فحشی به زبانم آمده ، اما نمی گویم . گویی که خودم کردم ، نفرین به خودم باد . من خودم بلند گوی صد من خرافه بودم . پدرم و خانواده ای من از بزرگ تکیه دار های چنداول بودند . در ماه محرم به خاطر معتقدات پدرم ، من و پسر کاکایم خود مان را شقه شقه می کردیم به نام امام حسین . از زنجیر زنی تا تیغدار ، در محله حریفم کسی نبود . در منقبت خوانی کسی به گردم نمی رسید ، جوره نداشتم . همین حالا صد منقبت از یاد دارم که به یاد لوده گی ها ، با خودم می خوانم . قدسیه دختره کم از آواز من خوشش می آید ، میگه : بابه ، دوباره باز بخوان .
کنجکاو بودم ، از خوانش کتاب ها بود که چشم بصیرتم وا شد .
خانواده ای شیعه خودم و همه مردمان محله ای من آدم پرستان بودند ، تا خدا پرست . فقر و بدبختی ، ظلم و بی حقی ، تا سرحد ، طغیان ، انقلاب خانواده مرا پیچانده بود . فلاکت زده گان کجا و انقلاب کجا ؟ به فتوای یک روضه خوان شیاد ، گویی یک مردک عرب تبار از خانواده ای بنی هاشم در مقابل کفار بنی امیه در صحرای کربلا انقلاب فرمود و جام شهادت نوشید .
ماه محرم در تکیه خانه ای ما ، جای پای نبود . دهم محرم در صحن حویلی سینه زنی ، جوانان برهنه سینه ، زنجیر ، تیغدار میزدنند و از آن بالا منزل دوم ، دخترکان برای بچه ها گریه می کردند . القصه علیهما هذا .
از حسن تصادف با یک سونامی خدا خواسته ، من از کوچه گذشتم . طهران ، قاهره ، ادیسه بابا ، ماسکو ، پاریس ، نیویارک ، کانادا ....
در خوانش مضون تاریخ ، نه سال پوست انداختم .
شنیدن این ماجرای هزار و چهار صد سال قبل یک خانواده ای عرب ، به ما چه مربوط است ؟
به جز انگیزش فروخفته گی ، خشم و عصبانیت .
این دعوای خانواده گی چند مرد عرب که بر سری چوکی قدرت به پر و پاچه ای هم چسپیدند و ماما خواهر زاده اش را کشت ، به من و تو چه غرض ؟ عقل نی ، جان در عذاب .
لطفاً تاریخ زنده گی همین خدا گونه چند عرب های هرزه را ، درست و با دقت بخوانید و تف بر صورت این روضه خوانان پنج ریالی بیاندازید .
تا فردا ، که بلند برآید آفتاب .
فحشی به زبانم آمده ، اما نمی گویم . گویی که خودم کردم ، نفرین به خودم باد . من خودم بلند گوی صد من خرافه بودم . پدرم و خانواده ای من از بزرگ تکیه دار های چنداول بودند . در ماه محرم به خاطر معتقدات پدرم ، من و پسر کاکایم خود مان را شقه شقه می کردیم به نام امام حسین . از زنجیر زنی تا تیغدار ، در محله حریفم کسی نبود . در منقبت خوانی کسی به گردم نمی رسید ، جوره نداشتم . همین حالا صد منقبت از یاد دارم که به یاد لوده گی ها ، با خودم می خوانم . قدسیه دختره کم از آواز من خوشش می آید ، میگه : بابه ، دوباره باز بخوان .
کنجکاو بودم ، از خوانش کتاب ها بود که چشم بصیرتم وا شد .
خانواده ای شیعه خودم و همه مردمان محله ای من آدم پرستان بودند ، تا خدا پرست . فقر و بدبختی ، ظلم و بی حقی ، تا سرحد ، طغیان ، انقلاب خانواده مرا پیچانده بود . فلاکت زده گان کجا و انقلاب کجا ؟ به فتوای یک روضه خوان شیاد ، گویی یک مردک عرب تبار از خانواده ای بنی هاشم در مقابل کفار بنی امیه در صحرای کربلا انقلاب فرمود و جام شهادت نوشید .
ماه محرم در تکیه خانه ای ما ، جای پای نبود . دهم محرم در صحن حویلی سینه زنی ، جوانان برهنه سینه ، زنجیر ، تیغدار میزدنند و از آن بالا منزل دوم ، دخترکان برای بچه ها گریه می کردند . القصه علیهما هذا .
از حسن تصادف با یک سونامی خدا خواسته ، من از کوچه گذشتم . طهران ، قاهره ، ادیسه بابا ، ماسکو ، پاریس ، نیویارک ، کانادا ....
در خوانش مضون تاریخ ، نه سال پوست انداختم .
شنیدن این ماجرای هزار و چهار صد سال قبل یک خانواده ای عرب ، به ما چه مربوط است ؟
به جز انگیزش فروخفته گی ، خشم و عصبانیت .
این دعوای خانواده گی چند مرد عرب که بر سری چوکی قدرت به پر و پاچه ای هم چسپیدند و ماما خواهر زاده اش را کشت ، به من و تو چه غرض ؟ عقل نی ، جان در عذاب .
لطفاً تاریخ زنده گی همین خدا گونه چند عرب های هرزه را ، درست و با دقت بخوانید و تف بر صورت این روضه خوانان پنج ریالی بیاندازید .
تا فردا ، که بلند برآید آفتاب .