جالب توجه است که نویسنده (جعفر رضائی ) اشعار پیش رورا که مربوط به عاشورای حسینی است ازنوع اشعاری صرفا تخیلی می داند که هیج حقیقتی دربرون ازمخیله ی شاعر ندارد آن اشعار این است :
"باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه وچه عزا وچه ماتم است
دربارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است"
دنیا آرام است . . .
اگراین شاعر زنده باشد به تونخواهد خندید ونه خواهد گفت :
ای مگس عرصه ی سیمر غ نه جولانگهی توست
عرض خود می بری وزحمت مامی داری .
آیا این اشعار ی مولوی را که د رراستای تسبیح وتحمید موجودات ازنبات وجماد گرفته تافرشتگان الهی همه را مشغول به ذکر پرور دگار می داند شما تخیلی میدانید ؟ اشعار مولوی این است :
جمله ی ذرات عالم در نهان با تو مىگويند روزان و شبان
ما سميعيم و بصيريم و هشيم با شما نامحرمان ما خامشيم
چون شما سوى جمادى مىرويد محرم جان خدادان كى شويد .
بلکه بالا تراز آن خدای متعال آیا تی زیادی را به همین محتوا درقر آن دارد :
«وان من شیء الا یسبح بحمده ولکن لا تفقهون تسبیحهم » اسراء آیه 44 .
یعنی هیج موجودی نیست که پرودگارش را تسبیح نکند لیکن شما نمی فهمید .
نیز سوره های حشر وجمعه و...
برا د رم دراین گونه موارد نگاه شاعر به وجهه ای ملکوتی وباطنی عالم خلقت است نه ملکی وظاهری او .
اینکه قرآن می گوید « یومئذ تحدث اخبارها بان ربک اوحی لها » سوره ی زلزال .
زمین تمام حرکات واعمال شما را که درهرمقطع آن انجام داده اید ضبط می کند وبعد هم روز قیامت به دستور پروردگار بازگومی کند آیا تمام این گفتارها خیالاتی است ؟ خیر زمین دروجهه ی ملکوتی موجود زنده است
. زمانی درلابلای سخن صاحب مقاله برای یاد بوداز فداکاری های شهداسخنرانی های علمی ومستند به جای عزاداریها پیشنهاد شده است .
پاسخ این است که شماکدام سخنرانی را منظوردارید آیا آن چه واعظان وخطبا وسخنرانان پیش ازروضه های خودش برای مردم سخن می گویدسخنرانی نیست ؟ اگرپیشنهاد شما غیر ازآن است تمنا می کنم روشن کنید .
درگفتار گذشته تلویحا بلکه به صراحت جشن وشادی به عنوان یک کار روشن فکرانه درایا م عزاداری پیشنهاد شده است وآن را نشانه ای عقل وتدبیر دانسته است .
مادرآغاز این برداشت اشتبا ه شما تذکر می دهم که شادمانی وعقد را درایام محرم وصفر هرگز شیعیان برخود حرام نمی داند حتی درخود روز عاشورا لیکن وجدان انسانی شان اجازه نمی دهد که خودشان را در حزن وماتم اهلبیت رسول الله شریک نداند ؛ مااین پرسش راداریم که برای تفاوت نهادن عزاداری ازجشن وسرور به عنوان یک شخص عاقل پیشنهاد شما چیست آیا برای درگذشت پدرومادرتان وایام عزاداری برای آنان پای کوبی می کنید ؟ اگر چنین کاری انجام دهید عزاداری روشن فکرانه است؟ ؛
همین گونه شیعیان چهل روز را برای بیست چهارساعت سوگواری ندارد تاسبب رکود اقصادی شود.
زمانی هم نویسنده به شدت ا براز نگرانی از آشفته شدن وضعیت سلامتی شیعیان برای سوگواری میکند و عجب اینکه تنها مستمسک ایشان برای ردعمل عزاداری دا نش روان شناسی است .
مابرائی شان ازهمین جا اطمینان می دهیم که هرگز غصه ای سلامتی شیعیان شمارا پیر ونگران نکند :
اولا آنها به آن حد اشک مستمر نمی ریزد که بیمارشود به این دلیل که کارهای روزمره ی دیگری هم درکنارش چند برابر انجام می دهد .
ثانیا اگر ضررداشته باشد پیش ازروان شناس به طبیب مراجعه میکند اگر طبیب تشخیص داد که ضرر دارد؛ شیعیان حکم شرعی آن رابلد است تا آنجا که اگرعمل واجبی مانند روزه رمضان برای مسلمان ضررجانی داشته باشد درهردوکیش تسنن وتشیع آ ن عمل واجب نیست؛ لاضررولاضرار فی الاسلام ؛ می باید ترک کرد تاچه رسد به یک عمل مستحبی مانند سوگواری .
دراخیر ازصاحب مقاله تشکر می کنم به حقیقت برخی اززنجیرزنی ها خلاف شریعت وخرا فه ی بیش نیست لیکن برادرم عزیزم ازاین خرافات که بعضی مرتکب می شود هرگز نباید نتیجه گرفت که اساس نهضت اباعبدالله را به بوته ی فراموشی وتاریک خانه ی تاریخ سپرد اگر چنین کاری درست باشد نهضت انبیا رانیز باید فراموش کرد کدام ادیان آسمانی وادیان الهی بوده است که شیادانی سوءاستفاده نکرده باشد وبه خرافاتی درهم نیامیخته باشد ؟ دراخیرازمحضرشما تمنا می کنم که ازجو جدلهای عوام زدگی بیرون آیید دلیل عقلی ویانقلی مستند برای رد جواز سوگواری عرضه کنید البته که این کار سهل الوصول نیست .
پیوست به گفتار پیشین : نویسنده شهرکی .
مابرای اطلاع بیشتری شما ازفلسفه ی عزاداری شیعیان چند نمونه را ازمنابع اهل سنت می آوریم اگر بیشتر می خواهید تفحص کنید جمله های مانند پاسخ به شبهات عزاداری را بنویسید کلید جستجو درسایتهارا بزنید
جالب توجه است که نویسنده (جعفر رضائی ) اشعار پیش رورا که مربوط به عاشورای حسینی است ازنوع اشعاری صرفا تخیلی می داند که هیج حقیقتی دربرون ازمخیله ی شاعر ندارد آن اشعار این است :
"باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه وچه عزا وچه ماتم است
دربارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است"
دنیا آرام است . . .
اگراین شاعر زنده باشد به تونخواهد خندید ونه خواهد گفت :
ای مگس عرصه ی سیمر غ نه جولانگهی توست
عرض خود می بری وزحمت مامی داری .
آیا این اشعار ی مولوی را که د رراستای تسبیح وتحمید موجودات ازنبات وجماد گرفته تافرشتگان الهی همه را مشغول به ذکر پرور دگار می داند شما تخیلی میدانید ؟ اشعار مولوی این است :
جمله ی ذرات عالم در نهان با تو مىگويند روزان و شبان
ما سميعيم و بصيريم و هشيم با شما نامحرمان ما خامشيم
چون شما سوى جمادى مىرويد محرم جان خدادان كى شويد .
بلکه بالا تراز آن خدای متعال آیا تی زیادی را به همین محتوا درقر آن دارد :
«وان من شیء الا یسبح بحمده ولکن لا تفقهون تسبیحهم » اسراء آیه 44 .
یعنی هیج موجودی نیست که پرودگارش را تسبیح نکند لیکن شما نمی فهمید .
نیز سوره های حشر وجمعه و...
برا د رم دراین گونه موارد نگاه شاعر به وجهه ای ملکوتی وباطنی عالم خلقت است نه ملکی وظاهری او .
اینکه قرآن می گوید « یومئذ تحدث اخبارها بان ربک اوحی لها » سوره ی زلزال .
زمین تمام حرکات واعمال شما را که درهرمقطع آن انجام داده اید ضبط می کند وبعد هم روز قیامت به دستور پروردگار بازگومی کند آیا تمام این گفتارها خیالاتی است ؟ خیر زمین دروجهه ی ملکوتی موجود زنده است
. زمانی درلابلای سخن صاحب مقاله برای یاد بوداز فداکاری های شهداسخنرانی های علمی ومستند به جای عزاداریها پیشنهاد شده است .
پاسخ این است که شماکدام سخنرانی را منظوردارید آیا آن چه واعظان وخطبا وسخنرانان پیش ازروضه های خودش برای مردم سخن می گویدسخنرانی نیست ؟ اگرپیشنهاد شما غیر ازآن است تمنا می کنم روشن کنید .
درگفتار گذشته تلویحا بلکه به صراحت جشن وشادی به عنوان یک کار روشن فکرانه درایا م عزاداری پیشنهاد شده است وآن را نشانه ای عقل وتدبیر دانسته است .
مادرآغاز این برداشت اشتبا ه شما تذکر می دهم که شادمانی وعقد را درایام محرم وصفر هرگز شیعیان برخود حرام نمی داند حتی درخود روز عاشورا لیکن وجدان انسانی شان اجازه نمی دهد که خودشان را در حزن وماتم اهلبیت رسول الله شریک نداند ؛ مااین پرسش راداریم که برای تفاوت نهادن عزاداری ازجشن وسرور به عنوان یک شخص عاقل پیشنهاد شما چیست آیا برای درگذشت پدرومادرتان وایام عزاداری برای آنان پای کوبی می کنید ؟ اگر چنین کاری انجام دهید عزاداری روشن فکرانه است؟ ؛
همین گونه شیعیان چهل روز را برای بیست چهارساعت سوگواری ندارد تاسبب رکود اقصادی شود.
زمانی هم نویسنده به شدت ا براز نگرانی از آشفته شدن وضعیت سلامتی شیعیان برای سوگواری میکند و عجب اینکه تنها مستمسک ایشان برای ردعمل عزاداری دا نش روان شناسی است .
مابرائی شان ازهمین جا اطمینان می دهیم که هرگز غصه ای سلامتی شیعیان شمارا پیر ونگران نکند :
اولا آنها به آن حد اشک مستمر نمی ریزد که بیمارشود به این دلیل که کارهای روزمره ی دیگری هم درکنارش چند برابر انجام می دهد .
ثانیا اگر ضررداشته باشد پیش ازروان شناس به طبیب مراجعه میکند اگر طبیب تشخیص داد که ضرر دارد؛ شیعیان حکم شرعی آن رابلد است تا آنجا که اگرعمل واجبی مانند روزه رمضان برای مسلمان ضررجانی داشته باشد درهردوکیش تسنن وتشیع آ ن عمل واجب نیست؛ لاضررولاضرار فی الاسلام ؛ می باید ترک کرد تاچه رسد به یک عمل مستحبی مانند سوگواری .
دراخیر ازصاحب مقاله تشکر می کنم به حقیقت برخی اززنجیرزنی ها خلاف شریعت وخرا فه ی بیش نیست لیکن برادرم عزیزم ازاین خرافات که بعضی مرتکب می شود هرگز نباید نتیجه گرفت که اساس نهضت اباعبدالله را به بوته ی فراموشی وتاریک خانه ی تاریخ سپرد اگر چنین کاری درست باشد نهضت انبیا رانیز باید فراموش کرد کدام ادیان آسمانی وادیان الهی بوده است که شیادانی سوءاستفاده نکرده باشد وبه خرافاتی درهم نیامیخته باشد ؟ دراخیرازمحضرشما تمنا می کنم که ازجو جدلهای عوام زدگی بیرون آیید دلیل عقلی ویانقلی مستند برای رد جواز سوگواری عرضه کنید البته که این کار سهل الوصول نیست .
پیوست به گفتار پیشین : نویسنده شهرکی .
مابرای اطلاع بیشتری شما ازفلسفه ی عزاداری شیعیان چند نمونه را ازمنابع اهل سنت می آوریم اگر بیشتر می خواهید تفحص کنید جمله های مانند پاسخ به شبهات عزاداری را بنویسید کلید جستجو درسایتهارا بزنید