اول از همه سپاس از اينکه کابل پرس? را از خودتان می دانيد.
و بعد درباره ی نوشته ی " پريم چند" چند جمله به ذهنم رسيد:
اين نوشته بايد بيشتر باز می شد و گسترش می يافت. در اين چند جمله نمی توان ژرف شد و به لايه های زيرين راه يافت.
اگر با نويسنده در ارتباط هستيد، از او بخواهيد که بيشتر بنويسد.
به نظر من، نوشته ی او، برداشت هايی بسته بندی شده، در جامعه ی توليد کننده ی نسل اول ماشين است و در هندوستان دوباره توليد می شود. درست است که "پريم چند" اشاره می کند که هندوستان هم صنعتی شده، اما من فکر می کنم با توجه به مرحله ای که هندوستان به صنعت دست يافت، اين گونه نگاه در غرب زاده شده بود. نگاه امروزی تر برای يک هندی يا يکی از افغانستان، عراق، ايران، پاکستان يا هر کشوری در رده ی دوم، سوم و چهارم، گويی بايد در رقابت برابر با جهان اول باشد.
کار يک نويسنده ی روشنگر در جهان های فرودست، آفرينش انديشه است که توان رقابت جدی با جهان بالادست را دارا باشد. در صورت آفرينش انديشه، ارزش ها هم ناچار، تغيير می کنند و اين خوب است.
البته نويسنده ی به گمان در بالا دست هم، ناچار است که بيافريند.
يک نکته به نظر من در اين نوشته بايد به آن اشاره می شد که نشده ، مفاهيمی مانند "خير" و "شر" می باشد. اگر ما باور داشته باشيم که ارزش ها در حال تغيير و تبديل هستند، 100 درصد 100 نمی توان مفاهيمی مانند " خير" و "شر" رادر دايره ی ارزش ها بررسی کرد. اين مفاهيم گويی به پوست و استخوان آدمی چسپيده و تاکنون پس از دوران های گوناگون، از آدمی جدا نشده اند. جهت گيری هايی به سمت ارزش دارند اما خود در دايره ی کلان تری می باشند و شما خود، با چشم به گذشته آن را می بينيد.
نگره ی " گاندی" نه تنها برای انسان های ديگر مفيد است، بلکه طبيعت و حيوانات نيز در پرتو اين نگاه آسايش دارند. شايد حداقل برای پايداری در سمت و سويی که مُراد گاندی بود و در مسير مبارزه، بايد که آفرينش گر باشيم.
آقای فرهاد عزيز سلام!
اول از همه سپاس از اينکه کابل پرس? را از خودتان می دانيد.
و بعد درباره ی نوشته ی " پريم چند" چند جمله به ذهنم رسيد:
اين نوشته بايد بيشتر باز می شد و گسترش می يافت. در اين چند جمله نمی توان ژرف شد و به لايه های زيرين راه يافت.
اگر با نويسنده در ارتباط هستيد، از او بخواهيد که بيشتر بنويسد.
به نظر من، نوشته ی او، برداشت هايی بسته بندی شده، در جامعه ی توليد کننده ی نسل اول ماشين است و در هندوستان دوباره توليد می شود. درست است که "پريم چند" اشاره می کند که هندوستان هم صنعتی شده، اما من فکر می کنم با توجه به مرحله ای که هندوستان به صنعت دست يافت، اين گونه نگاه در غرب زاده شده بود. نگاه امروزی تر برای يک هندی يا يکی از افغانستان، عراق، ايران، پاکستان يا هر کشوری در رده ی دوم، سوم و چهارم، گويی بايد در رقابت برابر با جهان اول باشد.
کار يک نويسنده ی روشنگر در جهان های فرودست، آفرينش انديشه است که توان رقابت جدی با جهان بالادست را دارا باشد. در صورت آفرينش انديشه، ارزش ها هم ناچار، تغيير می کنند و اين خوب است.
البته نويسنده ی به گمان در بالا دست هم، ناچار است که بيافريند.
يک نکته به نظر من در اين نوشته بايد به آن اشاره می شد که نشده ، مفاهيمی مانند "خير" و "شر" می باشد. اگر ما باور داشته باشيم که ارزش ها در حال تغيير و تبديل هستند، 100 درصد 100 نمی توان مفاهيمی مانند " خير" و "شر" رادر دايره ی ارزش ها بررسی کرد. اين مفاهيم گويی به پوست و استخوان آدمی چسپيده و تاکنون پس از دوران های گوناگون، از آدمی جدا نشده اند. جهت گيری هايی به سمت ارزش دارند اما خود در دايره ی کلان تری می باشند و شما خود، با چشم به گذشته آن را می بينيد.
نگره ی " گاندی" نه تنها برای انسان های ديگر مفيد است، بلکه طبيعت و حيوانات نيز در پرتو اين نگاه آسايش دارند. شايد حداقل برای پايداری در سمت و سويی که مُراد گاندی بود و در مسير مبارزه، بايد که آفرينش گر باشيم.
پيروز باشيد.
آنلاین : http://kabulpress.org