افتضاح در استیضاح

طنز:
از حفیظ مصداق
مناجات‌نامه‌ی «خواجه عبدالرؤوف ابراهیمی»
الهی! نام این نهاد پارلمان است، اما برخی اعضایش بیخی بی‌وجدان است؛
و این امر برای مردم هم عیان است.
...
کریما! مسؤولیت ما خطیراست، اما جیب‌های ما منتظر دالرِ وزیر است
خودت گواهی که رییس جمهور هم مصلحت‌پذیر است.
الهی! هدف اصلی از خواستن وزرا استیضاح است،
اما در اصول وظایف داخلی، گرفتن رشوت مباح است.
هدف ما در فساد هم خیر و فلاح است.
صمدا! هر چه در مجلس مرداری است، بیش‌تر گناه هیأت اداری است.
من که مدیریت ندارم و ابتکارم در گریه و زاری است.
الهی! رشوت نگرفتن وکیل محال است، بدون رشوت همیشه خِلم‌اش کشال است.
این روزها پارلمان مبتلا به مرض اسهال است. پا رلمان چه که کل نظام رو به زوال است.
الهی! از من به کاندیدان آینده این بشارت است، که رشوت هم نوع مهارت است.
رسمی که ما گذاشتیم دیگر پارلمان جای تجارت است.
قیوما! کام ما شده عسل و جیب ما شده دبل، زنده و پاینده باد وزیرکان تنبل.
صمدا! موتر وکلا لوکس است و موکلین در آرزوی موتر فلوکس است.
بعضی اوقات هم پارلمان رینگ بوکس است.
الهی! دور شانزدهم دور جنون است، دل وزرا هم از دست ما خون است.
جای که فساد بود، کجا تصویب قانون است.
کریما! ما رشوت خوردیم و آبروی ملت بردیم، از این بدتر هم انجام می‌دهیم اگر نمُردیم.
الهی! به پیش‌گاه تو کردیم مناجات، در فساد رسیدیم به عالی‌ترین درجات؛
لطفی که تصو یب شود قانون انتخابات.
صمدا! گاهی لنگی می‌زنم و گاهی نِکتایی، اما از بی‌سوادی‌ام خودت آگاهی؛
مددی که بیرون شوم از این رسوایی.
الهی! اگر هدف از وکلالت غارت است، غارت ما پس از نماز و طهارت است؛
ولی خود آگاهی که اصلی‌ترین کار ما نظارت است.
الهی! برخی وکلا خود را پاک می‌خوانند، اما فساد دیگران خوب می‌دانند؛
پس چرا دست به افشاگری نمی‌زنند و فقط بلبل واری می‌خوانند.
صمدا! آن‌ها هم دروغ می‌بافند، خاص برای براأت خود می‌لافند.
خود آگاهی که در فساد همه در مصاف‌اند.
الهی! ما را بسی است حکایت و دیگر می‌بندیم در گِله و شکایت
هر چه کردیم تو لطف داری و عنایت، وکلا منتظر لطف و صفایت.
صمدا! کار بد کردیم و حر ف بد شنیدیم، برایند گپ این‌که
در پارلمان بیخی ریدیم.