امروز در جهان، حجاب زنان وریش مردان به عنوان یکی از شاخص های شناخته شده و یکی از آداب اسلامی قلمداد میشود. در باره ی ریش، قرآن توضیحی ارایه نداشته و مسلمانان آنرا سنت نبوی می شمارند و گذاشتن ریش را مستحب وبرخی ها هم واجب تلقی می کنند. اما از دید گاه اسلام، حجاب معیاری برای تفکیک زنان مؤ من از زنان غیر مؤمن بحساب می آیند. مسئله ی واجب بودن حجاب اگر چه در ابتدای امر به تعبیر امروزی نبود، ولی بعد ها مخصوصاً در سالهای اخیر ابعاد کنونی را بخود گرفته است. تا آنجا که دست اندر کاران مذهبی آشکار شدن رخسار زن را به عنوان یکی از ترسناکترین پدیده ها و خطر ناکترین جلوه ها قلمداد کرده اند.
در قرآن در سوره ی احزاب آیه 59 در باره حجاب چنین آمده است:
" ای پیامبر به زنان ودخترانت وبه زنان مؤمن بگو با جلباب های شان خودرا بپوشانند. این برای آنکه شناخته شوند ومورد آزار قرار نگیرند، ( به احتیاط ) نزدیکتر است وخدا آمرزنده مهربان است."
جلباب به معنای پیراهن یا لباس یا جامه فراخ است. معنای فارسی آن عبا، رِدا، قبا و شنل ومعنای انگلیسی آن CLOAKاست که جامۀ فراخ معنا میدهد وبهمین مفهوم در تر جمۀ انگلیسی قرآن بکار رفته است.
درینجا لازم است دلیل پیدایش آیه 59 سوره احزاب که اساس و بنیاد حجاب را تشکیل میدهد از چند جهت بر رسی گردد.اینکه چرا درین آیه زنان را خطاب قرارداده که خودرا بپوشانند تا شناخته شوند و مورد آزار واذیت قرار نگیرند؟ آنچه از ورای تفاسیر طبری، ابن کثیر، جلالین وغیره پیرامون این آیه بر می آید اینست که در آن زمان خانه های مردم مدینه کوچک و ابتدائی بود و جای برای رفع حاجت نداشتند به همین خاطر به نا چار زنان مسلمان شبانگاهان به مکانهای خلوت برای رفع حاجت می رفتند. درین رفت وآمد زنان از سوی مردان مورد آزار ، اذیت و هتک حرمت قرار می گرفتند. لذا پیامبر اسلام (یا بقولی بنا به پیشنهاد عمر ) آیه 59 سوره احزاب را به مردم خواند. درین آیه گفته شده که زنان مؤمن با " جلباب " های شان خودرا بپوشانند تا شناخته شوند. ازان ببعد مردان اگر زنی را با لباس فراخ یا جلباب می دیدند می گفتند این آزاد زن است و کاری بکار او نداشتند،ولی اگر زنی را میدیدند که ملبس به همان لباس نبود، می گفتند این کنیزک است و سد راهش می شدند و مطالبات جنسی می کردند. اما این آیه درپردۀ از ابهام دستور پوششی به زنان داده است که کاملاً روشن نیست. ولی آن حجابی که در قرآن بیان شده با آن حجابی که امروززنان وادار به پوشیدن آن می شوند تفاوتهای زیادی وجود دارد.امروز عالمان دینی هزاران کتاب در این باب نوشته اند، مولوی ها وملا ها در مساجد ملیون ها خطبه در مورد آن می خوانند و با حربۀ آیات واحادیث و تلاش های فراوان سعی دارند اهداف شوم شانرا لعاب مذهبی دهند.
درینجا باید به این نکته اشاره شود که درین آیه خیلی آشکارا اذعان شده که جلباب یا لباس فراخ وسیله ای برای تشخیص و جدائی زنان آزاد از کنیز است. یعنی هدف این آیه جدا سازی وداشتن نشانۀ برای تمایز زنان آزاد، در مواقع رفع حاجت شان از کنیزان است تا مورد آزار واقع نشوند. ولی برای جوانان و مردانی که اسباب مزاحمت و زدن حرف های رکیک و زننده و تجاوز گری را فراهم میکردند، هیچ گونه محدودیتی نبوده، واین عدم محدودیت تنها ناشی از مرد بودن شان بوده است. با این ترفند زنان آزاد که غالباً از طبقه مرفه واعیان وحکام و متمولین بوده اند، در مواقع رفع حاجت خود شان با پوشیدن جلباب از آزار واذیت مصؤن می مانده اند. وزنان فقیر وکنیز و خدمتکاران زیبا رو ( که حکم کالارا دارند ) نباید خود شانرا بپوشانند بگذارند تا اسباب عیاشی این عیاش ها باشند. وهمان جنس مذکری که در اسلام حاکمیت مطلق را بر زنان دارند عیاشی و خوشگذرانی های شان سلب نشود. در واقع توصیه کردن حجاب در این آیه به این دلیل نیست که زن مؤمن آزاد آنرا همچون نمادی برای پاکدامنی علیه تن فروشی وبی ایمانی بکار گیرد، بلکه شریعت بخشیدن به آن فاصله طبقاتی است که اسلام در قرآن ذکر کرده است و مرز میان دو دسته آزاد و برده را نشان می دهد. زیرا بر علاوه تبعیض جنسی زنان ومردان، تبعیض طبقاتی هم در میان زنان وجوددارد آنهم تنها بدلیل حکمرانی و بالا دست بودن مردان شان. بر خلاف ادعای متولیان مذهبی که اسلام دین برابری ومُساوات است از خلال این آیه بروشنی آیدیالوژی طبقاتی اسلام هویداست و اینکه این متولیان مذهبی به مسلمانان و بخصوص طبقه اناث صرف حفظ کردن طوطی وار قرآن بدون دانستن معنای آنرا میدهند، خود دلیلی واضح است که به مفهوم بی سرو ته قرآن پی نبرند و به آگاهی نرسند تا دکان دین فروشی آنان مسدود نگردند.
امروز در جهان، حجاب زنان وریش مردان به عنوان یکی از شاخص های شناخته شده و یکی از آداب اسلامی قلمداد میشود. در باره ی ریش، قرآن توضیحی ارایه نداشته و مسلمانان آنرا سنت نبوی می شمارند و گذاشتن ریش را مستحب وبرخی ها هم واجب تلقی می کنند. اما از دید گاه اسلام، حجاب معیاری برای تفکیک زنان مؤ من از زنان غیر مؤمن بحساب می آیند. مسئله ی واجب بودن حجاب اگر چه در ابتدای امر به تعبیر امروزی نبود، ولی بعد ها مخصوصاً در سالهای اخیر ابعاد کنونی را بخود گرفته است. تا آنجا که دست اندر کاران مذهبی آشکار شدن رخسار زن را به عنوان یکی از ترسناکترین پدیده ها و خطر ناکترین جلوه ها قلمداد کرده اند.
در قرآن در سوره ی احزاب آیه 59 در باره حجاب چنین آمده است:
" ای پیامبر به زنان ودخترانت وبه زنان مؤمن بگو با جلباب های شان خودرا بپوشانند. این برای آنکه شناخته شوند ومورد آزار قرار نگیرند، ( به احتیاط ) نزدیکتر است وخدا آمرزنده مهربان است."
جلباب به معنای پیراهن یا لباس یا جامه فراخ است. معنای فارسی آن عبا، رِدا، قبا و شنل ومعنای انگلیسی آن CLOAKاست که جامۀ فراخ معنا میدهد وبهمین مفهوم در تر جمۀ انگلیسی قرآن بکار رفته است.
درینجا لازم است دلیل پیدایش آیه 59 سوره احزاب که اساس و بنیاد حجاب را تشکیل میدهد از چند جهت بر رسی گردد.اینکه چرا درین آیه زنان را خطاب قرارداده که خودرا بپوشانند تا شناخته شوند و مورد آزار واذیت قرار نگیرند؟ آنچه از ورای تفاسیر طبری، ابن کثیر، جلالین وغیره پیرامون این آیه بر می آید اینست که در آن زمان خانه های مردم مدینه کوچک و ابتدائی بود و جای برای رفع حاجت نداشتند به همین خاطر به نا چار زنان مسلمان شبانگاهان به مکانهای خلوت برای رفع حاجت می رفتند. درین رفت وآمد زنان از سوی مردان مورد آزار ، اذیت و هتک حرمت قرار می گرفتند. لذا پیامبر اسلام (یا بقولی بنا به پیشنهاد عمر ) آیه 59 سوره احزاب را به مردم خواند. درین آیه گفته شده که زنان مؤمن با " جلباب " های شان خودرا بپوشانند تا شناخته شوند. ازان ببعد مردان اگر زنی را با لباس فراخ یا جلباب می دیدند می گفتند این آزاد زن است و کاری بکار او نداشتند،ولی اگر زنی را میدیدند که ملبس به همان لباس نبود، می گفتند این کنیزک است و سد راهش می شدند و مطالبات جنسی می کردند. اما این آیه درپردۀ از ابهام دستور پوششی به زنان داده است که کاملاً روشن نیست. ولی آن حجابی که در قرآن بیان شده با آن حجابی که امروززنان وادار به پوشیدن آن می شوند تفاوتهای زیادی وجود دارد.امروز عالمان دینی هزاران کتاب در این باب نوشته اند، مولوی ها وملا ها در مساجد ملیون ها خطبه در مورد آن می خوانند و با حربۀ آیات واحادیث و تلاش های فراوان سعی دارند اهداف شوم شانرا لعاب مذهبی دهند.
درینجا باید به این نکته اشاره شود که درین آیه خیلی آشکارا اذعان شده که جلباب یا لباس فراخ وسیله ای برای تشخیص و جدائی زنان آزاد از کنیز است. یعنی هدف این آیه جدا سازی وداشتن نشانۀ برای تمایز زنان آزاد، در مواقع رفع حاجت شان از کنیزان است تا مورد آزار واقع نشوند. ولی برای جوانان و مردانی که اسباب مزاحمت و زدن حرف های رکیک و زننده و تجاوز گری را فراهم میکردند، هیچ گونه محدودیتی نبوده، واین عدم محدودیت تنها ناشی از مرد بودن شان بوده است. با این ترفند زنان آزاد که غالباً از طبقه مرفه واعیان وحکام و متمولین بوده اند، در مواقع رفع حاجت خود شان با پوشیدن جلباب از آزار واذیت مصؤن می مانده اند. وزنان فقیر وکنیز و خدمتکاران زیبا رو ( که حکم کالارا دارند ) نباید خود شانرا بپوشانند بگذارند تا اسباب عیاشی این عیاش ها باشند. وهمان جنس مذکری که در اسلام حاکمیت مطلق را بر زنان دارند عیاشی و خوشگذرانی های شان سلب نشود. در واقع توصیه کردن حجاب در این آیه به این دلیل نیست که زن مؤمن آزاد آنرا همچون نمادی برای پاکدامنی علیه تن فروشی وبی ایمانی بکار گیرد، بلکه شریعت بخشیدن به آن فاصله طبقاتی است که اسلام در قرآن ذکر کرده است و مرز میان دو دسته آزاد و برده را نشان می دهد. زیرا بر علاوه تبعیض جنسی زنان ومردان، تبعیض طبقاتی هم در میان زنان وجوددارد آنهم تنها بدلیل حکمرانی و بالا دست بودن مردان شان. بر خلاف ادعای متولیان مذهبی که اسلام دین برابری ومُساوات است از خلال این آیه بروشنی آیدیالوژی طبقاتی اسلام هویداست و اینکه این متولیان مذهبی به مسلمانان و بخصوص طبقه اناث صرف حفظ کردن طوطی وار قرآن بدون دانستن معنای آنرا میدهند، خود دلیلی واضح است که به مفهوم بی سرو ته قرآن پی نبرند و به آگاهی نرسند تا دکان دین فروشی آنان مسدود نگردند.