به نماینده گان انتخابی و انتصابی مجلس نماینده گان !
27 جون 2011, 17:53, توسط مزاری
آقایان و خانمهای نماینده !
اگر شما واقعأ خود را نماینده های مردم و باشنده گان این سرزمین بلاکشیده میدانستید بجای آنکه به سرمنشی سازمان ملل ، سازمان بی آبروی که لته ننگین ویتو در پیشانی اش بسته شده مراجعه کرده واویلا سر میدادید ، داد خود را به مردم خویش میرسانیدید . به مردمی مراجعه میکردید که شما را با دادن خون خویش در مصیبت ها حمایت کرده اند ، به مردمی عرض میکردید که با دادن رای خود واقعآ شما را انتخاب نموده اند ، بیش مردمی داد خویش میبردید که مزد روزانه یتیمان خود را شبانه بنام عشر و زکاة در صندوق اعانه شما مجاهدین ریخته اند تا شما سرفراز و پیروز شوید . شما بخاطر خیرات ماهانه مالیه دهنده گان غربیان ، و پول بی غیرتی معاش وکالت از مردم هردم شهید خویش فاصله گرفته اید . الحق که با این نامۀ سرگشاده ، جفای نا بخشودنیی کردید در حق مردمی که شما را بزرگ و کلان خود برگزیده اند و لگام سرنوشت خویش بدست شما ها داده اند .
معاش و پول ماهانه دولت مزدوری که هر طوری خواسته باشد شما نماینده گان را مانند لته حیض جابجا نموده و یا بیرون می اندازد ، ارزشش را ندارد که بخاطر بقای خویش در چوکی وکالت ، به باداران تمویل کننده و دستور فرمای همین دولت اجیر، دست گدایی پیش نمائید .
هرزمانیکه شما به دامان ملت و مردم خود با دل پاک برگردید با آغوش باز پذیرفته خواهید شد ، به شرط آنکه آبروی شان و عزت شان را نبرید .
ای یكدله و صد دله ، دل یك دله كن ++ مهر دگران را ز دل خود یله كن
یک شب زسر صدق به درگاه ما بیا ++ گر حاجت تو روا نشد آنگه گله کن
بلی نماینده گان محترم ! شما صرف یکبار با یکدله گی و صدق بدرگاه آفریده گار خود ومردم خود بشتابید و داد خویش به دادگر بی همتا و مردم قهرمان خویش ببرید ، گر حاجت شما روا نشد ، آنگاه میتوانید مهر دیگران به دل بندید و گله ها نمائید . نشود درین زمان حساسی که اهریمن دهر کمر بسته تا بنیاد هستی و بود شما را برکند ، مهر پول و ثروت بی بقا چشمان شما گیرد و خمیازه کننان در بستر ابریشمین دالر خیراتی به خواب روید .
نیک و سزاوار بود ایستادن و با مردم بینوای خود درد بیکسی و ناتوانی گفتن ، تا پیش ویتو داران بی آرزم رفتن و دست گدایی پیش کردن !
آقایان و خانمهای نماینده !
اگر شما واقعأ خود را نماینده های مردم و باشنده گان این سرزمین بلاکشیده میدانستید بجای آنکه به سرمنشی سازمان ملل ، سازمان بی آبروی که لته ننگین ویتو در پیشانی اش بسته شده مراجعه کرده واویلا سر میدادید ، داد خود را به مردم خویش میرسانیدید . به مردمی مراجعه میکردید که شما را با دادن خون خویش در مصیبت ها حمایت کرده اند ، به مردمی عرض میکردید که با دادن رای خود واقعآ شما را انتخاب نموده اند ، بیش مردمی داد خویش میبردید که مزد روزانه یتیمان خود را شبانه بنام عشر و زکاة در صندوق اعانه شما مجاهدین ریخته اند تا شما سرفراز و پیروز شوید . شما بخاطر خیرات ماهانه مالیه دهنده گان غربیان ، و پول بی غیرتی معاش وکالت از مردم هردم شهید خویش فاصله گرفته اید . الحق که با این نامۀ سرگشاده ، جفای نا بخشودنیی کردید در حق مردمی که شما را بزرگ و کلان خود برگزیده اند و لگام سرنوشت خویش بدست شما ها داده اند .
معاش و پول ماهانه دولت مزدوری که هر طوری خواسته باشد شما نماینده گان را مانند لته حیض جابجا نموده و یا بیرون می اندازد ، ارزشش را ندارد که بخاطر بقای خویش در چوکی وکالت ، به باداران تمویل کننده و دستور فرمای همین دولت اجیر، دست گدایی پیش نمائید .
هرزمانیکه شما به دامان ملت و مردم خود با دل پاک برگردید با آغوش باز پذیرفته خواهید شد ، به شرط آنکه آبروی شان و عزت شان را نبرید .
ای یكدله و صد دله ، دل یك دله كن ++ مهر دگران را ز دل خود یله كن
یک شب زسر صدق به درگاه ما بیا ++ گر حاجت تو روا نشد آنگه گله کن
بلی نماینده گان محترم ! شما صرف یکبار با یکدله گی و صدق بدرگاه آفریده گار خود ومردم خود بشتابید و داد خویش به دادگر بی همتا و مردم قهرمان خویش ببرید ، گر حاجت شما روا نشد ، آنگاه میتوانید مهر دیگران به دل بندید و گله ها نمائید . نشود درین زمان حساسی که اهریمن دهر کمر بسته تا بنیاد هستی و بود شما را برکند ، مهر پول و ثروت بی بقا چشمان شما گیرد و خمیازه کننان در بستر ابریشمین دالر خیراتی به خواب روید .
نیک و سزاوار بود ایستادن و با مردم بینوای خود درد بیکسی و ناتوانی گفتن ، تا پیش ویتو داران بی آرزم رفتن و دست گدایی پیش کردن !
از طرف احمد خلیل نبیل مزاری