Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 76037

فرهاد دريا، تجسم خود شيفته گى پايان ناپذير

3 سپتامبر 2013, 23:35, توسط دریا نورد

آقای رضایی،

مثل اینکه وقت زیاد دارید! لنگی او آشکار می کند که با بتهون و موسارت آشنا ست! موسیقی افغانی یک فاجعه به مفهوم واقعی آن است. دریا می آید، عرعر می کند، رنگ می زند و می رود. برادر طنازش- یما یکمنش مشهور به کاکه تیغون- نیز بخاطری که تازه کتاب دار شده، کاندید جایزه ی نوبل می باشد.
جدی سخن بگویم: در افغانستان کمتر می توان به افرادی برخورد که از تعصبات قومی دور باشند. این مساله به پشتون ها بیشتر صدق می کند. دلیل آن هم این است که حاکمیت محمد زایی حس راسیستی را در آنها تزریق کرده است، به آنها تلقین شده که گویا "سگ پشتون" بر متعالی ترین زن ویا مرد از اقوام باشنده دیگر در افغانستان شرف دارد. آیا ما یک روشنفکر پشتون را سراغ داریم که یک بار از ستمی که بر هزاره ها در تاریخ افغانستان صورت گرفته، صادقانه و با عرق شرم برجبین یاد آوری کند؟ بعضی از چپ نما های آنها ادعا دارند که در برابر هندوباوران و سیک ها می شرمند. چرا در برابر هزاره ها نه؟

خود شیفتگی دریا خان یک موضوع شخصی است. زیاد آزارش ندهید، چونکه تازه موی کشت کرده و به صحت او صدمه می رند. مبادا که به مصرف قرص های او افزوده شود.

بادرود

جستجو در کابل پرس