جشنهای ماهانه ایران زمین - جشن آبانگان:
«اینک آبها را میستاییم، آبهای فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کـُنش اهورایی را» (یسنا - هـات ٣٨ بند ٣).
آبانگان یکی از جشنهای کهن ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزدبانو آناهید که ایزد آبهای روان بوده است، برگزار میشده است. زمان برگزاری این جشن در آبان روز از آبان برابر با روز دهم آبان بوده است. آبان نام دیگر اردوی سور انهیته - اناهیتا ایزدبانوی آبهای روی زمین و نگاهبان پاکی و بی آلایشی در جهان هستی است. آناهیتا در استوره‌های ایرانی، یکی از تابناک‌ترین چهره‌ها و یکی از کارآمدترین نقش ورزان است و در اوستا، سرود بلند و زیبایی به نام آبان یشت با خیال نقشهایی دل پذیر ویژه نیایش و ستایش اوست:
اوست برومندی که در همه جا بلند آوازه است.
اوست که در بسیار فره مندی، همچند همه آبهای روی زمین است.
اوست زورمندی که از کوه هکر به دریای فراخ کرت ریزد. من - اهوره مَزدا - او را به نیروی خویش، هستی بخشیدم تا خانه و روستا و شهر و کشور را بپرورم و پشتیبان و پناه بخش و نگاهبان باشم.
در استوره‌های ایرانی گفته میشود که در این روز زَو پادشاه ایران بر افراسیاب پیروزی یافته و او را از سرزمین خویش راند و نیز در این روز پس از پنج یا هفت سال خشکی باران آمده‌است.
واژه «آب» که جمع آن «آبان» است در اوستا و پهلوی «آپ» و در سانسکریت «آپه» Apa و در پارسی هخامنشی «آپی» میباشد.
این آخشیج همانند آخشیجهای بنیادی دیگر چون آتش و خاک و هوا در آیینهای ایرانیان باستان ورجاوند بوده و آلودن کردن آن کار درستی نبوده است. برای هریک از چهار آخشیج امشاسپندی (فرشته) ویژه نامگذاری شده است. به گواهی اوستا و نامه‌های دینی پهلوی، ایرانیان آخشیجهای چهارگانه را که پایه نخستین زندگی است، میستودند.
آبان به چم آب و هنگام آب است.آب از دیرباز همواره پاک کننده در نزد ایرانیان بوده است. همانند دیگر جشنهای برابری نام ماه و روز در گاهشماری ایرانی جشن آبانگان روزی است که نام روز و ماه هر دو آبان میشود. درباره پیداش جشن آبانگان چنین گفته اند که در پی نبردهای دراز میان ایران و توران، افراسیاب تورانی دستور داد تاکاریزها و نهرها را ویران کنند. پس از پایان جنگ پسر تهماسب که زو نام داشت فرمان داد تا کاریزها و نهرها را لایروبی کنند و پس از لایروبی آب در کاریزها روان گردید. پس ایرانیان آمدن آب را جشن گرفتند. در سخن دیگری آمده است که پس از ٨ سال خشکسالی، در ماه آبان باران آغاز به باریدن نمود و از زمان جشن آبانگان پدید آمد. ایرانیان در این روز همانند دیگر جشنها به آدریانها میرفتند، سپس به کنار نهرها رفته و با خواندن اوستا به ستایش پروردگار بزرگ میپرداختند و از او درخواست نگهداری و فراوانی آب میکردند و پس از آن به شادی میپرداختند.
آبـان ماه: دهم آبان - آبان روز: روز جشن بزرگ «آبانگان» در گرامیداشت اختر روان (ابااختر) درخشان «اَنَهیتَه - آناهید» و رود پهناور و خروشان «اردوی - آمو (آمودریا)» و سپس ایزد بانوی بزرگ «آبها» در ایران.
دوازدهم آبان - ماه روز: برابر با سیزدهم تـیرمـاه سالنامه تبری و روز جشـن تـیرگان در مازندران که «تیرماهِ سیزه شو» نامیده میشود.
پانزدهم آبان - دی به مهر روز: جشن میانه فصل پاییز و زمان گاهَنباری بنام «اَیـاثْـرِم» در اوستایی «اَیـاثْـرِمَـه» به چم «آغاز سرما».
بیست و هفتم آبان - آسمان روز: برابر سیزدهم تـیرماه دَیـلمی و روز جـشن تیرگان در گیـلان کـه به نام «تـیرجـشن» و «گالشی جشن» شناخته میشود.
بنمایه ها: انجمن زرتشتیان آلمان - فروهر - ایران زمین.
پسندیدم · · اشتراک‌گذاری ·
برترین دیدگاه‌ها
79 نفر این را پسندیده‌‌اند.
جشنهای ماهانه ایران زمین - جشن آبانگان:
«اینک آبها را میستاییم، آبهای فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کـُنش اهورایی را» (یسنا - هـات ٣٨ بند ٣).
آبانگان یکی از جشنهای کهن ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزدبانو آناهید که ایزد آبهای روان بوده است، برگزار میشده است. زمان برگزاری این جشن در آبان روز از آبان برابر با روز دهم آبان بوده است. آبان نام دیگر اردوی سور انهیته - اناهیتا ایزدبانوی آبهای روی زمین و نگاهبان پاکی و بی آلایشی در جهان هستی است. آناهیتا در استوره‌های ایرانی، یکی از تابناک‌ترین چهره‌ها و یکی از کارآمدترین نقش ورزان است و در اوستا، سرود بلند و زیبایی به نام آبان یشت با خیال نقشهایی دل پذیر ویژه نیایش و ستایش اوست:
اوست برومندی که در همه جا بلند آوازه است.
اوست که در بسیار فره مندی، همچند همه آبهای روی زمین است.
اوست زورمندی که از کوه هکر به دریای فراخ کرت ریزد. من - اهوره مَزدا - او را به نیروی خویش، هستی بخشیدم تا خانه و روستا و شهر و کشور را بپرورم و پشتیبان و پناه بخش و نگاهبان باشم.
در استوره‌های ایرانی گفته میشود که در این روز زَو پادشاه ایران بر افراسیاب پیروزی یافته و او را از سرزمین خویش راند و نیز در این روز پس از پنج یا هفت سال خشکی باران آمده‌است.
واژه «آب» که جمع آن «آبان» است در اوستا و پهلوی «آپ» و در سانسکریت «آپه» Apa و در پارسی هخامنشی «آپی» میباشد.
این آخشیج همانند آخشیجهای بنیادی دیگر چون آتش و خاک و هوا در آیینهای ایرانیان باستان ورجاوند بوده و آلودن کردن آن کار درستی نبوده است. برای هریک از چهار آخشیج امشاسپندی (فرشته) ویژه نامگذاری شده است. به گواهی اوستا و نامه‌های دینی پهلوی، ایرانیان آخشیجهای چهارگانه را که پایه نخستین زندگی است، میستودند.
آبان به چم آب و هنگام آب است.آب از دیرباز همواره پاک کننده در نزد ایرانیان بوده است. همانند دیگر جشنهای برابری نام ماه و روز در گاهشماری ایرانی جشن آبانگان روزی است که نام روز و ماه هر دو آبان میشود. درباره پیداش جشن آبانگان چنین گفته اند که در پی نبردهای دراز میان ایران و توران، افراسیاب تورانی دستور داد تاکاریزها و نهرها را ویران کنند. پس از پایان جنگ پسر تهماسب که زو نام داشت فرمان داد تا کاریزها و نهرها را لایروبی کنند و پس از لایروبی آب در کاریزها روان گردید. پس ایرانیان آمدن آب را جشن گرفتند. در سخن دیگری آمده است که پس از ٨ سال خشکسالی، در ماه آبان باران آغاز به باریدن نمود و از زمان جشن آبانگان پدید آمد. ایرانیان در این روز همانند دیگر جشنها به آدریانها میرفتند، سپس به کنار نهرها رفته و با خواندن اوستا به ستایش پروردگار بزرگ میپرداختند و از او درخواست نگهداری و فراوانی آب میکردند و پس از آن به شادی میپرداختند.
آبـان ماه: دهم آبان - آبان روز: روز جشن بزرگ «آبانگان» در گرامیداشت اختر روان (ابااختر) درخشان «اَنَهیتَه - آناهید» و رود پهناور و خروشان «اردوی - آمو (آمودریا)» و سپس ایزد بانوی بزرگ «آبها» در ایران.
دوازدهم آبان - ماه روز: برابر با سیزدهم تـیرمـاه سالنامه تبری و روز جشـن تـیرگان در مازندران که «تیرماهِ سیزه شو» نامیده میشود.
پانزدهم آبان - دی به مهر روز: جشن میانه فصل پاییز و زمان گاهَنباری بنام «اَیـاثْـرِم» در اوستایی «اَیـاثْـرِمَـه» به چم «آغاز سرما».
بیست و هفتم آبان - آسمان روز: برابر سیزدهم تـیرماه دَیـلمی و روز جـشن تیرگان در گیـلان کـه به نام «تـیرجـشن» و «گالشی جشن» شناخته میشود.
بنمایه ها: انجمن زرتشتیان آلمان - فروهر - ایران زمین.
پسندیدم · · اشتراک‌گذاری ·
برترین دیدگاه‌ها
79 نفر این را پسندیده‌‌اند.