عبدالله و فهیم و کرزی و و و و این ها همه نوکران سی آی ا هستند و برای بدست اوردن قدرت و یا ملاکیت تجارت مواد مخدره و کتنرول پول های که به نام کمک به افغانستان سرازیر میشود با هم مانند سگ و پشک در جنگند , ولی تا جایکه معلوم شده امروز مردمی افغانستانی که در افغانستان زنده گی میکنند , یا از بدبختی و فقر به خاطر چند روپیه افغانی به این و ان رای میدهند و و و به مصداق " این نقد بگیر و دست از ان نیسه بدار " امیدی به اینده کشور ندارند وهرکه پولی بیشتر داد به همان رای میدهند , و یا اصلا ادم سیاسی و دانش مند و یا کسی که حوصله و یا توان ایستادن در مقابل این ارازل را داشته باشد در افغانستان اصلا نیست و مردم همه از خستگی جنگ و تنها بودن در مقابل عسکر با قدرت ناتو همت خود را باخته تن به تقدیر داده هر چه بادا باد گفته کشتی بدبختی های خودر را از میان طوفانی که سی سال بیش شروع شده بود و و هنوز ادامه دارد نتوانسته اند به ساحل برسانند , و و افغانهای که در خارج هستند بی خبر از استفاده تفنگ و ونتیجه خون را به خون شستن در تاثر از دست دادن افغانستان که تمام سرمایه زنده گی یک یک شان بود , اشک ریختن آه کشیدن , خلاصه هی میدان طی میدان گپ به جای رسیده که به جای که ما عنان خود ا به دست خود گرفته با هم دشمنی ها را حد اقل برای چندی بدور گذاشته تا لنگء این قطالطریقان خارجی یعنی پنتاگونیان و عساکر ناتو را اول از کشور قطع نمایم بعد دمار از روز گار همدیگر چنان بر اریم تا فردی ازما باقی نمانده و کشور از چهار دانگ ماند خلی مانند که در روز قیمامت خداوند وعده صفایای بشر را از روزگار در کتوب محمدی به انسان های بخت برگشته داده بود . القصه . , , خار مغیلان , , , کشمش پندیده , , نخود ترقیده , , به همه معلوم است که از کشتار ء که به نام اسلام راه انداختند , دیگر افغانستان به اسلام احتیاج ندارد . و از جای که به نام قومیت خاک کشور را به توبره کشیده حتی سیم های برق و میتر های برق و نل های اب را نیز فاتحین قومی به بازار های کهنه زری کوی کشور های همسایه برده فروختند , لحاظا افغانستان نمیخواهد هیچ قومی برایش بیرق به هوار بشوراند , حالا مانند ( علی ماند و حوضش چهارده چنار سبزش ) , افغانستان مانده و یک مشت ادم فقیر و بدبخت و بی نان و بی روزگاری که در شکم خود جای داده و به هر طرف که نگاه میکند یه عده افغان ذهناء ملول و عیبی و خود غرض و بی دانش و نوکر و فروخته شده و و و میبیند و اگر کسی مانند سروش حرفی بزند همه فورا انرا در ترازوی که عبا عبدالله بدست مردم چپانده تول میکنند و یا فوراء عینک های امریکایی کرزی را به چشم زده به ان نگاه میکنند . درین گیرو دار و یا حیث و بیث افغانستان به یک عده از جان گذشته , به یک عده جان فدا به یک عده قهرمان که بتواند از مفادات خود برای کشورش بگذرد نیاز دارد .
مکرر اینکه :
عبدالله و فهیم و کرزی و و و و این ها همه نوکران سی آی ا هستند و برای بدست اوردن قدرت و یا ملاکیت تجارت مواد مخدره و کتنرول پول های که به نام کمک به افغانستان سرازیر میشود با هم مانند سگ و پشک در جنگند , ولی تا جایکه معلوم شده امروز مردمی افغانستانی که در افغانستان زنده گی میکنند , یا از بدبختی و فقر به خاطر چند روپیه افغانی به این و ان رای میدهند و و و به مصداق " این نقد بگیر و دست از ان نیسه بدار " امیدی به اینده کشور ندارند وهرکه پولی بیشتر داد به همان رای میدهند , و یا اصلا ادم سیاسی و دانش مند و یا کسی که حوصله و یا توان ایستادن در مقابل این ارازل را داشته باشد در افغانستان اصلا نیست و مردم همه از خستگی جنگ و تنها بودن در مقابل عسکر با قدرت ناتو همت خود را باخته تن به تقدیر داده هر چه بادا باد گفته کشتی بدبختی های خودر را از میان طوفانی که سی سال بیش شروع شده بود و و هنوز ادامه دارد نتوانسته اند به ساحل برسانند , و و افغانهای که در خارج هستند بی خبر از استفاده تفنگ و ونتیجه خون را به خون شستن در تاثر از دست دادن افغانستان که تمام سرمایه زنده گی یک یک شان بود , اشک ریختن آه کشیدن , خلاصه هی میدان طی میدان گپ به جای رسیده که به جای که ما عنان خود ا به دست خود گرفته با هم دشمنی ها را حد اقل برای چندی بدور گذاشته تا لنگء این قطالطریقان خارجی یعنی پنتاگونیان و عساکر ناتو را اول از کشور قطع نمایم بعد دمار از روز گار همدیگر چنان بر اریم تا فردی ازما باقی نمانده و کشور از چهار دانگ ماند خلی مانند که در روز قیمامت خداوند وعده صفایای بشر را از روزگار در کتوب محمدی به انسان های بخت برگشته داده بود . القصه . , , خار مغیلان , , , کشمش پندیده , , نخود ترقیده , , به همه معلوم است که از کشتار ء که به نام اسلام راه انداختند , دیگر افغانستان به اسلام احتیاج ندارد . و از جای که به نام قومیت خاک کشور را به توبره کشیده حتی سیم های برق و میتر های برق و نل های اب را نیز فاتحین قومی به بازار های کهنه زری کوی کشور های همسایه برده فروختند , لحاظا افغانستان نمیخواهد هیچ قومی برایش بیرق به هوار بشوراند , حالا مانند ( علی ماند و حوضش چهارده چنار سبزش ) , افغانستان مانده و یک مشت ادم فقیر و بدبخت و بی نان و بی روزگاری که در شکم خود جای داده و به هر طرف که نگاه میکند یه عده افغان ذهناء ملول و عیبی و خود غرض و بی دانش و نوکر و فروخته شده و و و میبیند و اگر کسی مانند سروش حرفی بزند همه فورا انرا در ترازوی که عبا عبدالله بدست مردم چپانده تول میکنند و یا فوراء عینک های امریکایی کرزی را به چشم زده به ان نگاه میکنند . درین گیرو دار و یا حیث و بیث افغانستان به یک عده از جان گذشته , به یک عده جان فدا به یک عده قهرمان که بتواند از مفادات خود برای کشورش بگذرد نیاز دارد .