ما نوکر آمريکا هستیم، مراتب ارادت و خدمت بی دریغ ما را بپذیرید!

دوستان عزیز ! منافع استراتیزیکی امریکا و در مجموع کشور های ذیدخل مسئله افغانستان ایجاب میکند که مهره ها و دست پرورده های خود را درمیدان بازی سیاسی افغانستان بر یکدیگر بقبولانند . اینهمه نشستها و گردهم آیی ها هم مانورهای خنده داریست که صرف میتواند سناریوی سرکس و یا هم تیاتر کمید باشد ، نه حل پرابلم ها و مناقشات سیاسی و نظامی کشور مان . این کدی های رهبری شونده از بالاها که از جانب خود حتی صلاحیت و قدرت فکر کردن را ندارند چطور میتواند شخصیت و موقف سیاسی شان تأثیر گذار در تصمیم گیری گیر و دار سیاسی افغانستان باشد ؟

مشکل افغانستان اینست که تا هنوز با گذشت هفت سال کشور گشایان نتولنسته اند سر تقسیم منافع خویش بیک نقطه نظر واحد برسند . فراهم سازی شرایط اختناق سیاسی هم جز همین پروژه است تا سهل تر و دور از دیدگاه های منتقدانه صاحب نظران بتوانند پروسه جابجا سازی مهره های سیاسی خود را فراهم نمایند . شاید هدف اساسی غربیان و امریکاییان با این بازی های موش و پشک نهایی ساختن تشنج سیاسی ، اجتماعی جامعه افغانی زیر نام طالب ، دین ، قوم و زبان باشد تا بتوانند نخستین قدم را در امر پیاده ساختن پلان تشکیل پشتونستان بزرگ بردارند . در غیر آن تلک افغانستان آنقدر تشویش بر انگیز نیست که دم و دستگاه غول پیکر استخبارات انگلیس و امریکاو پیمان نظامی ناتو عاجز شوند و این همه سرو صدای بی ثباتی افغانستان را کشور به کشوربه شانۀ ناتوانی حمل نمایند . اگر واقعأ این صادر کننده گان دموکراسی غربی بخواهند نظم سیاسی نسبیی راکه خواست و تقاضای همه اقشار جامعه باشد در کشور مان پیاده نمایند ، صرف شش ماه در کار خواهند داشت . به فکر این حقیر اینهمه بازی های سیاسی صرف بخاطر تمدید و دوام بی ثباتی است نه آوردن صلح و ثبات !