"ده در کجا و درخت ها در کجا؟" دوست ما به نام شریف آدمیت گفته اند که نباید این حقایق بازگو گردند چرا که فاشیست های ایرانی بهانه میآبند. این منطقی ترین دلیل یک هموطن به اصطلاح روشنفکر ماست که "برای پنهان کردن آفتاب از انگشتانش استفاده میکند".
فاشیزم همانطوریکه در کشور های امارات، سعودی، ایران، پاکستان و در کشور خود ما افغانستان محکوم است، در کشور های به اصطلاح متمدن و غربی نیز باید به شدت محکوم گردد.
از یاد نباید برد که باعث اصلئ آواره شدن مردم افغانستان همین غرب بود و گرنه هدف اکثریت مردم افغانستان تنها جهاد علیه شوروی سابق بود نه علیه آبادی ها، مردم بیگناه، مکاتب، پل ها، شفاخانه ها، جاده ها، ساختمان ها و غیره.
این غرب بود که بوسیله استادان پاکستانی و اعراب برای اکثریت مطلق به اصطلاح مجاهدین و طالبان درس خشونت، تخریب و آدم کشی داد و هنوز میدهد.
این غرب بود که میلیارد ها دالر برای تخریب وطن عزیز ما هزینه کرده و میکند. همین غرب است که سالانه تا هنوز نیز میلیارد ها دالر به پاکستان میدهد تا صرف تربیه و تعلیم طالبان وحشی کنند.
به امر همین غرب است که وهابی های سعودی میخواهد برای ملاعمر جانی و وحشی پناهندگئ سیاسی بدهد همانطوریکه برای پدر آنها (نواز شریف) دادند.
هزینه های جنگ و بربادئ افغانستان را غرب پرداخت و تا به امروز در تمامئ جرم و جنایات حکومت مزدور کرزی شریک هستند.
کرزی و گروه کاری اش بدون اجازه ی غرب حق تشناب رفتن را ندارند و طالبان نیز تماماً از جانب همین غرب اکمال و تجهیز میگردد (مستقیم و غیر مستقیم).
پس گله و شکایت بیشتر متوجه غربی هاست تا کشور هائ چون پاکستان و ایران که همه در دال خود باقی هستند. اعراب نیز به امر مستقیم غرب طالبان و به اصطلاح مجاهدین را کمک میکنند و میکردند.
خلاصه غرب بیشتر از همه مقصر و مسئول آواره شدن مردم بیگناه افغانستان است و با حضور هفت ساله عساکر غربی در افغانستان امروزه بازهم شاهد ازدیاد میزان خشونت و جنگ هستیم. این شکل عملئ همان شعار "تفرقه بیفگن و حکومت بکن" است که قرنهاست بوسیله ی آن کشور های آسیایی و افریقایی در خون و خاک میغلتند.
مرده باد دموکراسی و حقوق بشر کاذب و دروغین. سیاه روی باد مزدوران، منافقین و ناموس فرشان در هر کشور و دیار و بالاخره نابود باد فاشیزم و بربریزم از (محابس پاکستان) تا به (تل سیاه) و (سنگ سفید) در ایران و پاترا و سایر کمپ های فاشیستی در اروپا، امریکا و استرالیا.
خوش باورانیکه دم از انسانیت و بشردوستئ غربی ها میزنند باید بدانند که مردم افغانستان از خیر ظاهرئ اینها گذشته اند فقط اینها یک مردی کنند و به مردم و کشور ما شر نرسانند. برای ما طالب و مجاهد نسازند. برای ما ملا عمر و بن لادن نفرستند. برای ما خلیل زاد و وردک نفرستند. برای ما رئیس جمهور تعین نکنند. برای ما قبیله پرستان و طالب های نکتایی به گردن چون احمدزی و احدی نفرستند ... برای ما ملا خرواری و ملا جاسوس نفرستند... محافل عروسئ ما را بمباردمان نکنند. مردم بیگناه ما را به خاک و خون نکشند و بالاخره از "سر کل ما دست بردارند" ویا همان ضرب المثل که میگوید: "از خیرت ماره تیر خو شر نرسان".
ما میدانیم که اینها تا ابد برای ما دوست نخواهند شد همانطوریکه دیگران نشد و نمیشوند. اصلاً در فرهنگ لغات سیاسی هیچ کشوری دوست و خیرخواه در دنیا برای ما وجود ندارد. اگر ایران و پاکستان با ما دشمنی دارند پس امریکا و غرب چگونه با ما دوست شده میتوانند؟ مرا خنده میگیرد به حماقت بعضی از هموطنان ما که تا هنوز در خواب خرگوش هستند.
در پښتو یک ضرب المثل است که میگوید: "د پردی کټ تر نیمه شپو دی" (ولی تعجب من در اینجاست که هموطنان پشتون ما با آنکه اینقدر میدانند اما بازهم بر زور و قدرت بیگانه ها فخر میکنند و با استفاده از قدرت و مکر غرب خواهان قدرت و حکومت هستند.)
نمیدانم این عده کی از خواب زمستانی بر میخیزند. راست است که انسان ها را اگر خداوند ج فهم و درک ندهد ناممکن است که تجارب تاریخی و معلم چیزی به آنها بیآموزاند.
"ده در کجا و درخت ها در کجا؟" دوست ما به نام شریف آدمیت گفته اند که نباید این حقایق بازگو گردند چرا که فاشیست های ایرانی بهانه میآبند. این منطقی ترین دلیل یک هموطن به اصطلاح روشنفکر ماست که "برای پنهان کردن آفتاب از انگشتانش استفاده میکند".
فاشیزم همانطوریکه در کشور های امارات، سعودی، ایران، پاکستان و در کشور خود ما افغانستان محکوم است، در کشور های به اصطلاح متمدن و غربی نیز باید به شدت محکوم گردد.
از یاد نباید برد که باعث اصلئ آواره شدن مردم افغانستان همین غرب بود و گرنه هدف اکثریت مردم افغانستان تنها جهاد علیه شوروی سابق بود نه علیه آبادی ها، مردم بیگناه، مکاتب، پل ها، شفاخانه ها، جاده ها، ساختمان ها و غیره.
این غرب بود که بوسیله استادان پاکستانی و اعراب برای اکثریت مطلق به اصطلاح مجاهدین و طالبان درس خشونت، تخریب و آدم کشی داد و هنوز میدهد.
این غرب بود که میلیارد ها دالر برای تخریب وطن عزیز ما هزینه کرده و میکند. همین غرب است که سالانه تا هنوز نیز میلیارد ها دالر به پاکستان میدهد تا صرف تربیه و تعلیم طالبان وحشی کنند.
به امر همین غرب است که وهابی های سعودی میخواهد برای ملاعمر جانی و وحشی پناهندگئ سیاسی بدهد همانطوریکه برای پدر آنها (نواز شریف) دادند.
هزینه های جنگ و بربادئ افغانستان را غرب پرداخت و تا به امروز در تمامئ جرم و جنایات حکومت مزدور کرزی شریک هستند.
کرزی و گروه کاری اش بدون اجازه ی غرب حق تشناب رفتن را ندارند و طالبان نیز تماماً از جانب همین غرب اکمال و تجهیز میگردد (مستقیم و غیر مستقیم).
پس گله و شکایت بیشتر متوجه غربی هاست تا کشور هائ چون پاکستان و ایران که همه در دال خود باقی هستند. اعراب نیز به امر مستقیم غرب طالبان و به اصطلاح مجاهدین را کمک میکنند و میکردند.
خلاصه غرب بیشتر از همه مقصر و مسئول آواره شدن مردم بیگناه افغانستان است و با حضور هفت ساله عساکر غربی در افغانستان امروزه بازهم شاهد ازدیاد میزان خشونت و جنگ هستیم. این شکل عملئ همان شعار "تفرقه بیفگن و حکومت بکن" است که قرنهاست بوسیله ی آن کشور های آسیایی و افریقایی در خون و خاک میغلتند.
مرده باد دموکراسی و حقوق بشر کاذب و دروغین. سیاه روی باد مزدوران، منافقین و ناموس فرشان در هر کشور و دیار و بالاخره نابود باد فاشیزم و بربریزم از (محابس پاکستان) تا به (تل سیاه) و (سنگ سفید) در ایران و پاترا و سایر کمپ های فاشیستی در اروپا، امریکا و استرالیا.
خوش باورانیکه دم از انسانیت و بشردوستئ غربی ها میزنند باید بدانند که مردم افغانستان از خیر ظاهرئ اینها گذشته اند فقط اینها یک مردی کنند و به مردم و کشور ما شر نرسانند. برای ما طالب و مجاهد نسازند. برای ما ملا عمر و بن لادن نفرستند. برای ما خلیل زاد و وردک نفرستند. برای ما رئیس جمهور تعین نکنند. برای ما قبیله پرستان و طالب های نکتایی به گردن چون احمدزی و احدی نفرستند ... برای ما ملا خرواری و ملا جاسوس نفرستند... محافل عروسئ ما را بمباردمان نکنند. مردم بیگناه ما را به خاک و خون نکشند و بالاخره از "سر کل ما دست بردارند" ویا همان ضرب المثل که میگوید: "از خیرت ماره تیر خو شر نرسان".
ما میدانیم که اینها تا ابد برای ما دوست نخواهند شد همانطوریکه دیگران نشد و نمیشوند. اصلاً در فرهنگ لغات سیاسی هیچ کشوری دوست و خیرخواه در دنیا برای ما وجود ندارد. اگر ایران و پاکستان با ما دشمنی دارند پس امریکا و غرب چگونه با ما دوست شده میتوانند؟ مرا خنده میگیرد به حماقت بعضی از هموطنان ما که تا هنوز در خواب خرگوش هستند.
در پښتو یک ضرب المثل است که میگوید: "د پردی کټ تر نیمه شپو دی" (ولی تعجب من در اینجاست که هموطنان پشتون ما با آنکه اینقدر میدانند اما بازهم بر زور و قدرت بیگانه ها فخر میکنند و با استفاده از قدرت و مکر غرب خواهان قدرت و حکومت هستند.)
نمیدانم این عده کی از خواب زمستانی بر میخیزند. راست است که انسان ها را اگر خداوند ج فهم و درک ندهد ناممکن است که تجارب تاریخی و معلم چیزی به آنها بیآموزاند.
هر که ناموخت از گذشت روزگار
نیز نیاموزد ز هیچ آموزگار
(رودکی)