جرم بازخوانی تاریخ هزاره ها

از یک بچه هزاره تقدیم به همه کسانی که هزاره ستیزاند.

زچه درهراسی ای برادر؟

زچه درهراسی ای برادر؟

زتن خسته و رسته؟

زدل صاف و شکسته ؟

زسکوت و بال بسته؟

زچه درهراسی ای برادر؟

چه دانم شاید؛

زچشم های کوچک و ریزم

زدوش خسته ام که درآن کوله بارسنگینیست

زسهم من ززمانه که ریسمان بارکشیست

و یا ز کار و کارنامه رنگین که مال منست

ولی بدان که تیشه زدن کاردشواریست

ز آنکه گر بزنی تیشه ای به ریشه من

دراصل ضربه ات به دیواریست

که ریزش آن تو را ضربه زیان باریست

چرا همیشه وهمواره کوته فکری تو؟!

بغیردشمنی با من نداری هیچ کاری تو؟!

امید آنکه روزی بازکنی چشمانت؟

به من ببین، مخاطبم تویی ای دوست، آری تو!

توگربزنی شاخه های ریزدرخت

دراصل کرده ای نیکی به حال درخت

چرا که شاخه ای را گر بزند تیشه بدست

نداند آنکه رشد کند شاخ و بال درخت

تو مگر زاین حقیقت تلخ نادانی؟!

که زهرضربه تیغت، که تو برتنم نشانی

نه فقط زآن ننالم، که بگیرم از گلویت

و بگویمت که ای دوست تو خودت نه درامانی!

دگرآن زمانه ها رفت، که تو هرچه خواستی کردی!