیده ی طبیعت است !!
آیة چهل و یک : « و نشانه دیگر اینکه ما فرزندانشان را در کشتی پُر سوار کردیم و چیز هایی شبیه آن آفریدیم تا سوار آن شوند . اگر بخواهیم آنها را غرق می کنیم و کسی به فریاد آنها نمی رسد و نجات پیدا نمی کنند . »
از این بی ربط تر و مجمل تر ، جمله و عبارت دیده بودید ؟!
کاریش هم نمی توان کرد زیرار کلام باریتعالی است !
به تأیید پیام های بالا ، اینک ترجمه یک آیة از سوره یاسن .
سوره سی و ششم قرآن نامش « یس » و همین دو حرف ، یک آیة محسوب می شود . اهمیت این سوره بیشتر به این دلیل است که مؤمنان مسلمان درهنگامی مرگ دوست و قوم و خویشان ، این سوره را در کنار مریض مشرف به موت با صدای بلند می خوانند . به این جهت وقتی از مرگ قریب الوقوع کسی آگاه شوند ، می گویند یاسینش را هم خواندند یا دارند یاسینش را می خوانند . نکته ظریف و گاه موحش در این است که اغلب اوقات مریض بیدار و آگاه است و به محض بلند شدن صدای یاسین ، می داند که اقوام و آشنایان در تدارک اند تا او را روانه گورستان کنند .
آیات سوره همانند دیگر بخش های قرآن مشتی مهملات و تکرار مکررات است . آیة دهم را به ترجمه آقای قدرت الله بختیاری نژاد که کلامش ساده تر از آیت الله الهی قمشه ای است ، عیناً درج می کنم .
« یس ، سوگند به قرآن حکیم که تواز پیغمبرانی و در راه راست هستی ، نزول قرآن از طرف خداوند توانای مهربان است تا به قومی هشدار دهی که به پدرانشان هشداری داده نشده و غافل هستند . سخن خدا در باره بیشتر آنها ثابت شده که ایمان نمی آورند . ما بر گردن شان غُل ( قید و بند ) نهاده ایم که تا چانه هایشان رسیده و سرشان به طرف بالا است ( که پیش پای خود را نمی بینند ) و جلو آنها سدی و پشت آنها نیز سدی قرار داده ایم و چشم آنها را با پرده ای پوشانده ایم بنابراین نمی بینند . برای آنها فرقی ندارد ، چه به آنها هشدار بدهی و چه ندهی ، ایمان نمی آورند. »
نخست دقت فرمایید که الله گوینده قرآن ، به گفتار خودش قسم می خورد . مانند آنکه سعدی شیرازی که یک برگ از گلستانش به تمام قرآن می ارزد ، بگوید : سوگند به گلستان و بوستان که اتابک سعد ابن زنگی پادشاه خطۀ پارس است !!
دوم این جناب باریتعالی به فرموده خودش ، بر گرده مردم قید و بندی نهاده ، آنچنان که سرشان را هم نمی توانند تکان دهند . جلو و پشتشان را سد قرار داده تا حرکت را از آنها سلب کند . چشمان شان را با پرده پوشانده تا هیچ چیز را نبینند . و هشدار محمد نیز توفیری در نظر و تصمیم آنها به وجود نمی آورد . با وجود این از رسولش توقع دارد دین اسلام را به مردمی اینگونه کور و کر و فلج تحمیل کند .
آیة چهل : « نه خورشید می تواند به ماه برسد ، و نه شب می تواند از روز جلو بزند . هریک در مداری شناورند . »
این نشان کمال نا آگاهی خدا نسبت به ساده ترین پدیده ی طبیعت است !!
آیة چهل و یک : « و نشانه دیگر اینکه ما فرزندانشان را در کشتی پُر سوار کردیم و چیز هایی شبیه آن آفریدیم تا سوار آن شوند . اگر بخواهیم آنها را غرق می کنیم و کسی به فریاد آنها نمی رسد و نجات پیدا نمی کنند . »
از این بی ربط تر و مجمل تر ، جمله و عبارت دیده بودید ؟!
کاریش هم نمی توان کرد زیرار کلام باریتعالی است !