هشدار استاد دانشگاه استرالیا: هزاره ها در خطر نابودی قرار دارند
4 جولای 2010, 18:37, توسط khorasan
تعریف کلمه پشتون یا پختو نکه به زبان پشتو تکلم میکند,دارای خصوصیات و عنعنات مخصوص به خود بوده وعلاوه بر زبان مشترک دارای ریشه و شجره خونی یا عرقی مشترک نیز میباشند . بناء این تعریف اخص و اول برای پشتون میباشد و آن عده از گویندگان پشتو را که هم ریشه (تبار) نیستند در بر نمیگیرد.
تعریف دوم تعریف عمومی است: به هر آنکس که با زبان پشتو ,عادات و عنعنات پشتون بزرگ شده باشد و زبان اولش پشتو باشد, پشتون اطلاق میگردد, صرفنظر از علایق عشیروی, خونی وتباری.
تعریف معاصر واژه پشتون: جامعه کنونی پشتون را یک کتله زبانی ( جمع شده زیر چتر لسان پشتو ) تشکیل میدهد, نه یک گروپ خونی, تباری , قومی,عشیروی یا قبیلوی, که بر مبنای این اصل واژه پشتون معنی (پشتو زبان) را افاده میکند نه (پشتون تبار را) که شامل تاجک, ترک,مغول و... پشتو زبان نیز میگردد. جامعه پشتون یا( پشتو زبان) به دو بخش و هفت شاخه عمده و بخشهای کوچک دیگر تقسیم گردیده است که به استثنای سربن, غرغشت, و بیتن بقیه از نظر شجره,عشیره, روابط خونی ویا تباری هیچ پیوندی باهم نداشته و فقط زبان مشترک سبب ایجاد هویت مشترک پشتون گردیده که روی این اصل همه خودرا پشتون میخوانند. اما در داخل نظام قبیلوی مسئله فرق میکند وآنجا نظام شجره, عشیره , روابط خونی, بزرگ و کوچک بودن, قوی و ضعیف بودن قبیله , و درجه بندی طبقاتی , اصالت و عدم اصالت اتنیکی بنوعی مشهود است.
... پَشتون یا پَختون، (به اردو: پَتان) در کشورهای افغانستان٬ پاکستان و هند زندگی میکنند.
بخش پاکستانی (قبلا هند بریتانیایی) شامل منطقهای از چترال در شمال تا سیبی در جنوب غربی میگردد. این منطقه در پاکستان بنام منطقه مرزی شمال غرب (صوبه سرحد شمالغرب) نامیده میشود. اما این منطقه همچنان مشهور به افغانیه است که این نام بیانگر روابط قومی باشندههای آن با پشتونهای افغانستان است.
اکثر پشتون ها مسلمان بیشتر پیرو مذهب سنی حنفی واقلیتی کوچکی شیعه اثنی عشری هستند و علاوه بر زبان پشتو كه از شاخه زبانهای اندواروپایی است به زبانها فارسی اورمری هندوکوهی (شامل پشتون های خیبر ) و اقلیتی ناچیزی به اردو ( در پاکستان و هند ) صحبت مىكنند.
پشتونها به دو طائفه بزرگ تقسيم مىشوند:
غلجایی (خلجی) كه از جمله قدیمترین اقوام بوده که تواریخ مختلف در از آنها یاد آوری شده و سلسله های پادشاهی سوری لودی خلجیه تغلقیه سیدها هوتک مربوط همین قوم می باشد
زدران منگل خلجی درانی هوتک اندر کاکر احمدزی سربنی پوپل سوری گدون لودی احمدزی ستانکزی محمدزی یوسفزی بنوچی سواتی سهاک شینوار ابدالی بارکزی از جمله گروهها و ایلهای مهم قوم پشتون هستند.
مردم پشتون عمدتاً زارع يا دامدار و عدهای از آنها نیمه كوچنده هستند. از اين گروه نیمى با گلههایشان کوچ میکنند و نیمى دیگر درمحل باقیمیمانند و در زمینهایشان زراعت میكنند.
افغان واژهٔ دیگریست که توسط فارسی زبانان افغانستان به اقوام پشتو زبان در قدیم گفته میشد. اما قانون اساسی افغانستان هر یک از شهروندان افغانستان را صرفنظر از قومی که بدان تعلق دارد «افغان» اطلاق میکند
خاستگاه اصلی پشتونها منطقه رشتهکوه بابا در ولایت کنونی غور افغانستان بودهاست.[۱] مردم شبه قاره هند به آنها پتان نیز میگویند.[۲]
اصل و نسب پشتونها از طرف محققان، تاریخنگاران و زبانشناسان به گونههای مختلفی تعبیر شدهاست.
تعریف کلمه پشتون یا پختو نکه به زبان پشتو تکلم میکند,دارای خصوصیات و عنعنات مخصوص به خود بوده وعلاوه بر زبان مشترک دارای ریشه و شجره خونی یا عرقی مشترک نیز میباشند . بناء این تعریف اخص و اول برای پشتون میباشد و آن عده از گویندگان پشتو را که هم ریشه (تبار) نیستند در بر نمیگیرد.
تعریف دوم تعریف عمومی است: به هر آنکس که با زبان پشتو ,عادات و عنعنات پشتون بزرگ شده باشد و زبان اولش پشتو باشد, پشتون اطلاق میگردد, صرفنظر از علایق عشیروی, خونی وتباری.
تعریف معاصر واژه پشتون: جامعه کنونی پشتون را یک کتله زبانی ( جمع شده زیر چتر لسان پشتو ) تشکیل میدهد, نه یک گروپ خونی, تباری , قومی,عشیروی یا قبیلوی, که بر مبنای این اصل واژه پشتون معنی (پشتو زبان) را افاده میکند نه (پشتون تبار را) که شامل تاجک, ترک,مغول و... پشتو زبان نیز میگردد. جامعه پشتون یا( پشتو زبان) به دو بخش و هفت شاخه عمده و بخشهای کوچک دیگر تقسیم گردیده است که به استثنای سربن, غرغشت, و بیتن بقیه از نظر شجره,عشیره, روابط خونی ویا تباری هیچ پیوندی باهم نداشته و فقط زبان مشترک سبب ایجاد هویت مشترک پشتون گردیده که روی این اصل همه خودرا پشتون میخوانند. اما در داخل نظام قبیلوی مسئله فرق میکند وآنجا نظام شجره, عشیره , روابط خونی, بزرگ و کوچک بودن, قوی و ضعیف بودن قبیله , و درجه بندی طبقاتی , اصالت و عدم اصالت اتنیکی بنوعی مشهود است.
... پَشتون یا پَختون، (به اردو: پَتان) در کشورهای افغانستان٬ پاکستان و هند زندگی میکنند.
بخش پاکستانی (قبلا هند بریتانیایی) شامل منطقهای از چترال در شمال تا سیبی در جنوب غربی میگردد. این منطقه در پاکستان بنام منطقه مرزی شمال غرب (صوبه سرحد شمالغرب) نامیده میشود. اما این منطقه همچنان مشهور به افغانیه است که این نام بیانگر روابط قومی باشندههای آن با پشتونهای افغانستان است.
اکثر پشتون ها مسلمان بیشتر پیرو مذهب سنی حنفی واقلیتی کوچکی شیعه اثنی عشری هستند و علاوه بر زبان پشتو كه از شاخه زبانهای اندواروپایی است به زبانها فارسی اورمری هندوکوهی (شامل پشتون های خیبر ) و اقلیتی ناچیزی به اردو ( در پاکستان و هند ) صحبت مىكنند.
پشتونها به دو طائفه بزرگ تقسيم مىشوند:
غلجایی (خلجی) كه از جمله قدیمترین اقوام بوده که تواریخ مختلف در از آنها یاد آوری شده و سلسله های پادشاهی سوری لودی خلجیه تغلقیه سیدها هوتک مربوط همین قوم می باشد
زدران منگل خلجی درانی هوتک اندر کاکر احمدزی سربنی پوپل سوری گدون لودی احمدزی ستانکزی محمدزی یوسفزی بنوچی سواتی سهاک شینوار ابدالی بارکزی از جمله گروهها و ایلهای مهم قوم پشتون هستند.
مردم پشتون عمدتاً زارع يا دامدار و عدهای از آنها نیمه كوچنده هستند. از اين گروه نیمى با گلههایشان کوچ میکنند و نیمى دیگر درمحل باقیمیمانند و در زمینهایشان زراعت میكنند.
افغان واژهٔ دیگریست که توسط فارسی زبانان افغانستان به اقوام پشتو زبان در قدیم گفته میشد. اما قانون اساسی افغانستان هر یک از شهروندان افغانستان را صرفنظر از قومی که بدان تعلق دارد «افغان» اطلاق میکند
خاستگاه اصلی پشتونها منطقه رشتهکوه بابا در ولایت کنونی غور افغانستان بودهاست.[۱] مردم شبه قاره هند به آنها پتان نیز میگویند.[۲]
اصل و نسب پشتونها از طرف محققان، تاریخنگاران و زبانشناسان به گونههای مختلفی تعبیر شدهاست.