بهار قبایل پشتون با گل کوکنار؛ هموطنان ما مرگ توزیع می کنند
12 آپریل 2013, 00:45, توسط ساده دل
دیریست که مطالب و مضامین منتشره صفحه کابل پرس? را به مطالعه نشسته ام. از هر که و هر چه خواندم. از بخت بد نتوانسته ام که به ماهیت اصلی خط مشی و دستور عمل نشراتی آن پی ببرم . در دو راهه ام که آیا این صفحه تخته مشق است برای آزادی بیان و یا پروژه است برای تخریب اندک داشته های ما.
در بسا موارد همان لطیفه بیادم می آید که به کسی گفتند : گوشت را پشک برد. و آن شخص بدون اینکه دست به گوش ببرد که آیا هنوز بجاست و یا گم، به دنبال پشک میرود. از آنجمله آقای محمد که بدون اندک تاملی فقط به روایت آنچه شنیده و خوانده ؛ ابراز نظرنموده، و به شکل کلی تمامی یک قوم را متهم به اجرای اعمال و عاداتی نموده که به یقین کامل دور از انصاف است.
با قبول اینکه بیشترین مزارع کوکنار در سه ولایت افغانستان ( هلمند ، قندهار و ننگرهار ) موجود اند؛ و این سه ولایت با اکثریت پشتون. حالا گذشته از تمام پشتون ها ، آیا حق این دعوی را داریم که تمامی باشنده گان این سه ولایت را متهم به این اعمال نمائیم؟ به نظر من نه. یک مثال کوچک: همین حالا بیش از 800 فامیل بیجا شده گان هلمند در فلاکتبار ترین وضعیت در یکی از کمپ ها در کابل زنده گی مینمایند. آیا دور از انصاف نیست که همین مظلومتر از من و تو را در زمره زمینداران و قاچاقبران ملعون کوکنار بشماریم.
اگر به مطالعه ارقام ثابت در مخزن اطلاعات جهان بنگریم؛ تا دهه 80 میلادی تولید و تورید تریاک در افغانستان صفر بود، مقدار اندکی که شاید بیش از چندصد کیلو گرام سالیانه تولید میشد فقط به منظور داروی خواب آور و مسکن درد ها مورد استفاده قرار میگرفت، نه به منظور نشه و استفاده های نامشروع.
کشت تریاک بعد از باز شدن در های مشرقی و جنوبی بروی CIA از جانب ISI به همکاری مجاهدین رونق یافت، وطبیعی است که نزدیک ترین ولایات قابل دسترس و مساعد ترین مناطق برای ذرع آن همان بودند که هستند. تولید آن در زمان جنگ های داخلی بعد از سقوط حکومت نجیب الله به حد اعلای آن (بیش از %80 ) تولید جهانی رسید. در سال 2000/2001 به ناگهان این رقم تولید نظر به تصیم غیرمنتظره ملا عمرتقریبا به صفر تقرب کرد. با رویکار آمدن دولت جدید و استقرار نیرو های خارجی ( تصادفا ) متمرکز در همین سه ولایت ، کشت و تولید کوکنار و تورید محصولات آن به بلندترین رقم ( بیش از%90 ) تولیدات جهانی رسیده.
حالا سوال اینجاست : چرا کشت این بته ننگین و مضر در سه ولایت که بیشترین نیرو های خارجی متمرکز اند، در بالاترین حد ممکن است ؟ اگر پشتون ها تماما عامل اصلی کشت و قاچاق این ماده منحوس اند، چرا قبل از دهه 80 و یا در سال 2000/2001 به آن نپرداختند؟ ویا چرا در لوگر ، وردک ، زابل و سایر ولایات پشتون نشین چنین نیست؟ چرا در طول تاریخ 30 ساله این تجارت در افغانستان ، زمانیکه حاکمیت حکومت کابل ( خوب یا بد ) در این مناطق به حداقل میرسد، و نفوذ بیگانگان به حد اعلی ؛ تولید این جنس بدنام به حد اکثر تقرب میکند؟ تا جواب چه خواهد بود و نتیجه کدام ...
دوستانه امیدوارم، همه تان از این صفحه استفاده جائز نموده در بهبود اوضاع و احوال بکوشید، مبادا از روی اشتباه و یا قلت معلومات چیزی بنویسید که به ضرر تمام شود. صرفنظر از اینکه همه مسلمانیم و افغان یا افغانستانی هستیم؛ حد اقل به صفت یک انسان؛ کرامت، ذکاوت ، عقل و منطق را فراموش ننموده ، آنچه میگوئیم و آنچه میکنیم را ، سنجیده بگوئیم و شمرده نمائیم.
دیریست که مطالب و مضامین منتشره صفحه کابل پرس? را به مطالعه نشسته ام. از هر که و هر چه خواندم. از بخت بد نتوانسته ام که به ماهیت اصلی خط مشی و دستور عمل نشراتی آن پی ببرم . در دو راهه ام که آیا این صفحه تخته مشق است برای آزادی بیان و یا پروژه است برای تخریب اندک داشته های ما.
در بسا موارد همان لطیفه بیادم می آید که به کسی گفتند : گوشت را پشک برد. و آن شخص بدون اینکه دست به گوش ببرد که آیا هنوز بجاست و یا گم، به دنبال پشک میرود. از آنجمله آقای محمد که بدون اندک تاملی فقط به روایت آنچه شنیده و خوانده ؛ ابراز نظرنموده، و به شکل کلی تمامی یک قوم را متهم به اجرای اعمال و عاداتی نموده که به یقین کامل دور از انصاف است.
با قبول اینکه بیشترین مزارع کوکنار در سه ولایت افغانستان ( هلمند ، قندهار و ننگرهار ) موجود اند؛ و این سه ولایت با اکثریت پشتون. حالا گذشته از تمام پشتون ها ، آیا حق این دعوی را داریم که تمامی باشنده گان این سه ولایت را متهم به این اعمال نمائیم؟ به نظر من نه. یک مثال کوچک: همین حالا بیش از 800 فامیل بیجا شده گان هلمند در فلاکتبار ترین وضعیت در یکی از کمپ ها در کابل زنده گی مینمایند. آیا دور از انصاف نیست که همین مظلومتر از من و تو را در زمره زمینداران و قاچاقبران ملعون کوکنار بشماریم.
اگر به مطالعه ارقام ثابت در مخزن اطلاعات جهان بنگریم؛ تا دهه 80 میلادی تولید و تورید تریاک در افغانستان صفر بود، مقدار اندکی که شاید بیش از چندصد کیلو گرام سالیانه تولید میشد فقط به منظور داروی خواب آور و مسکن درد ها مورد استفاده قرار میگرفت، نه به منظور نشه و استفاده های نامشروع.
کشت تریاک بعد از باز شدن در های مشرقی و جنوبی بروی CIA از جانب ISI به همکاری مجاهدین رونق یافت، وطبیعی است که نزدیک ترین ولایات قابل دسترس و مساعد ترین مناطق برای ذرع آن همان بودند که هستند. تولید آن در زمان جنگ های داخلی بعد از سقوط حکومت نجیب الله به حد اعلای آن (بیش از %80 ) تولید جهانی رسید. در سال 2000/2001 به ناگهان این رقم تولید نظر به تصیم غیرمنتظره ملا عمرتقریبا به صفر تقرب کرد. با رویکار آمدن دولت جدید و استقرار نیرو های خارجی ( تصادفا ) متمرکز در همین سه ولایت ، کشت و تولید کوکنار و تورید محصولات آن به بلندترین رقم ( بیش از%90 ) تولیدات جهانی رسیده.
حالا سوال اینجاست : چرا کشت این بته ننگین و مضر در سه ولایت که بیشترین نیرو های خارجی متمرکز اند، در بالاترین حد ممکن است ؟ اگر پشتون ها تماما عامل اصلی کشت و قاچاق این ماده منحوس اند، چرا قبل از دهه 80 و یا در سال 2000/2001 به آن نپرداختند؟ ویا چرا در لوگر ، وردک ، زابل و سایر ولایات پشتون نشین چنین نیست؟ چرا در طول تاریخ 30 ساله این تجارت در افغانستان ، زمانیکه حاکمیت حکومت کابل ( خوب یا بد ) در این مناطق به حداقل میرسد، و نفوذ بیگانگان به حد اعلی ؛ تولید این جنس بدنام به حد اکثر تقرب میکند؟ تا جواب چه خواهد بود و نتیجه کدام ...
دوستانه امیدوارم، همه تان از این صفحه استفاده جائز نموده در بهبود اوضاع و احوال بکوشید، مبادا از روی اشتباه و یا قلت معلومات چیزی بنویسید که به ضرر تمام شود. صرفنظر از اینکه همه مسلمانیم و افغان یا افغانستانی هستیم؛ حد اقل به صفت یک انسان؛ کرامت، ذکاوت ، عقل و منطق را فراموش ننموده ، آنچه میگوئیم و آنچه میکنیم را ، سنجیده بگوئیم و شمرده نمائیم.