پارادوکس آزادی زن از مصر تا افغانستان

شعر زیبای را در همین رابطه بخوانید!

مرد مسلمان
از: بهار سعید
زنی میگفت بر مرد مسلمان
که ای والا ترین پارسایان

همه پرهیزیان را تا رسیدم
به مانند تو زاهد کی بدیدم

فروشی فخر بر پاکان گیتی
ز ترسا زاده ها تا زردهشتی

ولی چشمت بیافتد تا که بر زن
ترا لرزیده ایمان و دل و تن

اگر در خانگاه و کعبه باشی
ز بانگ کفش زن در خود بپاشی

بگو آیا بود " یزدان پرستی"؟
که ار در گوشه ی مسجد نشستی

زنی گیسو بیافشاند چو در باد
زسجاده نمازت رفته بر یاد

نگه بر دختر نُه ساله داری
که کودک را به عقد خود بیاری

فرو رفتی درون خود لجن را
ملامت مینمایی اهرمن را

گناه سستی ات را سنگ و سربی
کفاره بر سر زن مشت کوبی

ترا باید، که جز از همسر خویش
همه را بنگری چون خواهر خویش

تو که بر نفس خود فرمان نداری
برای زن ز چه فرمانگزاری؟

نه زن آلوده سازد دامنی را
نه گردن می نهد اهریمنی را

ز بس اهریمنی از تو بدیدند
به پیشت اهرمن ها رو سپیدند

به بدبختی نشانی چار زن را
اگر دستت رسد سازی حرم ها

به مردان کدامین کیش بینی؟
که میبالد به پرهیز چنینی

اگر کم گفتم و بسیار گفتم
ز کردارت بسا اندر شگفتم

مسلمانی که مانند تو لغزد
گمان من به شیطانی نیارزد