نسل کشی و حذف نشانه های تاریخی و فرهنگی قربانیان؛ از تخریب بودای بامیان تا ممنوع کردن جشن نوروز

طالبان تخریب بودا را زمانی روی دست گرفته بودند که در نقاط مختلف افغانستان، بنا به گزارش های مستند نهادهای بین المللی حقوق بشر از جمله دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل و بخش حقوق بشر سازمان ملل، دست به کشتار سیستماتیک، نسل کشی و یا ژنوساید زدند و هزاران تن از مردم هزاره توسط این گروه قبیله ای در نقاط مختلف به خاک و خون کشیده شده و صدها هزار تن ناچار به ترک خانه و کاشانه خود شدند. تخریب و از میان برداشتن نشانه های تاریخی و فرهنگی قربانیان پس از کشتار، در کنار غصب زمین و تاراج دارایی شان، طبق سیاست مداوم حاکمان مستبد افغان، توسط طالبان روی دست گرفته شد. با کار گذاشتن دینامیت و بمب گذاری در اطراف بودا، بودای بامیان فرو ریخت و جهان یکباره متوجه عمق فاجعه ی بوجود آمده توسط این گروه وحشی شد.

گرچه بودای بامیان هزاران سال استوار در جای خود ایستاده بود و به عنوان یکی از ارزشمندترین آثار تاریخی فرهنگی جهان و میراثی بشری در قلب این منطقه ی باستانی قرار داشت اما، با به قدرت رسیدن افغان ها، یک بار روی بودا تراشیده شد تا سیمای صاحبانش را از وی بگیرند و بار دیگر، پای بودا را تخریب کردند. در نهایت نوبت به طالبان رسید، آنانی که از هر نوع درک و فهم تمدن و انسانیت عاجز می باشند و زمانی تلویزیون را حلق آویز کرده و دوربین عکاسی را ممنوع کرده بودند و امروز بمب به کمر خود می بندند، مکتب را آتش می زنند و دانش آموز و آموزگار را سر می برند. گروه قومی تروریستی طالبان، نوروز باستانی ما را ممنوع اعلام کرده و با تمام نشانه های فرهنگی و تمدنی به جنگ برخواسته است.

در سال های اخیر، رژيم کرزی، همان سیاست حاکمان مستبد افغان را دنبال می کند، با طالبان همکاری نزدیک و هماهنگ دارد و ارگ ریاست جمهوری را به یکی از مراکز مهم و اصلی ترویج خشونت و تروریسم تبدیل کرده است.

سیاست طالبانی قبیله ای کرزی و اطرافیانش و گماشتگان فرهنگی اش که نان از استخبارات کشورهای دیگر می خورند، تاکنون مانع اصلی کار برای بازسازی بودا در بامیان بوده و سیاست حاکمان افغان برای تخریب بیشتر فرهنگ و تمدن همچنان ادامه دارد.

در چنین شرایطی به نظر می رسد که بهتر باشد تمام کاوش های تاریخی متوقف شده و تا برچیده شدن نظام مستبد و فاسد قبیله ای، آثار تاریخی باقی مانده از گزند آنان، در زیر خاک باقی بماند. در غیر اینصورت هیچ تضمینی برای سالم ماندن آثار تاریخی بجای مانده در زیر خاک، با تجربه ای که از این حکومت ها بدست آمده، وجود ندارد.