آواره شدن ساکنین محل توسط طالبان کوچی

به احتمال قریب به یقین دستهای پنهان زیادی در کارند
اول شروع کردند به خلع سلاح مردم هزاره و بعد هم ادامه ماجرا
مردم هزاره در طول تاریخ به خاطر همین خوش باوری خود بسیار متضرر شده اند و معلوم نیست کی از خواب غفلت بیدار می شویم؟
برادران ازبک و تاجیک که هوشیار تر بودند به راحتی خودرا خلع سلاح نکردند و به همین خاطر نسبت به هزاره ها ضرر کمتری متوجه آنها شده وگرنه آنها هم مظلوم هستند و از این دسیسه در امان نیستند.
ملاعمر که کسی جز خود کرزی نیست، در زمان خود (طالبان) متوجه شد که نمی تواند براحتی موفق شود، روش خود را بدل نموده و با وجود آوردن دولت فعلی راحت تر به مقاصد شوم خود خواهد رسید. معلوم نیست کی این مردم به انسانیت نزدیک خواهند شد؟

باید به حل مشکلات هزاره ها توسط دولت خوش بین نباشیم شاید این خوش بینی ها مارا به خواب غفلت برده و ظلم ها و بی عدالتی های گذشته تکرار شود. حاجی نعیم کوچی و ملا تره خیلی با بی شرمی می گوید ده کوچیانو شرعی سند په لاس لره!! کدام شرع؟ همان شرعی که ملاهای درباری حکم به حلال بودن مال و ناموس هزاره ها داد و قتل هزاره ها را مباح اعلام کردند و سربازان حکومت مزدور و استبدادی عبدالرحمان خان تا جان داشتند برمردم هزاره ظلم روا داشتند و لکه سیاهی درتاریخ افغانستان می باشد که هیچ وقت نه کسی می تواند نادیده بگیرد و نه فراموش.

کوچی ها چرا ؟
دراین سایت بخوانید.

من نمیدانم که چطور به خودتان اجازه میدهید یک فرهنگ ویک حقیقت موجود را به تمسخر بگیرید ؟ وبرای شادی اربابانتان هرانچه از دهانتان بر اید برای همو طنان خود دریغ نکنید؟ اخر بد بختهای مزدور از اینهمه بذله گویی چه عاید تان میشود ؟هموطنان هزاره ی ما فریب این بذله گویی های شما را نمیخورند . مطمین باشید که شما منافقین مزدور مثل همیشه رسوا خواهید شد. (دولت خودش مو ضوع کوچیها را حل خواهد کرد واین مو ضوع هیچ ارتباطی به توهین کردن به توهین کردن اقوام این مملکت ندارد . پس بعضی از دوستان حاشیه نروند)

گزارش هفته نامه ای بیدار پیام مجاهد در باره ای حمله ای کوچیها به بهسود. آیا یک نفر نیست در بهسود که یک گلوله در دهان این ولسوال خاین خالی کند؟ :

گزارشي از وضعيت آوارگان نزاع کوچيها و اهالي حصه دوم بهسود
تهيه کننده: محمد ظاهر نظري (با تخليص)
مقدمه:
بدنبال ورود دهها خانواده کوچي به ولسوالي حصه دوم بهسود ولايت ميدان وردگ، بين اهالي منطقه و کوچي ها درگيري هايي رخ داد. پس از اين درگيري مناطق بيشتري در اختيار کوچي ها که مسلح به سلاحهاي سبک و نيمه سنگين مي باشد، قرار گرفت. اين گزارش ماحصل سفر به اين منطقه و بازديد از مناطق درگير و مصاحبه با مقامات و افراد کليدي تهيه گرديده است.

گزارشگر، سعي کرده است واقعيت هاي اين کشمکش و غائله را که خود از نزديک مطالعه نموده بدون توجه به سمت گيري قومي و سياسي در اختيار افکار عمومي بگذارد.
آنچه بيشتر مايه نگراني مي باشد، اولا" ابعاد وسيع فاجعه انساني اين قضيه مي باشد که عبارتند از جابجايي بيش از 500 فاميل بيش از 5000 نفر که متشکل از زنان، اطفال، کهنسالان و مردان که تماما" دهقانان و زارعين فقير مي باشد آواره شده اند.
و ثانيا" بيم جنگ و نزاع هايي است که ممکن است در آينده شروع گردد، زيرا مردم، سنگر گيري کوچي هاي مسلح را بالاي ارتفاعات قريه جات شان و گزمه هاي شبانه و فير هاي اخطاري آنها را دليل جنگي تمام عيار مي دانند، به همين سبب عده اي از مردم و جوانان منطقه نيز علي رغم شکايت از خلع سلاح شدن، در صدد پيدا کردن اسلحه و آمادگي گرفتن براي نبرد ديده مي شدند. اگر اقدامي سريع براي حل اين مشکل روي دست گرفته نشود امکان فاجعه بشري دور از تصور نخواهد بود.
اينک گزارش اين سفر:
1- ملاقات با مقامات دولتي ولسوالي:
بتاريخ 28 جوزا با محرم علي فهيمي ولسوال اين ولسوالي در محل کارش ملاقات صورت گرفت.
ولسوال در مورد تلفات انساني اين منازعه گفت: قبلا" اعلام شده بود يک نفر از اهالي کشته شده که بعدا" معلوم ميگردد زخمي شده است و بنا به ادعاي کوچي ها، از آنها هم يک نفر زخمي شده است.
اين مقام دولتي که رياست هئيت فوق الذکر را هم بر عهده دارد گفت: کوچي ها هم گپ‌ها و گفتني هاي زياد دارند.
2- بازديد از منطقه درگيري جديد، کوچ اهالي و مصاحبه با آوارگان:
بعد از ظهر 28 جوزا در منطقه "سموچک و گيرو بد آسياب ولسوالي حصه دو بهسود" مشاهده گرديد که اهالي اين قريه کوچک در حال تخليه آنجا مي باشند.
آنها به شدت نگران حمله و جنگ احتمالي بودند و پيرمردي بنام داراب که سراسيمه به نظر مي رسيد، آخرين اثاثيه اش را جمع کرده و قرآن هايي را پشت درهاي خانه اش گذاشت و به همراه همسرش محل را ترک کرد.
آنها متذکر شدند که تير اندازان کوچي ها بر فراز تپه ها و کوههاي پشت سر آنها موضع گرفته و با فير تفنگ آنها را مجبور به ترک خانه و ديار شان مي کنند.
به آنها ياد آور شدم که ولسوال از قول کوچي ها مي گويد اهالي به قريه هاي شان برگردد و ما به آنها کاري نداريم، چرا محل را ترک مي کنيد؟
اين پيام آنها را روز بعد با قومندان امنيه اين ولسوالي در ميان گذاشتم و وي نيز گفت: هيچ کس نمي تواند امنيت آنها را تضمين کند!!
در هنگام بازديد و مصاحبه با اهالي که در حال ترک بودند، چند صداي فير از کوههاي مقابل شنيده شد و اهالي، تهيه کننده اين گزارش را از رفتن بسوي آن تپه ها به علت در تير رس بودن و خطر جاني بر حذر داشتند.
در بازديد از زندگي آواره ها، آنها مدعي بودند که مصارف يوميه شان را از اهالي به عاريت مي‌گيرند و نزديکترين کلينک بيش از چهار ساعت پياده با آنها فاصله دارد و همچنين نزديکترين بازار هم بيش از پنچ ساعت فاصله است.
در اين بازديد دو زن مشاهده گرديد که در بستر بيماري بودند يکي شان از ترس دچار اضطراب و استرس و ديگري از ناحيه چپ بدن دچار فلج شده بود.
هم چنين آنان اظهار مي داشتند که اطفالشان بر اثر اين مهاجرت دچار بيماري اسهال و سينه بغل شده و تاکنون هيچ کسي به آنها نه کمک کرده ونه از آنها احوال گرفته است.
آنان در يک گفتگوي جمعي خواهان سرپناه، دارو، غذا و امنيت براي بازگشت حد اقل براي آبياري زراعت شان بودند.
آنان مدعي بودند که دولت آنها را فراموش کرده و حتي ادعا داشتند که دولت، کوچي ها را حمايت مي کند.
يکي از آوارگان بنام "محمد سالم از قريه سرقول پنجي" مدعي بود که دو روز پيش براي آبياري زراعت اش به قريه رفته از سوي کوچيها مورد لت و کوب واقع شده و تهديد به "ذبح با چاقو شده است.
پير زني که خود را زن داراب معرفي کرد، ابتدا با کنايه گفت که سلام مرا به حامد کرزي برسان و در ادامه گفت: "پدر اي طور پاچا ره لانت که از رعيت خو خبر ندره، او ره بگوييد دهمو قصر خو بشي و تخت خوده ماکم بگير".
نوجواني بنام محمد علي که در حال بردن کوچ خانه شان روي مرکب بود گفت: متعلم صنف دوم است و دو هفته است که مکتب شان بخاطر جنگ تعطيل شده است.
با زن جوان و آواره اي که صاحب سه فرزند خردسال بوده و اطفالش به شدت مريض بود در قريه "نوقلعه مرکز بهسود" ملاقات شد.
او به شدت نگران بود در موقع گفتگو از راننده من كه از هالي منطقه بود راجع به آينده مي پرسيد.
حيات الله پيرمردي است از اهالي خارقول. او از دولت مي خواهد:" يا ما را به جايي ديگر ببريد و کوچي ها را جاي بدهيد يا کوچي ها را از اينجا بکشيد."
3- ملاقات با قومندان امنيه ولسوالي:
سه شنبه 29 جوزا با محترم "سمونوال ميرزاحسين جمال" در دفتر کارش که جنب ولسوالي در يک قلعه مخروبه قرار داشت ملاقات کردم.
وي وجود سلاح را در بين کوچي ها تاييد کرد و گفت: "يکبار که براي مذاکره رفته بودم با کمين کوچي ها روبرو شده و نزديک بود آنها مرا بکشند."
سمونوال جمال در اين باره گفت: چندين بار شفر جدي داده ام که جلوگيري از درگيري، از توان و وسع ما بيرون است، اما تاکنون کسي توجه نکرده است.
رئيس پليس اين ولسوالي، مدعي بود که دست هايي پر قدرت براي شعله ور ساختن اين درگيري از بيرون در کار است، به اين دليل وي نمي تواند جدي برخورد کند!!
4- ملاقات با يک عضو مديريت معارف ولسوالي:
محمد امين انوري عضو معارف اين ولسوالي در باره سوختاندن اسناد اداري، قرطاسيه و بيرق مکتب سربولاغ توسط چوپانان کوچي ها خبر داد.
وي همچنين گفت: 5 مکتب در مناطق مورد منازعه بيش از 15 روز است که نيمه فعال يا به کلي تعطيل گشته و بيش از 1000 طفل از حق تعليم وتربيه باز مانده اند.
5- ملاقات با يک کارمند صحي:
عبدالخالق، واکسيناتور قريه سنگ شانده، از تخليه قريه جات خبر داد. وي گفت: تيم هاي سيار ما به اين مناطق رفته اند ولي کسي را نيافته اند که واکسين نمايند.
پيشنهادات:
1- توجه به وضعيت آوارگان:
با توجه به آوارگي تعداد زيادي از ساکنان قريه جاتي که مستقيما" ساحه منازعه بوده و آوارگي صدها فاميل در ديگر ساحات همجوار که روزانه در حال افزايش مي باشد و نيز احتياجات اين بي جا شدگان به سرپناه، دارو و غذا، لازم است که موسسات خيريه دولتي و بين المللي براي ارزيابي و کمک به اين منطقه مراجعه نمايند.
2- پيشگيري از جنگ:
با توجه به سنگر گيري تير اندازان کوچي ها در تپه ها و کوههاي منطقه درگيري و نيز آمادگي عده اي از جوانان منطقه براي مقابله با آنها و ايجاد سنگر، انتظار مي رود که در آينده‌اي نزديک نزاع خونين شروع شود؛ براي حفظ امنيت و پيشگيري از درگيري، پيشنهاد مي‌گردد که مقامات ذيربط هرچه سريعتر تدابير را روي دست گيرند.
3- عدم واکنش موثر و فعال دولت:
ولسوال و قومندان امنيه ولسوالي، دست‌هايي قدرتمند را از بيرون منطقه در موضوع دخيل مي دانند و به اين دليل خود را عاجز از تأمين حقوق بشري شهروندان ( امنيت و صلح ) مي دانند.
ولسوال اين ولسوالي از سوي عده زيادي از اهالي منطقه به حمايت از کوچي ها متهم مي‌باشد، وي سال گذشته به مدت شش ماه به علت شکايات مردمي از جمله عملکرد ضعيف‌اش در مقابل کوچي ها در سال 1385 از کار برکنار شد اما با حمايت مقامات بالاتر دوباره به ولسوالي فرستاده شد.
فهيمي، دليل موضع گيري هاي منفعل ولسوالي را قرار گرفتن در مسلک نماينده دولت بودن و توقعات مردم مي داند!
در جريان ملاقاتي که بتاريخ 29 جوزا با ولسوال داشتم، زنگ تلفن به صدا درآمد، از آن طرف خط کسي از ولسوال راجع به وضعيت آوارگان مي پرسيد، وي در جواب با خونسردي، کوچ مردم را به ميله و مهماني رفتن مردم به کابل تشبيه نمود و مدعي بود که نمي تواند مانع سير وسياحت مردم گردد. بعد از اين تلفون به وي متذکر شدم که در جريان مصاحبه نمونه اي که با چند فاميل از آوارگان داشته ام و فيلم ويديويي آن نيز موجود مي باشد، مردم بيجا شده دچار مشکلات جدي هستند و بايد مقامات اگر توان حمايت مستقيم از آنها ندارند از ديگر مراجع دولتي و غير دولتي کمک مطالبه نمايند.
قومندان امنيه در يک صحبت غير رسمي گفت: تاکنون چندين شفر از قومنداني امنيه ولايت برايش آمده که امنيت کوچي ها را تامين کنيد.
عبدالجبار نعيمي والي ميدان وردک در مصاحبه اي با راديو بي بي سي ( شامگاه روز 23 جوزا ) موضوع را کم اهميت جلوه داد. وي درباره وضعيت صدها فاميل آواره و بي جا شده سکوت اختيار نمود.
هيئت کميسيون دايمي مشکلات کوچي ها که بتازگي از سوي رئيس جمهور تعيين شده در سفري يکساعته و هوايي که در منطقه داشته اند به درستي مشکلات و خسارات وارده را برآورد نکرده و موجب نارضايتي مردم نيز گرديده است.
بعضي از اهالي منطقه معتقد شده اند که عده اي در دولت از کوچي ها حمايت مي ‌کند و باعث ايجاد ناامني در هزاره جات مي‌‌شوند وبايد خود از منطقه، خانه و ناموس شان دفاع نمايند.
4- حمايت از حقوق کوچي ها:
اگر چه گزارشگر نتوانست به علت عدم امنيت و حالت جنگي بودن منطقه با کوچي ها نيز ملاقات نمايد اما با توجه به پاسخ استعلامي که قومندان امنيه از کوچي ها گرفته است، آنها تاکيد بر نداشتن ميله جاي قانوني کرده اند و ياد آور شده اند که در ديگر ساحات داراي ملکيت قانوني مي باشند.
لازم است که حق سفر، حق کار آزادانه و حق مسکن کوچي ها به عنوان شهروندان افغانستان نيز بدون ايجاد درگيري و جنجال از طرف مقامات مسئول حمايت گشته و آنان را تا مقصد قانوني و ملکيت هاي دولتي و کوههاي عام همراهي شود.

http://www.payamemojahed.com/i...