گفتگوی دوستانه با آقایان طارق بزگر؛ عصمت قانع واعظم سیستانی

دوست عزیز حبیب جان سلام برشما!
شما واقعا درست فرموده اید: امروز حتی بسیاری ازجوانان اوغان را که من می بینم زمانیکه سخن از افتخارات " افغانی" بمیان می آید زیر آب وعرق میشوند ومیگویند: لطفا روی نوار را برگردانید که سخت شرم آور است"
ولی این جوانان بیچاره هم کاری ازپیش برده نمیتوانند بخاطر اینکه برچسپ حرامزاده گی نخورند، از اظهار حق وحقیقت می هراسند.
افتخارات اوغانی را طوریکه شما هم به آن اشاره نموده اید همه میدانند وامروز درسطح بین المللی بدترین هویت، هویت افغانی است، عقب مانده ترین نام که با قتل عام وصدور وقاچاق مواد مخدر وزن ستیزی وجهالت گره خورده است، افغان وافغانیت است. شما زمانیکه دریکی از فرودگاه های بین المللی گذرنامه ای تان را برای چک ومعاینه میدهید، تا پانزده دقیقه نفرمسؤول شما را از نوک پا تا سرتان بالا وپائین از زیر نظر گذشتانده وباربار به دیدهء تحقیر آمیز گذرنامه را باخودش ته وبالا میکند وبعداز مشوره با چندتن ازهمکارانش دوباره بطرف شما برگشته یا جواب مثبت میدهد ویا بار دیگر میگوید ازقطار خارج شو ، آنطرف ایستاد شو تا درختم کار باتو صحبت کنم . حالا من نمیدانم که این آقایون که اینقدر از افتخارات اوغانی شان می لافند ، سیمای حقیقی شان را درآئینهء دیگرکشورهای جهان دیده اند ویانه؟
اگر دیده باشند وبازهم بالای افتخارات اوغانی شان تاکید نمایند مسلما که اینها ازنظر (برشت) جنایت کار اند. زیرا حقیقت را خوب میدانند ولی از اظهار آن خود داری میکنند. روی همین علت است که من میگویم : جناب سیستانی! خوب میداند که اوغانیت ویا افغانیت مساوی به " خر" بودن است وهیچ افتخاری ندارد ولی برای فریب مردم، آنقدر خودش را افغان دو آتشه جلوه میدهد که مشت هزاران ماکیاول را ازپشت بسته میکند. پس جناب سیستانی صاحب: جنایتکار تشریف دارند که دیگران را تشویق به آموزه های قبیلوی می نمایند ولی خود واولادشان با ایران وایرانی ها بافت وپیوندهای خانواده گی برقرار ساخته اند.
با احترام
پرویز بهمن