با آنکه با بعضی از قسمت های نوشته ات موافقم اما در کل از نوشته هایت بوی مغرضانۀ تحریف خواهی در فلسفۀ قیام حسین ابن علی (ع) بر علیه باطل به رهبرئ یزید ابن معاویه (لعنت ا... علیه) که فرعون زمانه اش بود، میآید.
نکاتی را که در نوشته ات میپذیرم، محو اعمال خرافئ قامه، زنجیر و کاردی زدن است که واقعاً ریشه در فرهنگ مردم دارد نه در فلسفۀ قیام حسین ابن علی (ع). علاوتاً در جریان این ایام کشیدن گروه های عزادار در جاده ها و بند انداختن معابر عمومی کاریست ناپسندیده و نابخشودنی که از حس خودنمایی و خودخواهئ بعضی ها سر چشمه میگیرد نه از افکار والای نوادۀ پیامبر اسلام (ص). بهمین ترتیب هر عملی که باعث تلف شدن حق و یا حقوق دیگران گردیده و سر افکنده گی و اضرار اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی برای مسلمین داشته باشد، در دین مبین اسلام کاملاً مردود و باطل است.
اما حرفی را که بی خریطه فیر نموده ای، رد گریه و ریختن اشک است در حالیکه دانش روز ثابت میکند که گریه کردن و یا ریختن اشک برای روان فرد مفید بوده و خصوصاً برای کاهش مشکل افسرده گی فایده دارد. لطفاً بر لینکهای ذیل کلیک کنید:
در گزارش فوق دانشمندان ثابت کرده اند که گریه کردن و مرض افسرده گی رابطۀ معکوس داشته و کسانیکه به افسرده گئ مزمن مبتلا میگردند استعداد گریه کردن را از دست میدهند. اگر عکس این قضیه را در نظر بگیریم معلوم میشود گریه تا چی اندازۀ بر پیش گیری از مبتلا شدن به این مرض موثر است.
در فرصت های بعدی نشانی های بیشتری را راجع به فواید اشک ریختن (معقول) در اختیار دوستان خواهم گذاشت.
مهمتر از همه اینرا شاید خودت نیز بدانی که مردم آگاه که از هدف قیام حسین ابن علی (ع) آگاهی دارند هیچگاهی اشک جهالت نمیریزانند بلکه به نهایت ظلم و وحشت سفاکانۀ یزید و یزیدیانی که سر حق را در دشت کربلا بریدند و شعر پیروزی سرودند که در آن اجداد خود را مخاطب قرار داده میگفتند:
"کجایید ای ابوسفیان و هنده؟ که من امروز شکست جنگ بدر را تلافی کردم...!"
بله دوست عزیزم آقای رضایی!
مسلمین بیش از دو راه نمیتوانند در پیش پای خود داشته باشند، یا جانب حسین (ع) را بیگیرند و یا هم جانب یزید (لعنت ا.. علیه)! و راه سومئ در کار نیست!
عین موضوع را میتوان در هر لحظه از زنده گی روز مرۀ یک فرد جستجو کرد.
افراد یا باید در رکاب باطل، ظالم، ... و یا شیطان باشند، و یا هم در رکاب حق، مظلوم، ... ویا انسان باشندراه سوم و جود ندارد!
و راجع به فرمایش با ارزش تان راجع به ترویج موزیک پاپ و سروده شدن اشعار سپید و کاملاً جدید در مراسم تجلیل از قیام نواسۀ پیامبر اسلام (ص) بر علیه باطل، نیز باید خلاصه و پوست کنده بگویم که مردم همانگونه که در اختیار کردن دین آزادند در رفتن به مسجد و یا پب (نایت کلپ) نیز کاملاً آزاد بوده و در داخل کشور کسانی که هم مفکورۀ شما هستند میتوانند بدون زحمت رفتن به مساجد و حسینیه ها در خانۀ خود و دوستانشان مراسم جشن و پایکوبی را برگزار کرده و در صورت نداشتن وسایل موسیقی تنها به رادیو آرمان و امثال آن ، که 24 ساعت خدمت بزرگی را به عهده گرفته و به قول عالی جناب با پخش موسیقئ شاد و روح افزا از ضایع شدن وقت مردم ( و یا طوریکه خواننده گان کابل پرس را منور فرموده اید : " خودکشی...!") جلوگیری نموده و در راه پیشرفت اقتصادئ کشور گام های با ارزشی را برمیدارد... گوش جان بسپارند!!!
تا نوشته های بعدی بقول حسین ابن علی (ع) (آزاده) باشید!
بزن شمشیر و ملک عشق بستان
که ملک عشق ملک پایدارست
حسین کربلایی آب بگذار
که آب امروز تیغ آبدارست
مولانای بلخ
دوست عزیزم آقای جعفر رضایی
با آنکه با بعضی از قسمت های نوشته ات موافقم اما در کل از نوشته هایت بوی مغرضانۀ تحریف خواهی در فلسفۀ قیام حسین ابن علی (ع) بر علیه باطل به رهبرئ یزید ابن معاویه (لعنت ا... علیه) که فرعون زمانه اش بود، میآید.
نکاتی را که در نوشته ات میپذیرم، محو اعمال خرافئ قامه، زنجیر و کاردی زدن است که واقعاً ریشه در فرهنگ مردم دارد نه در فلسفۀ قیام حسین ابن علی (ع). علاوتاً در جریان این ایام کشیدن گروه های عزادار در جاده ها و بند انداختن معابر عمومی کاریست ناپسندیده و نابخشودنی که از حس خودنمایی و خودخواهئ بعضی ها سر چشمه میگیرد نه از افکار والای نوادۀ پیامبر اسلام (ص). بهمین ترتیب هر عملی که باعث تلف شدن حق و یا حقوق دیگران گردیده و سر افکنده گی و اضرار اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی برای مسلمین داشته باشد، در دین مبین اسلام کاملاً مردود و باطل است.
اما حرفی را که بی خریطه فیر نموده ای، رد گریه و ریختن اشک است در حالیکه دانش روز ثابت میکند که گریه کردن و یا ریختن اشک برای روان فرد مفید بوده و خصوصاً برای کاهش مشکل افسرده گی فایده دارد. لطفاً بر لینکهای ذیل کلیک کنید:
گزارش اول
در گزارش فوق دانشمندان ثابت کرده اند که گریه کردن و مرض افسرده گی رابطۀ معکوس داشته و کسانیکه به افسرده گئ مزمن مبتلا میگردند استعداد گریه کردن را از دست میدهند. اگر عکس این قضیه را در نظر بگیریم معلوم میشود گریه تا چی اندازۀ بر پیش گیری از مبتلا شدن به این مرض موثر است.
گزارش دوم
در فرصت های بعدی نشانی های بیشتری را راجع به فواید اشک ریختن (معقول) در اختیار دوستان خواهم گذاشت.
مهمتر از همه اینرا شاید خودت نیز بدانی که مردم آگاه که از هدف قیام حسین ابن علی (ع) آگاهی دارند هیچگاهی اشک جهالت نمیریزانند بلکه به نهایت ظلم و وحشت سفاکانۀ یزید و یزیدیانی که سر حق را در دشت کربلا بریدند و شعر پیروزی سرودند که در آن اجداد خود را مخاطب قرار داده میگفتند:
"کجایید ای ابوسفیان و هنده؟ که من امروز شکست جنگ بدر را تلافی کردم...!"
بله دوست عزیزم آقای رضایی!
مسلمین بیش از دو راه نمیتوانند در پیش پای خود داشته باشند، یا جانب حسین (ع) را بیگیرند و یا هم جانب یزید (لعنت ا.. علیه)! و راه سومئ در کار نیست!
عین موضوع را میتوان در هر لحظه از زنده گی روز مرۀ یک فرد جستجو کرد.
افراد یا باید در رکاب باطل، ظالم، ... و یا شیطان باشند، و یا هم در رکاب حق، مظلوم، ... ویا انسان باشند راه سوم و جود ندارد!
و راجع به فرمایش با ارزش تان راجع به ترویج موزیک پاپ و سروده شدن اشعار سپید و کاملاً جدید در مراسم تجلیل از قیام نواسۀ پیامبر اسلام (ص) بر علیه باطل، نیز باید خلاصه و پوست کنده بگویم که مردم همانگونه که در اختیار کردن دین آزادند در رفتن به مسجد و یا پب (نایت کلپ) نیز کاملاً آزاد بوده و در داخل کشور کسانی که هم مفکورۀ شما هستند میتوانند بدون زحمت رفتن به مساجد و حسینیه ها در خانۀ خود و دوستانشان مراسم جشن و پایکوبی را برگزار کرده و در صورت نداشتن وسایل موسیقی تنها به رادیو آرمان و امثال آن ، که 24 ساعت خدمت بزرگی را به عهده گرفته و به قول عالی جناب با پخش موسیقئ شاد و روح افزا از ضایع شدن وقت مردم ( و یا طوریکه خواننده گان کابل پرس را منور فرموده اید : " خودکشی...!") جلوگیری نموده و در راه پیشرفت اقتصادئ کشور گام های با ارزشی را برمیدارد... گوش جان بسپارند!!!
تا نوشته های بعدی بقول حسین ابن علی (ع) (آزاده) باشید!