انجمن زنان خبرنگار بدون حضور زنان خبرنگار!

کابل پرس^?: در هفت سال گذشته ميلياردها دالر پول به افغانستان سرازير شد. از اين ميليارها دالر تنها بخش اندکی از آن صرف پروژه های همگانی شد و باقی آن در زد و بند با افراد و نهادها و ارگان های مختلف و ان. جی. او ها مورد حيف و ميل و اختلاس قرار گرفت. در ميان اين زد و بند ها و اختلاس ها، يکی از انواع دوکان های پر سود و منفعت، دوکانهايی ست که بنام جامعه ی مدنی، حقوق بشر، حمايت از خبرنگاران، آزادی رسانه ها و.. راه اندازی شده بود و می شود. يک خبرنگار در گفت و گو با کابل پرس گفته بود که اين ها دوکان دار هم نيستند و بلکه مال خبرنگاران را از خبرنگاران گرفته و به خود آنان می فروشند. برخی از خوانندگان کابل پرس نيز در پيام هایی در اين سایت، اطلاق کچالوفروش را به اين افراد که در زد و بند دست دارند، توهين به قشر فروشنده ی کچالو دانسته اند.

به هر خبرها حاکی از آن است که يک کچالو فروشی ديگر با عنوان " انجمن آزاد زنان خبرنگار آسیای جنوبی" در کابل راه اندازی شد. اين دوکان جديد مانند انجمنی بنام سفماست که بيشتر از يکسال از موجوديت آن می گذرد اما کمترين کاری برای حمايت از خبرنگاران در افغانستان انجام نداده اند.

جالب اين است که دوکان جديد در حالی بنام انجمن آزاد زنان خبرنگار افتتاح می شود که تعداد کمی از زنان خبرنگار در آن حضور داشتند و بيشتر زنان در روابط شخصی و يا فقط بصورت نمايش در محفل افتتاح و رای گيری نمايشی شرکت کرده بودند. نکته ی ديگری که درباره ی راه اندازی اين انجمن جالب است، اختلاف نظامی سابق سیاف، ضيا بوميا با خانم فتانه گيلانی می باشد. منبع کابل پرس که نمی خواهد نامش فاش شود، می گويد قرار بود طبق توافق اين دو خانم فتانه گيلانی رييس انجمن شود اما اختلاف بر سر تقسیم دوصد هزار دالر آمريکایی از پول سمفا، کار آنان را به برخورد لفظی کشانده است. فتانه گيلانی، ضيا بوميا را لوچک و بی سواد می خواند و ضيا بوميا در پاسخ می گويد که شما و خانواده ی تان قاچاقبر هستید.

يادبود صمد روحانی خبرنگار کشته شده ی افغان/ عکس از خبرگزاری فرانسه

چيزی که مايه ی تاسف است اين است که وضعيت خبرنگاران روز به روز بدتر می شود و اينگونه افراد در جستجوی نام و نان بدون کمترين کار در عرصه ی روزنامه نگاری افغانستان می باشند.

روابط در اين انجمن ها کاملا بر اساس معيارهای قومی و شناخت ها و روابط شخصی افراد است. برای نمونه نظامی سابق جنايتکار معروف عبدالرب رسول سیاف، ضيا بوميا، در حالی که دو بند را نمی تواند بدون مشکل نگارشی بنويسد، خود را روزنامه نگار جا زده و همراه با تيم و باند خود، از نام خبرنگاران سوء استفاده های کلان می کند. منابع مختلف به کابل پرس گفته اند که اين افراد، با عناوين مختلف مانند برگزاری سمينار، کارگاه، حمايت از خبرنگاران، ديده بانی وضعيت خبرنگاران و.. پول های کلان از نهادهای مختلف دريافت می کنند اما بيشتر پول به جيب خود آنان می رود. برای نمونه امکانات مالی برای خريداری موتر برای دفتر کارشان از دونر گرفته می شود اما بعد از مدتی موتر را بنام شخصی خود می کنند و همان موتر را به دفتری که از پول دونرها اداره می شود، کرايه می دهند.

پرويز کامبخش خبرنگاری که محکوم به اعدام شده است/ عکس از خبرگزاری فرانسه

متاسفانه اينکونه زد و بند و سوء استفاده از نام خبرنگاران به امری رايج تبديل شده است. در حالی که نهادهای مختلف با عناوين دفاع از خبرنگاران راه اندازی می شود، می بينيم که اوضاع خبرنگاران بدتر از روز قبل می شود و يکی شان کشته می شود، ديگری به مرگ محکوم، يکی لت و کوب بازداشت و يا ممنوع القلم می شود. اين نهادها فقط توانسته اند، اطلاع رسانی از وضعيت کسانی کنند که در حلقه ی آنانند و بيرون از اين رابطه يا با بی ميلی از خبرنگار دفاع می کنند و يا سکوت را به دفاع ترجيح می دهند. ارتباط اين نهادها با حلقه های سرکوبگر حکومت نيز ارتباطی محکم است. برخی از آنان به گفته ی يک خبرنگار در گفت و گو با کابل پرس از اداره ی امور وابسته به رياست جمهوری اداره می شوند و مقابل سانسور و فشار دولتی سکوتی مرگبار اختيار می کنند. برخی از افراد تاجر در اين زد و بند ها با کوله باری از تجربه ی ان. جی. او سالاری، در رابطه با مقامات دولتی به پست های مختلف دست پيدا می کنند. محمد حليی فدايی والی جديد ولايت ميدان وردک نمونه ی مشهوری از اين ان. جی. او سالاران است که به نام دفاع از خبرنگاران پروژه های مختلف با پول های هنگفت را دريافت کرده اما کمترين کاری برای خبرنگاران انجام نداده اند. در عوض ايشان در زد و بند با يکی از متهمان اصلی اختلاس و نقض حقوق بشر در دولت، فاروق وردک، به پست های دولتی دست پيدا می کنند.

حليم فدايی ارتباط بسیار نزديک به حزب اسلامی حکمتيار و مهره ی وی در دولت، فاروق وردک دارد.

محمد حليم فدايی پس از رسيدن به پست ولايت، رياست سفما را ترک می کند. حلقه ی رفقا و دوستان، از ميان خود که به رقم انگشتان دست نمی رسد، احسان الله آرينزی را به عنوان رييس انتخاب می کنند. اين در حالی ست که اين افراد در گزارش ها به نهاد های مختلف بين المللی ادعا می کنند که بيش از هزار روزنامه نگار عضو دارند و بيش از سه صد تن آنان زنان خبرنگار می باشند.

در يک خبر تاسف آور ديگر آمده است که جايزه ی شجاعت از طرف سی پی جی يا کميته ی حمايت از خبرنگاران به افرادی از همين حلقه داده شده است. اين جايزه قرار بود به شهید رسانه های افغانستان "ذکيه ذکی" داده شود و نامزد دوم دريافت اين جايزه خانم" رشتین قادری" خبرنگار راديوی آزادی در هرات بود.