Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 70011

شبکه فارسی بی بی سی ناشر اندیشه های شونیستی

17 جنوری 2013, 17:56, توسط میر محمد افضل عمادی، از تورنتو، کانادا

هم تعجب آور است و هم اسف انگیز!
یک شبکۀ خبر رسانی همگانی که خودرا غیر وابسته و بی طرف میداند، با نقض بی طرفی در خدمت مشتی عناصر متعصب قرار گرفته مقاله ای تحت عنوان " مولانا و ترکان " به نشر میرساند و در آن به بهانۀ معرفی مولوی ترکان را مورد تحقیر و استهزا قرارداده، به تاریخ و کارنامه های شان می تازد و تعجب آور است که بی سبب ترکان راغدار، تاراجگر، بی رحم و خونریز مینامد و ترک را "فرورفته به گور جهل" تعریف می کند.
تمام تلاش نویسندۀ مقاله این است که برای مولوی اصالت ایرانی بتراشد و هویت ملی ترکی او را انکار نموده، او را در نقطۀ مقابل ترکها قرار بدهد.
طبعا این گونه نوشته های حقارت آمیز در مورد یک ملت کهن که در ساحۀ دانش و فرهنگ دست آوردهای بزرگی از خود به یادگار گذاشته، نمیتواند احساس برانگیز نباشد و غرور ملی آنهارا جریحه دار نسازد.
بنابرآن این عمل متعرضانۀ نمایندۀ بی بی سی عکس العمل هایی در پی داشت که یکی از آنها نوشتۀ محترم شرعی جوزجانی با سرلوحۀ "شبکۀ فارسی بی بی سی ناشر اندیشه های شو نیستی" میباشد که چند روز قبل در سایت کابل پرس? و برخی سایتهای دیگر به نشر رسید.
من این نوشته را با دقت و علاقمندی فراوان خواندم و دلائلی راکه مولف مقاله در رد ادعاهای نویسندۀ بی بی سی ارائه داشته بود کاملا مستند، معقول ومنطقی یافتم. او شخصا بر هیچ قوم یا ملتی نه تاخته و به هیچکسی دشنام و ناسزا نگفته، بلکه احترام عمیق خود را به تمام مردمان ایران و عموم فارسی زبانان اظهار داشته است. جوزجانی گفته که دولتهای ترکی در راه ترویج و حمایۀ زبان و فرهنگ فارسی صمیمانه خدمات فراموش ناشدنی انجام داده اند و مطلب خودرا با نقل قول و اعتراف یکی از دانشمندان شهیر ایران در ساحۀ تاریخ ادبیات فارسی داکتر ذبیح الله صفا به اثبات رسانده است. کجای این بد است. ما همه میدانیم که اگر زبان فارسی ما حمایه و پشتیبانی غزنویان، تیموریان، بابریان و عثمانیان را نمیداشت، همانطوریکه شادروان صفا تاکید کرده، این زبان شیرین و پر شاخ و برگ هزار سالۀ ما، بدون تردید، دچار انحطاط و انخزال میشد.
اما جای تاسف است که عده ای از خوانندگان این مقاله بدون آنکه به عمق مضمون آن بیندیشند و آنرا بامقالۀ بی بی سی مقایسه کنند و آنگاه دفاع برحق نویسنده را از افتخارات ملی خودش به حساب بگیرند، زبان به دشنام و ناسزاگویی گشاده، بعضی از آنها مولف مقاله را به ارتکاب جنایت متهم ساخته اند.
من شرعی جوزجانی را خوب می شناسم. در زمانی که او متصدی امور وزارت عدلیه بود، من به صفت یکی ازکدرهای این ارگان کار میکردم. حقیقت این است که او، یکی از وزرای عادل و حق شناس درتاریخ وزارت عدلیه و برای همه یک شخص پاک نفس و قابل احترام بود. او بود که متن فرمان « عفو و تخفیف مجازات » را تدوین و بعد از طی کردن مراحل تصویب، مطابق آن چهارده هزار (14000) محبوس دوران ظاهر شاه و داود خان را در سراسر افغانستان از محبس دهمزنگ و محابس ولایات آزاد کرد. چنانچه جریان رهایی محبوسان در مطبوعات انعکاس وسیع یافته بود و نیز فرمان عفو 21 نفر محکوم به اعدام رژیم گذشته را گرفت.
من به صفت یک کارمند سابقه دار این ارگان، با قطعیت میگویم که مسائل مربوط به حبس و توقیف و مجازات مرتکبین جرائم سیاسی و نظامی هیچگاهی به وزارت عدلیه و ستره محکمه ارجاع نشده و درین زمینه هیچگونه مداخله ای از طرف این ارگانها صورت نگرفته است. زیرا جرائم سیاسی و نظامی فقط در سارنوالی ها ومحاکم اختصاصی سیاسی و نظامی جداگانه که تحت نظارت رهبر دولت و ارگانهای امنیتی قرارداشت بررسی وحل و فصل میگردید و مطابق قانون تصویب شده هیچگونه ارتباطی با وزارت عدلیه نداشت. وزارت عدلیه و ستره محکمه فقط و فقط مسئول رسیدگی به دعاوی مدنی و ملکی و جرائم غیر سیاسی بود و بس. بنا برآن نسبت دادن جنایت به محترم شرعی جوزجانی، تهمتی ناروا، خصمانه و بی اساس و خلاف واقعیت وحقیقت میباشد.
برخی از انتقاد کنندگان به نویسندۀ مقاله برچسپ "پان تورکیست" زده اند. این هم اتهامی بیجاو بی اساس است. زیرا او همیشه حامی و مدافع سرسخت زبان فارسی در برابر زبانهای مهاجم برآن بود. هم خود او و هم برخی از اقارب نزدیک او چون استاد قاری محمد عظیم عظیمی صاحب دیوان اشعار وتالیفات متعدد در زبان فارسی میباشند وتالیفات و مقالات و ترجمه های زیاد خود او نیز در گذشته و همین حالا در زبان شیرین فارسی نوشته شده است. او کم از کم پنج کتاب و ده ها مقاله از زبانهای عربی و اوزبکی به فارسی ترجمه و نشر کرده است.
بسیاری از نظرهایی که در برابر این مقاله اظهار شده، کاملا مملو از فحش و دشنام و کلمات رکیک مخالف عفت قلم بوده، هیچ نوع ارتباطی با اصل موضوع ندارد. دشنام و ناسزا جز تولید دشمنی و عداوت در میان خلقها هیچ مشکلی را حل نمیکند. باید گفت که دوخلق بزرگ ترک وتاجیک در طول ادوار تاریخ باهم چون دو دوست و برادر در همزیستی صلح آمیز بسربرده اند. مولانا عبدالرحمان جامی و امیر علیشیر نوایی به مثابۀ دو رمز بزرگ دوستی عنعنوی تاجیکان و ترکی زبانان پایه های این مودت وبرادری را مستحکم ساخته اند. مولانا جامی دوشعر به زبان ترکی دارد و علیشیر نوایی دیوان فانی و قصیده های مشهور خودرا به زبان فارسی سروده است. حتی نوایی به نیت همبستگی دو خلق، برای معشوقی که مژگان تاجیکی و چشمان ترکی دارد این شعر را گفته است:
نگار ترک تاجیکم کند صد خانه ویرانه
بدان مژگان تاجیکانه و چشمان ترکانه
و اینها همه رمزهای دوستی و همبستگی میان خلقهای ماست.
من به صفت یک روشن فکرتاجیک میخواهم بگویم که چون شرعی جوزجانی مطالب خود را با منطق و استدلال و مراجعه به منابع معتبر تاریخی و ادبی نوشته است، باید انتقاد کنندگان محترم نیز در برابر او دلائل علمی ارائه بدارند تا از یک طرف خوانندگان مقاله به کمبودیهای آن پی ببرند و از طرف دیگر مولف، نارسایی های نوشته خود را درک و آنرا اصلاح نماید. در غیر آن این کشمکش های لفظی موجب تضعیف روابط دوستانۀ دیرین میان خلق های ما خواهد شد و این عمل برای روشنفکرانی که وظیفۀ روشنگری بر ذ مه دارند، شایسته نیست. والسلام
میر محمد افضل عمادی از تورنتو، کانادا

جستجو در کابل پرس