آيا يک دست نشانده، خود می تواند به دخالت خارجی اعتراض کند؟
1 آپریل 2010, 16:58, توسط بابر
هیچ تبعه افغانستان نباید از یاد ببرد که کرزی در زمانی رهبری امور را بدست گرفت که افغانستان از برکت 30 سال جنایات غیر انسانی به ویرانه مبدل گشته ، جنایتکاران کشور مال شخصی شان ساخته و بیگانگان بخصوص آخوند های جنایتکار ایران و پنجابی های بویناک پاکستانی را حاکم بر کشور کرده بودند.
کرزی با درایت، حوصله مندی و زیرکی که خاص او است توانست که جنایتکاران را از سگ جنگی دور بدارد و در شرایط خیل مشکل تعادل و توازن را از یک سو با همسایگان ، از طرف دیگر با نیرو های خارجی حاضر در کشور و هم جنایتکاران جنگی که او را در محاصره دارند حفظ کند.
اگر کسی دیگری به جای کرزی میبود در این چنین حال و اوضاع خیلی مشکل یا دیوانه میشد ، یا استعفا میداد و خلای قدرت را به میان میاورد و یا از طرف جنایتکاران جنگی به قتل میرسید.
در هشت سال گذشته از یک سو جنایتکاران جنگی در مقابل هر اقدام او سنگ اندازی کردند ، از طرف دیگر امریکا با سیاست های دو رویه و جنایات بر علیه مردم ملکی برای او هزاران مشکل آفریدند و از طرف هم همسایگان بخصوص پنجابی های کثیف و بویناک پاکستانی با مسلح کردن نیرو ها ضد دولتی از جمله طالبان کشور را برای او به دوزخ مبدل کردند.
اما نباید فراموش کرد که کرزی تسلیم نشد و هر باری که شرایط برایش آماده گردید به خاطر وطن و مردم آن صدای خویش را بلند کرد.
این کرزی بود که هفت سال قبل امریکایی های جنایتکار را هشدار داد که مراکز تروریست ها و جاه های امن آنها در خاک پاکستان است و از آنجا بر علیه مردم و دولت افغانستان فرستاده میشوند.
تا چند سال امریکا به حرف او اهمیت نداد . ولی حالا میبینیم که کرزی راست میگفت و امریکا هر روز با جت های بی پیلوت وزیرستان را بمباری میکند.
این کرزی بود که مانع سم پاشی زمین های زراعتی دهاقین بیچاره افغان گردید.
این کرزی بود که شش سال قبل هشدار داد که "انگلستان و قوت های نظامی آن بخش از حل معضله افغانستان نه بلکه بخش مشکل ساز آن است".
این کرزی بود که هولبروک و گالبرت را که میخواستند انتخابات افغانستان را به سلیقه خودشان به پایان ببرند به سر جایشان نشاند.
این کرزی بود که تسلیم نشد و با وصف تمام کوشش های امریکا روابط افغان-ایران را بر هم نزد.
امروز اگر کرزی نمیخواهد که خارجی ها در انتخابات افغانستان مداخله کنند حق کامل دارد. جنایتکارانی چون گالبرت امریکایی نشان داد که به منافع افغانستان اصلا ً فکر نمیکنند و فقط آب را گل میکنند و تفرقه میندازند.
کرزی را فقط آندسته افغانها تخریب میکنند که از شورای دزدان نظار دفاع میکنند و یا مربوط به این شورای جنایتکار و گروه های فروخته شده دیگر هستند.
دسته دیگر آن افغانهای است که در خانه های آرام شان در غرب نشسته و از واقعیت های افغانستان خبر ندارند.
به کرزی باید شکر کرد زیرا شما شاید بدست جنایتکار جنگی چون شیطان الدین ربانی بیفتید که سالهای 92-96 را دوباره بر سر تان بیاورد.
دفاع از کرزی همچنان اجازه ندادن به امریکا و جنایتکاران دیگر است که میخواهند افغانستان را کاملا ً به آله بازی شان مبدل سازند.
هیچ تبعه افغانستان نباید از یاد ببرد که کرزی در زمانی رهبری امور را بدست گرفت که افغانستان از برکت 30 سال جنایات غیر انسانی به ویرانه مبدل گشته ، جنایتکاران کشور مال شخصی شان ساخته و بیگانگان بخصوص آخوند های جنایتکار ایران و پنجابی های بویناک پاکستانی را حاکم بر کشور کرده بودند.
کرزی با درایت، حوصله مندی و زیرکی که خاص او است توانست که جنایتکاران را از سگ جنگی دور بدارد و در شرایط خیل مشکل تعادل و توازن را از یک سو با همسایگان ، از طرف دیگر با نیرو های خارجی حاضر در کشور و هم جنایتکاران جنگی که او را در محاصره دارند حفظ کند.
اگر کسی دیگری به جای کرزی میبود در این چنین حال و اوضاع خیلی مشکل یا دیوانه میشد ، یا استعفا میداد و خلای قدرت را به میان میاورد و یا از طرف جنایتکاران جنگی به قتل میرسید.
در هشت سال گذشته از یک سو جنایتکاران جنگی در مقابل هر اقدام او سنگ اندازی کردند ، از طرف دیگر امریکا با سیاست های دو رویه و جنایات بر علیه مردم ملکی برای او هزاران مشکل آفریدند و از طرف هم همسایگان بخصوص پنجابی های کثیف و بویناک پاکستانی با مسلح کردن نیرو ها ضد دولتی از جمله طالبان کشور را برای او به دوزخ مبدل کردند.
اما نباید فراموش کرد که کرزی تسلیم نشد و هر باری که شرایط برایش آماده گردید به خاطر وطن و مردم آن صدای خویش را بلند کرد.
این کرزی بود که هفت سال قبل امریکایی های جنایتکار را هشدار داد که مراکز تروریست ها و جاه های امن آنها در خاک پاکستان است و از آنجا بر علیه مردم و دولت افغانستان فرستاده میشوند.
تا چند سال امریکا به حرف او اهمیت نداد . ولی حالا میبینیم که کرزی راست میگفت و امریکا هر روز با جت های بی پیلوت وزیرستان را بمباری میکند.
این کرزی بود که مانع سم پاشی زمین های زراعتی دهاقین بیچاره افغان گردید.
این کرزی بود که شش سال قبل هشدار داد که "انگلستان و قوت های نظامی آن بخش از حل معضله افغانستان نه بلکه بخش مشکل ساز آن است".
این کرزی بود که هولبروک و گالبرت را که میخواستند انتخابات افغانستان را به سلیقه خودشان به پایان ببرند به سر جایشان نشاند.
این کرزی بود که تسلیم نشد و با وصف تمام کوشش های امریکا روابط افغان-ایران را بر هم نزد.
امروز اگر کرزی نمیخواهد که خارجی ها در انتخابات افغانستان مداخله کنند حق کامل دارد. جنایتکارانی چون گالبرت امریکایی نشان داد که به منافع افغانستان اصلا ً فکر نمیکنند و فقط آب را گل میکنند و تفرقه میندازند.
کرزی را فقط آندسته افغانها تخریب میکنند که از شورای دزدان نظار دفاع میکنند و یا مربوط به این شورای جنایتکار و گروه های فروخته شده دیگر هستند.
دسته دیگر آن افغانهای است که در خانه های آرام شان در غرب نشسته و از واقعیت های افغانستان خبر ندارند.
به کرزی باید شکر کرد زیرا شما شاید بدست جنایتکار جنگی چون شیطان الدین ربانی بیفتید که سالهای 92-96 را دوباره بر سر تان بیاورد.
دفاع از کرزی همچنان اجازه ندادن به امریکا و جنایتکاران دیگر است که میخواهند افغانستان را کاملا ً به آله بازی شان مبدل سازند.