سلام به همه خوانندگان،
در قدم نخست باید گفت که بحث روی هر موضوعی که در آن قضاوت است باید با در نظر داشت هر دو طرف قضیه صورت بگیرد. این نوشته پیرامون "کوچی ها به کجا بروند؟" را خواندم. موضوعی است مهم در تاریخ کشور مان و سرنوشت تمام اقلیت های کشور.
در مورد کوچی های کشور باید اشاره کرد که از کدام آدرس نویسنده کوشیده بگوید که پشتون ها و کوچی ها دو قوم جدا از هم استند در حالیکه با تمام شواهد و مشخصات واضح است کوچی ها به جز از پشتون های خیمه بدوش قومی دیگری نیستند. فرقی که وجود دارد خیمه بدوش بودن شان است و آن هم اینکه از خصلت سابقه همین قوم بوده است و به مرور زمان سکونت اختیار کرده و بقایای شان تا هنوز باقی مانده است. چون بسیاری از کوچی های کشور هم ساکن هستند و هم خیمه بدوش. یعنی بسیاری کوچی ها مربوط به یک منطقه خاص استند. اما اینکه خیمه بدوش استند، آنرا بصورت عنعنه خود با خود دارند. با باورمندی به اینکه کوچی ها از جمله شهروندان کشور استند می خواهم به نکته ای که شهروندی آنها را زیر سوال می برد و مورد تردید می منمایاند آن عبارت از سکونت شان است. چون هویت براساس سکونت و بعضی از مشخصات لازم تثبیت می شود. کوچی هایی استند که مربوط به یک ولایت استند و از آن ولایت تذکره دارند، آنها می توانند به عنوان شهروند کشور مربوط به همان ولایت باشند. کوچی هایی که موقعیت های شان ثابت نیست و سکونت شان ثابت نیست نمی توانند به عنوان تبعه قابل اعتبار کشور شناخته شوند به این دلیل که هیچ شکی نمی تواند وجود داشته باشد که آنها هویت کشوری دیگری مثل پاکستان را نیز داشته باشند. پس با صراحت تاکید به این مساله می خواهم برای همه نویسندگان اشاره نمایم که با احترام به تاریخ و بیان واقعیت در موارد لازم از حق طرفداری نموده و در راستای اعاده حقوق همه مردم این کشور قدم بگذارند.
برای همه مردم و اهل تحقیق واضح است که حاکمان گذشته از چه نیرنگی در تلاش توسعه حاکمیت خود بودند. شاید مشکل باشد که بگویم که تمام کوچی ها بر اساس اهداف توسعه قدرت حاکمان بوده است اما به صراحت می توانم بگویم که وسیله ای بسیار خوبی برای وسعت دادن حاکمیت به نفع قوه حاکم بوده است. تاریخ کشور به صراحت خود خواهی حاکمان گذشته را به نمایش می گذارد. پس اگر همه به این باور دارند که این کشور سرزمین همه اقلیت های کشور است باید با پند از گذشته راه درست تری را برای آینده کشور انتخاب نماییم. اگر به تمدن و مدنیت باورمند هستید به این هم باورمند باشید که کوچی ها باید به سکونت گاههای اصلی شان جاگزین شوند و طبق آن می تواند و از هر حقوق که دیگر شهروندان کشور بهره مند می شود، بهره مند شود. وقتی شما شکایت از عدم رسیدگی به حقوق کوچی ها سخن می رانید باید این را هم بپذیزید که کمک را نمی توان مطابق کوچی ها به صحرا ها و کوه ها تقسیم کرد.
در مورد حملات کوچی ها در بهسود باید گفت که این یک طرح سازی سیاسی در ادامه سیاست های حاکمان گذشته مثل عبدالرحمان بود که خواستند یک بار دیگر سرزمین این مردم را به بهانه ای مورد استفاده قرار دهند. دقیقاً که در این حملات مردم این ولایت کشته و زخمی دادند، زخمی ها به کابل آورده شدند اگر شما اطلاع ندارید شاید عدم آگاهی شما باشد که می توانید از شفاخانه مولا علی اطلاع حاصل نمایید. در آخر باید بگویم که بسیار مدت نیاز است تا به واقعیت ها از بیرون نگاه کرد نه از عینک مربوط به خود. چون قضاوت امروز عادلانه نیست و در ادامه استبداد گذشته شکل گرفته است.
سلام به همه خوانندگان،
در قدم نخست باید گفت که بحث روی هر موضوعی که در آن قضاوت است باید با در نظر داشت هر دو طرف قضیه صورت بگیرد. این نوشته پیرامون "کوچی ها به کجا بروند؟" را خواندم. موضوعی است مهم در تاریخ کشور مان و سرنوشت تمام اقلیت های کشور.
در مورد کوچی های کشور باید اشاره کرد که از کدام آدرس نویسنده کوشیده بگوید که پشتون ها و کوچی ها دو قوم جدا از هم استند در حالیکه با تمام شواهد و مشخصات واضح است کوچی ها به جز از پشتون های خیمه بدوش قومی دیگری نیستند. فرقی که وجود دارد خیمه بدوش بودن شان است و آن هم اینکه از خصلت سابقه همین قوم بوده است و به مرور زمان سکونت اختیار کرده و بقایای شان تا هنوز باقی مانده است. چون بسیاری از کوچی های کشور هم ساکن هستند و هم خیمه بدوش. یعنی بسیاری کوچی ها مربوط به یک منطقه خاص استند. اما اینکه خیمه بدوش استند، آنرا بصورت عنعنه خود با خود دارند. با باورمندی به اینکه کوچی ها از جمله شهروندان کشور استند می خواهم به نکته ای که شهروندی آنها را زیر سوال می برد و مورد تردید می منمایاند آن عبارت از سکونت شان است. چون هویت براساس سکونت و بعضی از مشخصات لازم تثبیت می شود. کوچی هایی استند که مربوط به یک ولایت استند و از آن ولایت تذکره دارند، آنها می توانند به عنوان شهروند کشور مربوط به همان ولایت باشند. کوچی هایی که موقعیت های شان ثابت نیست و سکونت شان ثابت نیست نمی توانند به عنوان تبعه قابل اعتبار کشور شناخته شوند به این دلیل که هیچ شکی نمی تواند وجود داشته باشد که آنها هویت کشوری دیگری مثل پاکستان را نیز داشته باشند. پس با صراحت تاکید به این مساله می خواهم برای همه نویسندگان اشاره نمایم که با احترام به تاریخ و بیان واقعیت در موارد لازم از حق طرفداری نموده و در راستای اعاده حقوق همه مردم این کشور قدم بگذارند.
برای همه مردم و اهل تحقیق واضح است که حاکمان گذشته از چه نیرنگی در تلاش توسعه حاکمیت خود بودند. شاید مشکل باشد که بگویم که تمام کوچی ها بر اساس اهداف توسعه قدرت حاکمان بوده است اما به صراحت می توانم بگویم که وسیله ای بسیار خوبی برای وسعت دادن حاکمیت به نفع قوه حاکم بوده است. تاریخ کشور به صراحت خود خواهی حاکمان گذشته را به نمایش می گذارد. پس اگر همه به این باور دارند که این کشور سرزمین همه اقلیت های کشور است باید با پند از گذشته راه درست تری را برای آینده کشور انتخاب نماییم. اگر به تمدن و مدنیت باورمند هستید به این هم باورمند باشید که کوچی ها باید به سکونت گاههای اصلی شان جاگزین شوند و طبق آن می تواند و از هر حقوق که دیگر شهروندان کشور بهره مند می شود، بهره مند شود. وقتی شما شکایت از عدم رسیدگی به حقوق کوچی ها سخن می رانید باید این را هم بپذیزید که کمک را نمی توان مطابق کوچی ها به صحرا ها و کوه ها تقسیم کرد.
در مورد حملات کوچی ها در بهسود باید گفت که این یک طرح سازی سیاسی در ادامه سیاست های حاکمان گذشته مثل عبدالرحمان بود که خواستند یک بار دیگر سرزمین این مردم را به بهانه ای مورد استفاده قرار دهند. دقیقاً که در این حملات مردم این ولایت کشته و زخمی دادند، زخمی ها به کابل آورده شدند اگر شما اطلاع ندارید شاید عدم آگاهی شما باشد که می توانید از شفاخانه مولا علی اطلاع حاصل نمایید. در آخر باید بگویم که بسیار مدت نیاز است تا به واقعیت ها از بیرون نگاه کرد نه از عینک مربوط به خود. چون قضاوت امروز عادلانه نیست و در ادامه استبداد گذشته شکل گرفته است.